Του συγγραφέα Μάκη Εμμ. Ρήγα-Ρηγοπούλη
Είπαμε να καταπιαστούμε λίγο χρονικά μακριά από την Επέτειο της Επανάστασης της 5ης Οκτωβρίου για να καταλαγιάσουν τόσον οι φωνές των ελαχίστων ακόμα ακραίων “ζηλωτών νεοεπαναστατών”, όσο και οι συνεχιζόμενες ανακατοσούρες των δημοτικών μας αρχόντων.. Και μας προέκυψε στην επικαιρότητα χειρότερη νέα βαβούρα με τα μεγαθήρια Ρωσίας- -Ουκρανίας, Δύσης..
Άλλο τεράστιο λάθος αντί να σπρώχνουν και οι μεν και οι δε στα άκρα-πολέμους λόγω πρόσκαιρων ενεργειακών και ηγετικών σφαιρών επιρροής και συμφερόντων.. πιστεύω ότι έπρεπε να προσπαθήσουν να εντάξουν-ενσωματώσουν την Ρωσία και την Ουκρανία, όπως την Φινλανδία και την Σουηδία, όντες όλοι ευρωπαίοι, στο πολιτικό-οικονομικό-στρατιωτικό σύστημα της Δύσης μέσω της Ε.Ε. κατ΄ αρχάς ως διασυνδεδεμένα μέλη της, διπλασιάζοντας τις συνολικές της δυνάμεις.
Διαφορετικά τώρα η Ευρώπη και η Αμερική σπρώχνουν την Ρωσία στην αγκαλιά της Κίνας μεγιστοποιώντας στον ύψιστο βαθμό το πραγματικό αντιδυτικό μέτωπο στην παγκόσμια σκηνή.
Οι μοναδικές “ευτυχείς” συγκυρίες, μετά τον ορυμαγδό των πολεμικών επιχειρήσεων, η αφύπνιση των ευρωπαίων από την μεταπολεμική χειμερία νάρκη να δημιουργήσουν τις δικές τους ενιαίες αμυντικές δυνάμεις, “Δόγμα Μακρόν”, προϋπολογίζοντας τεράστιους πόρους και από την μέχρι τώρα “άοπλη”-ουδέτερη Γερμανία 100 δισ. ευρώ για την ίδια και για την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία.
Επιτέλους, κάτι καλό “μαγειρεύεται” και για τις ελληνικές προτεραιότητες όσον αφορά την ενιαία παγκόσμια στάση ενάντια στους αναθεωρητές της παγκόσμιας τάξης, δηλ. ενάντια στις αλλαγές των συνόρων των χωρών, όπως π.χ. η Τουρκία επιδιώκει με κάθε τρόπο στο Αιγαίο, στην Κύπρο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Εξ ίσου πολύ σημαντικό, τώρα με την έλλειψη ενεργειακών κοιτασμάτων θα πρέπει να προταχθεί μετ΄ επιτάσεως από την τριμελή Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ η απεξάρτηση της Ευρώπης τόσο με την άμεση επαδραστηριοποίηση του EAST-MED, όσο και η επανάληψη των υποθαλάσσιων ερευνών νότια της Κρήτης και στο Ιόνιο Πέλαγος.
Πολύ λυπηρές, όμως, οι εξελίξεις της ρωσικής εισβολής τόσο με τα θύματα των δώδεκα ελλήνων στην Μαριούπολη, όπως και τα θύματα των δύο εμπόλεμων χωρών, τα εκατομμύρια των προσφύγων και το φυσικό αέριο, οι ενεργειακοί πόροι πετάνε στα ύψη- “χρυσάφι”.. όσο και με την προσφώνηση του υπουργού των εξωτερικών της Ρωσίας κ. Λαβρόφ του τουρκοκυπριακού μορφώματος “ως κυπριακή δημοκρατία της βόρειας Κύπρου”.Άλλες δύο παραπλήσιες εντυπώσεις μου αχνοφάνησαν μέσα από τους μύδρους του πολέμου:
Κατά πρώτον το μέγα πλήθος των ελλήνων μεταναστών σε μίαν ακόμη χώρα, όπως την Ουκρανία, εκτός της Ε.Ε., ασφαλώς εκτός τους μόνιμους έλληνες που έχουν τις εστίες τους εκεί από εποχής του “χρυσόμαλλου δέρατος”-ΣΙΤΑΡΙ. Η Ελλάδα με τόσα πλούσια καλούδια-απολαυές από την Ε.Ε αδυνατεί ακόμα, για τους γνωστούς λόγους, σε έτος 21ου αιώνα, να συγκρατεί τα παιδιά της στον τόπο τους, γρηγορείτε!
Όσο αφορά και τα καταδικά μας παρατηρούμε με μεγάλη μας έκπληξη πόσο προνοητικοί είναι όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί και τώρα ειδικότερα στην Ουκρανία, διατηρώντας καταφύγια παντού κάτω από σχολεία, από δημόσιους χώρους, από ξενοδοχεία, από πολυκατοικίες, κ.τ.λ.
Το έχουμε ξαναγράψει ότι οι Γερμανοϊταλοί μας έχουνε αφήσει αρκετά ΕΤΟΙΜΑ, τεχνητά καταφύγια μέσα σε βράχους-γαλαρίες με εισόδους-εξόδους, όπως π.χ. μέσα στον Ιερό Βράχο των Μενετών από το παρκινγκ, απέναντι από το Λαογραφικό Μουσείο.. στην Ζαζόπετρα στην διασταύρωση του κεντρικού δρόμου με τον παράδρομο προς το πάνω μέρος του χωριού.. και πιστεύω θα υπάρχουν και σε άλλα χωριά φυσικές γαλαρίες-καταφύγια, κ.τ.λ.
Ο Δήμος έχει πλέον τον λόγο να αρθεί στο ύψος των απρόσμενων εξτρήμ ανθρώπινων και φυσικών περιστάσεων.. με ελάχιστες δαπάνες μπορεί πολύ εύκολα να τα αξιοποιήσει, διαμορφώνοντάς τα σε κατάλληλους χώρους για καταφύγια, με ορατούς πλέον τους τουρκικούς κινδύνους για τώρα και για το απώτερο μέλλο.
Μέχρι σήμερα τίποτα απ’ όλα αυτά δεν μας τρόμαξαν αλλά με τις νέες τρομακτικές εξελίξεις σύμφωνα με την σοφή ρύση του λαού μας “όποιος φυλάει τα ρούχα του έχει τα μισά”.
Δεν υποκύψαμε σε έξι αιώνες σκληροτράχηλους κατακτητές, πειρατές, κ.ά. και χωρίς “Συμμαχίες” από πουθενά, τύπου Ναυμαχίες Ναυαρίνου από ρωσοαγγλογάλλους.. δηλ. οι καρπάθιοι σηκώσανε μόνοι τους,
ΠΡΩΤΟΙ απ’ όλους, την Σημαία της ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ Ελληνικής Επανάστασης την 5η Οκτωβρίου, 1944, στην Αγία Λαύρα της Καρπάθου, στον Ιερό Βράχο των Μενετών. Δυστυχώς, για τους ελάχιστους όψιμους “επαναστάτες” Η ΑΓΙΑ ΛΑΥΡΑ πάντα υπάρχει μόνο μία, εκεί που πρωτοανάβει η σπίθα της κάθε Επανάστασης.. και πρώτιστα φυσιολογικά εκεί όπου υφίσταντο τα περισσότερα καθημερινά δεινά οι κάτοικοι.. που τους προκαλούσαν τους ζοφερούς χρόνους οι κατοχικές δυνάμεις των πολυπληθών ιταλογερμανικών βάσεων γύρω από τα υψώματα των Μενετών μέχρι το παλαιό Αεροδρόμιο και το Φυλάκιο-Παρατηρητήριο στου Καστέλλου το (Δ)Ώμα.
Φυλακίσεις, πείνες, ξύλο, βασανιστήρια, μαρτύρια, καθημερινούς ελέγχους στις μετακινήσεις, κατασχέσεις, εξιταλισμοί μέχρι και σκοτωμοί, υπήρξαν σε όσους, ιδίως τούς μέσα στα πόδια τους μενεδιάτες, έφεραν συχνά-πυκνά την παραμικρή αντίσταση στα παράνομα σχέδια και στους εκβιασμούς των κατακτητών.
Οι ίδιοι οι ηρωικοί επιζώντες όλων αυτών των αποτρόπαιων συνθηκών υπήρξαν οι αυτόπτες μάρτυρες πως, που και πότε πρωτοάναψε η φλόγα της Επανάστασης της Καρπάθου..
Από τότε όλες οι Επέτειοι έχουν παρακολουθηθεί, αμέτρητοι ύμνοι, λόγοι έχουν ειπωθεί και από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές περιγράφοντας τα βάσανα που υπέστησαν κατά την διάρκεια της κατοχής. Όσα ηρωικά γεγονότα-μάχες, λοιπόν, κι αν προκύψουν, έχουν καταγραφεί σε όλα τα επαναστατικά κινήματα της ιστορίας, ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΩΤΉΡΙΑ ΈΝΑΡΞΗ ΤΟΥ ΑΓΏΝΑ, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αντικαταστήσει- επισκιάσει το πιο λαμπρό ξεκίνημα-ξεσηκωμό του λαού με την έπαρση της γαλανόλευκης στα ιερά χώματα του πρώτου τόπου-“Ιερού Βράχου” Μενετών από τον πάτερ Χατζηαντωνιάδη, από την Όλυμπο.
Εκτός εάν κάποιοι ακραίοι τοπικιστές-“αρνητές” τοποθετούν εαυτούς υπεράνω της πραγματικής ορθολογιστικής, επιστημονικής βιβλιογραφίας, παραποιώντας την ιστορική αλήθεια. Για την ιστορική αλήθεια, λοιπόν, ήδη έχουν αποφανθεί πάνω από δέκα διακεκριμένοι πανεπιστημιακοί καθηγητές μέλη της Επιτροπής του επιστημονικού έργου “Ιστορία του Επαναστατικού Απελευθερωτικού Κινήματος Καρπάθου 5ης Οκτωβρίου, 1944” του ομότιμου καθηγητή Ντίνου Αντ. Μελά, από τις Μενεταίς με την βοήθεια του έγκριτου συνεργάτη του Γιώργου Νικ. Τσαμπανάκη από την Όλυμπο.. με διασταυρωμένα στοιχεία χιλίων σελίδων σύγγραμμα, χρηματοδοτούμενο από τον Καποδιστριακό Δήμο Καρπάθου.
Τώρα και με την ιδιότητα ως Πολιτιστικού Συμβούλου του Επαρχείου, πιστεύουμε ο κ. Τσαμπανάκης θα πράξει όλα τα δέοντα σύμφωνα και με τις αρχές του επίσημου συγγράμματος της Επανάστασης στο οποίο είχε συμβάλει..
Και οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας και η Ελληνική Πολιτεία στηριζόμενοι σε όλα αυτά τα αδιάσειστα ντοκουμέντα δεν ήταν δυνατόν να μην αναγνωρίσουν αυτό το μοναδικό κορυφαίο γεγονός στα χρονικά της καρπαθιακής και της δωδεκανασιακής ιστορίας.. αυτονόητα επισημοποίησαν οι μεν με τις αλλεπάλληλες παρουσίες τους, η δε με νόμο.
Αλίμονο αν κάθε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, από τους τόσους, εσηκώνετο μίαν ωραία πρωία να πει, χωρίς να πειστεί, ας πάμε μιά βόλτα στην Κάρπαθο να γιορτάσουμε και δη στον Ιερό Βράχο των Μενετών την Επανάσταση της 5ης Οκτωβρίου.. χωρίς τα μεθοδικά ιστορικά ντοκουμέντα, όπως ήδη έχουν παρουσιαστεί από πλειάδα επιτελείων πανεπιστημιακών επιστημόνων με το ανωτέρω ισχυρότερο του δικηγόρου, δρ. φιλολογίας Ντίνου Αντ. Μελά σύμφωνα με τις μαρτυρίες από τους επιζώντες της Επανάστασης απ΄ όλα τα χωριά.. και από στοιχεία και ομιλίες των πιο σημαινόντων καρπαθίων και “ξένων” της εποχής, όπως π.χ. του καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από το Όθος, Γιώργου Μ. Μιχαηλίδη-Νουάρου, προέδρου της Ακαδημίας Αθηνών, μέλος της Επιτροπής. Τελευταία, ενδεικτικά αναφέρθηκαν μερικά από τα πατριωτικά μηνύματα, όπως του Θεοδόση Πελεγρίνη, καθηγητή-πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών και μετέπειτα Υφυπουργού Παιδείας, από την Βωλάδα.. όπως, και του Εμμανουήλ Περσελή, ομότιμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την Κάσο..
Συμπατριωτικά μηνύματα για την 77ην Επέτειο της Επανάστασης εστάλησαν από τους: Βουλευτή Δωδεκανήσου και Προέδρου της Επιτροπής της Βουλής Περιφερειών Μάνου Κόνσολα, “το μήνυμα της Επανάστασης ξεκίνησε από τον Ιερό Βράχο της Παναγίας των Μενετών, που ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΓΙΑ ΛΑΥΡΑ”..
Του πρ. Βουλευτή Δωδεκανήσου Δημητρίου Γάκη: “Ψηλά από τον Βράχο των Μενετών, στάλθηκε σε όλα τα Δωδεκάνησα το μήνυμα της μεγάλης Απελευθερωτικής Επανάστασης”..
Το αποκορύφωμα κάθε χρονιά επί σαράντα συναπτά χρόνια παραμένει η ξεχωριστή παρουσία στις Επετείους του παλαίμαχου βουλευτή Αριστοτέλη Παυλίδη.
Καλά, στα πολιτικά του νιάτα αλλά τον είδαμε και με μαγκούρα και τελευταία “σκελετό”, εξ αιτίας του καρκίνου που τον βασανίζει τελευταία αλλά “κέρβερος”-αετός με κομμένα τα πόδια αλλά με φτερά στην ψυχή ανεβαίνει τα σκαλιά του Ιερού Βράχου της Παναγίας της Μενεδιάτισας για να αποτίει φόρο τιμής στην Επανάσταση.
Πιστεύω, λοιπόν, ως νέα μορφή Καρπάθιου-Κώου-Δωδεκανήσιου σούπερ-πατριώτη ο Αρ. Π. αναδεικνύεται άριστο παράδειγμα προς μίμηση προς όλες τις κατευθύνσεις και ειδικότερα σε όσους δικούς μας κατέχουν “ιερές” θέσεις συλλόγων, κ.τ.λ. αλλά απουσιάζουν από το να τιμούν μαζί με όλες τις επίσημες Αρχές το μέγιστο ιστορικό γεγονός του τόπου μας.
Ως εκ τούτου, δεν θάπρεπε ως ελάχιστο φόρο τιμής, να στηθεί μία τιμητική πλακέτα και έστω με πρόταση από την κοινότητα μαζί με τους συλλόγους ονοματοδοσία ενός δρόμου των Μενετών και συνάμα την ψήφιση από τις Αρχές ως επίσημης Γιορτής και Αργίας όλων των δημόσιων υπηρεσιών του νησιού;
Αναμφίβολα, και ο πανεπ. καθηγητής Λαογραφίας Μηνάς Αλ. Αλεξιάδης, από τις Μενεταίς, με τις πάμπολες παγκαρπαθιακές εκδηλώσεις έφερνε στο πανελλήνιο προσκήνιο και στην πανεπιστημιακή κοινότητα τις επαναστατικές προεκτάσεις σε ολόκληρο το νησί, παντού. Ασφαλώς, στα στενά πλαίσια ενός άρθρου δεν μπορούν να χωρέσουν τα αμέτρητα επίσημα μηνύματα, σχόλια, στοιχεία, κ.τ.λ. από τόσους και τόσους πανεπιστημιακούς “ξένους” και ντόπιους, από πλήθος πολιτικών της κεντρικής και της τοπικής πολιτικής σκηνής, τοπικά και δωδεκανησιακά Μ.Μ.Ε. και κοινωνικά δίκτυα, κ.τ.λ. που επιβεβαιώνουν το αυταπόδεικτο..
Βέβαια, τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα της Επανάστασης πρώτοι και κύριοι τα απέδειξαν με το πατριωτικό σθένος, τον οίστρο του παλλαϊκού ξεσηκωμού στο Πέργερο της Παναγίας.
Μία σύντομη ιστορική αναδρομή θα μπορούσε να βοηθήσει πως εξελίχθηκαν τα γεγονότα προ της Επανάστασης: Το 1306 μ.Χ. οι Σταυροφόροι και αργότερα μετά δύο αιώνες το 1523 οι Τούρκοι κατέλαβαν τα Δωδεκάνησα. Στις 5 Μαΐου 1912 κατέλαβαν τα Νησιά οι Ιταλοί και το 1943 οι Γερμανοί.. δηλαδή με την ανακωχή των Ιταλών με τους συμμάχους στις 8 Σεπτεμβρίου άρχισε και η Γερμανική κατοχή.
Ο Γερμανός στρατηγός Οτο Γουάκνερ υπέγραψε την παράδοση των 12νήσων στους συμμάχους την 8η Μαϊου 1945 στην Σύμη.. Δηλαδή, ΟΚΤΩ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΡΠΑΘΟΥ ΤΗΣ 5ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, 1944.
Ενώ οι Γερμανοί αποχωρούσαν άφησαν πίσω τους ιταλικές δυνάμεις περί τους 300 τακτικό στρατό, οπλισμένοι σαν αστακοί, τους οποίους οι μενεδιάτες με την Επανάσταση τους αφόπλισαν αιφνιδιαστικά..
Έτσι μηδενίζοντας σχεδόν με αυτό τον τρόπον τις μάχες και τους σκοτωμούς μεταξύ των ιταλών και των καρπαθίων έδωσαν λαβή σε ελάχιστους μεμψιμοιρούντες και αμφισβητίες για μη Επανάσταση αλλά τάχα μόνο για Απελευθέρωση.
Άλλες εποχές τότε των αναγκαστικών επαναστάσεων, σε διακεκαυμένες υπόδουλες περιοχές, που, ευτυχώς, στέφθηκαν, με επιτυχία, χάρη στην ενότητα και του καρπαθιακού λαού.. παρόλο που κάθε χωριό αποτελούσε τότε ξεχωριστή διοικητική οντότητα, σε αναντιστοιχεία με την τωρινή παραλυμένη “ΕΝΙΑΙΑ” Δημοτική Αρχή. Μπορεί να υπήρξαν τότε αυτόνομες κοινότητες αλλά με μονοιασμένες, κοινές καρπαθιακές αρχές και αξίες στην ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ έχουν αναδείξει το νησί μας στα πέρατα της οικουμένης.. η άνωθεν πολιτειακά διατεταγμένη συνένωση σε “Καποδιστριακούς Δήμους” αντί να ενδυναμώνει με τα τόσα ενοποιητικά στοιχεία, όπως συμβαίνει με τις ευρωπαϊκές “προδιαγραφές”, εμάς, δυστυχώς, κατά πρώτον θεωρώ η πολιτεία μας τους επέβαλε-“σέρβιρε”, όπως συνήθως, με ελληνικές προδιαγραφές, “μισερούς” Δήμους από κάθε άποψη.. και κατά δεύτερο, βρίσκουν αιτίες και αφορμές οι “κάθε λογής ψιλλοάκαστοι” στις μεγαλο- ή ακόμα και τις μικρο-διαφορές να δημιουργούν ανυπέρβλητα εμπόδια, πολλαπλασιάζοντας τις αδυναμίες συνεννόησης για χιλίων ειδών μεγάλων και μικρών προβλημάτων.. σπρώχνοντας από ανάγκη τους νησιώτες στα μεγάλα αστικά κέντρα για να βρούνε τα απαραίτητα αγαθά και υπηρεσίες διαβίωσης.
‘Αλλες εποχές αυτές που διανύουμε τελευταία, άλλα πλημμύρα ξενόφερτα ήθη και έθιμα τώρα με “επαναστάτες” διαφορετικών ειρηνικών χαρακτηριστικών.
Κλείνοντας, λοιπόν, το πρώτο κεφάλαιο των επαναστατών των όπλων, δυστυχώς δεν προλάβαμε να επεκταθούμε στο δεύτερο για τους “επαναστάτες των έργων”..
Αλλά μακριά από τοπικιστικές προκαταλήψεις, το ένα χωριό περισσότερο το άλλο λιγότερο όλα έχουν συμβάλει παντοιοτρόπως στην Επανάσταση και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από κανένα..
Μ.Ε.Ρ.Ρ.—1-3-2022.
