Αμέσως μετά το Πάσχα με πρωτοβουλία του συμπατριώτη μας ιερέα π. Δημ. Καθρέπτη, προσκυνητές από τον Πειραιά επισκέφθηκαν το μοναστήρι στον Άη Γιώργη στις Χαδιές για να λάβουν την χάρη του Αγίου.
Λόγια καρδιάς από την Ουρανία Καθρέπτη και τον Βασίλη Χρονά.
“Θα το ονόμαζα παράτολμο με μια δόση τρέλας ασυνήθιστης για τους περισσότερους. Ποιος χάνει τελικά τόσο εύκολα τη βολή του; Πατρίδα που σε μαθαίνει να ζεις μια ζωή ξεχασμένη από χρόνια, ζηλευτής, ακόμα και από τον κόσμο που τρέχει, τρέχει και πότε δεν ξαποστένει.
Αυτός που τελικά χάνει τη βολή του είναι εκείνος που τη βρίσκει στο τέλος.Αυτό ένιωσα και αισθάνθηκα απόλυτη σιγουριά μέσα μου. Βολεύτηκε τόσο η ψυχή μου εκεί στις Χαδιές που έπεισε το σώμα πως δεν θέλει άλλες ανέσεις . Εκεί έπιασα το σήμα που έψαχνα καιρό. Βρήκα την επικοινωνία που τόσο έλειπε από την ζωή μου,με ψυχές συντονισμένες στην ίδια συχνότητα με τη δική μου .
Σε τούτον τον τόπο … Το λίγο το δικό σου το το έπαιρναν οι άνθρωποι εκείνοι και στα βλογημένα χέρια τους και το έκαναν πολύ.Το μικρό σπίτι άνοιξε και ξαφνικά έγινε μεγάλο και χώρεσε τους πάντες. Άγνωστοι,γνωστοί ,μικροί και μεγαλύτεροι,παιδιά και έφηβοι, άνθρωποι πληθωρικοί και άλλοι πιο συνεσταλμένοι γίναμε κοινωνοί μιας χαράς αληθινής που έμελλε να μην ξεθωριάσει ποτέ από τις καρδιές μας.
Η αγκαλιά που άνοιξε αδυνατούσε να κλείσει και όλο μεγάλωνε και μεγάλωνε…Λίγες οι πατρίδες που μιλάνε χωρίς ανθρώπινη λαλιά,που αγκαλιάζουν χωρίς χέρια χωμάτινα,που κρατάνε σφιχτά στα σπλάχνα τους το κομμάτι του μέσα σου, εκείνο που αφήνεις φεύγοντας …
Λίγες οι πατρίδες οι δικές σου. Κάσος, γη νοτισμένη με αίμα ηρώων. Αυτή είναι η δική μου πατρίδα και μόνο περηφάνια νιώθω σαν μιλάω για αυτήν . Όχι ,δεν είναι το χώμα μόνο ,μα οι καρδιές των ανθρώπων κρυμμένες σε τούτους τους ηρωικούς βράχους, σε τούτες τις άγονες γραμμές ,αυτές είναι η πατρίδα η δικιά μου. Και την κουβαλάω μέσα μου και στην άκρη του κόσμου να πάω.
Κουβαλάω τα ζευγάρια μάτια που πάντα θα ευγνωμωνώ, την αλμύρα στη γεύση του ψιλόβροχου, το άρωμα του θυμαριού, τα αγαπημένα πρόσωπα που αντικρύζω μόλις ανοίγει η μεγάλη μπουκαπόρτα.”
Ουρανία Καθρέπτη
” Ο Ντοστογιέφσκι μέσω κάποιου ήρωα του δηλώνει την ακράδαντη πίστη του πως η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο. Δεν μπορώ να διαφωνήσω,και κατά κύριο λόγο η ομορφιά ενός τόπου δεν έχει να κάνει μόνο με το φυσικό κάλλος που εμένα με μαγνήτισε αλλά με τους ανθρώπους του,γνωρίσαμε όμορφους ανθρώπους με καθαρό βλέμμα που δώσανε τον εαυτό τους και κάτι παραπάνω…κατάλαβα γιατί ο παπά Δημήτρης είναι αυτός που όλοι γνωρίζουμε…ευχαριστούμε από καρδιάς τους Κασιώτες , δοξάζουμε τον Θεό και ευχόμαστε καλή αντάμωση.
Η Κάσος σε φέρνει ένα άγγιγμα από τον ουρανό, δυο σταλιές από τη θάλασσα, μια αχτίδα από τον Ήλιο,μια αναπνοή από τον άνεμο, και τόσο μέσα στην ψυχή σου. Φτάνει να σταθείς…”
Βασίλης Χρονάς
Ανάρτηση του ΚΟ.ΔΕ.ΔΗ ΚΑΣΟΥ
