του Μανώλη Δημελλά
Στο δρόμο για τις Βάτσες, λίγο έξω από το Απέρι, το πτώμα από ένα πανέμορφο ζουρί έκανε έναν αναγνώστη να σταματήσει μια στιγμή και να αναλογιστεί το πόσο αδιάφοροι είμαστε με τα υπόλοιπα πλάσματα που ζουν, αιώνες τώρα, πάνω στην Κάρπαθο και να στείλει στα Καρπαθιακά Νέα τη φωτογραφία με το νεκρό ζώο δίχως λόγια.
Κάποιος περαστικός οδηγός δεν πρόσεξε το ζωάκι, ίσως εκείνο να πετάχτηκε στα ξαφνικά μπροστά του και το σκότωσε. Έτσι χάθηκε αυτό το μικρό πετροκούναβο και μαζί του τραβά και την δική μας από καιρό χαμένη αθωότητα.
Το πετροκούναβο ή ζουρί όπως το λέμε στην Κάρπαθο, μπορεί να φτάσει τα 2,5 κιλά και μήκος μέχρι 50 εκατοστά ενώ η ουρά του τα 26 εκατοστά. Τρέφεται κυρίως με τρωκτικά, και επιπλέον καταναλώνει πουλιά αλλά και φυτική ύλη (καρπούς). Είναι καλός αναρριχητής, έχει μεγάλη προσαρμοστική ικανότητα σε διαφορετικό κλίμα/οικότοπο/τροφή και είναι ιδιαίτερα περίεργο ζώο. Κυκλοφορεί συνήθως νύχτα και για αυτό σπάνια θα το συναντήσουμε τη μέρα. Το είδος του δεν προστατεύεται σε εθνικό επίπεδο.
Σύμφωνα με τον βιολόγο Masseti (2012), τα είδη θηλαστικών που καταγράφηκαν στην Κάρπαθο είναι: ο Σκατζόχοιρος (Erinaceus roumanicus), η Χωραφομυγαλή (Crocidura leucodon), ο Λαγός (Lepus europaeus), ο ποντικός (Apodemus mystacinus), A. sylvaticus, Αρουραίος (Rattus norvegicus), R. rattus, Mus musculus και το Πετροκούναβο (Martes foina).
Επειδή λοιπόν οι κάτοικοι της Καρπάθου είναι πολλοί, αρκετοί από αυτούς τετράποδοι και τριχωτοί, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στην οδήγηση κι αυτό διότι αυτά τα πλάσματα δεν είναι εξοικειωμένα με τα αυτοκίνητα, ούτε βέβαια με την ανθρώπινη συμπεριφορά.
Μας αρέσει να ονομάζουμε την Κάρπαθο παράδεισο όμως δίχως όλα αυτά τα ζώα, χωρίς τα σπάνια φυτά, το νησί θα ήταν πολύ φτωχότερο. Θα είχε να δείξει μόνο ανθρώπους και τα όποια εφήμερα καλιμέντα τους.
