Του επιστημονικού συνεργάτη του ΙΛΠΚ του Πανεπιστημίου Αθηνών Μάκη Εμμ. Ρήγα-Ρηγοπούλη
Ας παραδεχθούμε πρώτα το αναμφισβήτητο γεγονός, ότι ήδη ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ, κατατάσσεται ως ένας από τους πρωτεύοντες παράγοντες της ελληνικής οικονομίας, όμως, για τα μικρομεσαία, ακριτικά νησιά μας, κατέστη από την μία το φιλί ζωής τους, από την μία.. και από την άλλη αναδεικνύονται θείο δώρο αναπόσπαστο μέρος της ατμομηχανής της βαριάς βιομηχανίας της χώρας.
Αλλά η μονοκαλλιέργεια που κατέληξε ο τουρισμός και η αστάθεια που τον περιβάλλει από πολυπληθείς εξωτερικούς και εσωτερικούς παράγοντες σε αστάθμητες εποχές, με δύο πολέμους στις γειτονιές μας, καύσωνες και ανομβρίες διαρκείας, νερό, ντόπια προϊόντα γιοκ, κ.τ.λ., θα πρέπει να προβληματίσει σοβαρά τους κεντρικούς, ακόμη και τους τοπικούς φορείς δημόσιους και ιδιωτικούς.
Αλλά ένας άλλος, ίσως ο σοβαρότερος λόγος, που καίει την τουριστική κοινότητα του νησιού μας είναι η Α-συνέχεια..
Δυστυχώς, μετά 30 και 20 χρόνια οι πρωτοπόροι, π.χ. ξενοδόχοι, κ.ά., μεγαλώσανε σε ηλικίες, που μετά βίας μπορούν να συνεχίσουν να προσφέρουν την πολύπλευρη διαχείριση που απαιτούν πλέον οι τουριστικές επιχειρήσεις.
Ναι, αλλά, εν τω μεταξύ, τα παιδιά τους και μαζί η Κάρπαθος έχει την θεία ευλογία να αποκτήσει το μεγαλύτερο αναλογικά ποσοστό επιστημόνων σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου.. και οι οποίοι κληρονόμοι τώρα πλέον αδυνατούν να αναλάβουν τις πάτριες επιχειρήσεις και αναγκαστικά βρίσκονται στον αέρα προς ενοικίαση ή και στη χειρότερη περίπτωση προς πώληση, οπότε ο μέγας κίνδυνος αφελληνισμού τους είναι πλέον ορατός, επί θύραις!!
Άλλη μία εξίσου σοβαρότατη παράλειψη, που ανέκυψε τις τελευταίες δεκαετίες.. Ωκέυ, κτίστηκαν πανέμορφα ξενοδοχεία, απαράμιλλοι χώροι εστίασης, εμπορίας τουριστικών ειδών, κ.τ.λ..
Αλλά όλα αυτά για να λειτουργήσουν χρειάζονται (εξειδικευμένους) υπαλλήλους και οπωσδήποτε αυθεντικές, ντόπιες, πρώτες ύλες γεύσεων για να προσελκύουν τους τουρίστες μας με την άφθαστη μοναδικότητά τους αλλά και να μην εξάγεται σχεδόν ολόκληρο το τουριστικό συνάλλαγμα για την αγορά εισαγομένων αμφιβόλων προϊόντων.. που μόλις την προηγούμενη εποχή η Κάρπαθος υπήρξε αυτάρκης σχεδόν σε όλα..
Άρα, οι προτεραιότητες δεν μπορούσαν παρά να περιστρέφονται γύρω από την πλήρη αναβάθμιση του τουρισμού με την οριστική διασύνδεσή του και με άλλους συναφείς παραγωγικούς τομείς της οικονομίας: –Της αγροτοκτηνοτροφίας- αλιείας, μοναδικής πηγής του τοπικού γαστρονομικού μας πλούτου..
–Τα παραδοσιακά μας άφθαστα καλλιτεχνήματα, κυρίως τα ιδιαίτερα εργόχειρα, στολίδια του Μεγάλου Σπιτιού, που επιβάλλονται και για τον ευπρεπισμό στα παντός είδους τουριστικά καταλύματα αλλά και για τον εφοδιασμό του εμπορίου τουριστικών ειδών, αντί τα κινέζικα ευτελούς ποιότητας, λιλιά, κ.τ.λ.
–Εκτός, όμως, τον πρωτογενή τομέα-γαστρονομία, τις ιδιαίτερες παραδοσιακές τοπικές δημιουργίες-εργόχειρα -εμπόριο.. τρίτον οι καθόλου αμελητέες βιοτεχνίες, που στηρίζουν την δόμηση, επίπλωση, εξωραϊσμό ολόκληρης της γκάμας των τουριστικών οικημάτων.
–Άρα, εδώ έρχεται ο καθοριστικός ρόλος της πολιτείας εκτός την τωρινή, σχεδόν καθολική στήριξη-επιχορήγηση-φορολογική, κ.τ.λ. των τουριστικών καταλυμάτων θα πρέπει να στρέψει μέγα μέρος των αρωγών (επιχορηγήσεων, μείωσης Φ.Π.Α., φόρου εισοδήματος, αύξησης μεταφορικού ισοδύναμου, κ.τ.λ.) προς τους προαναφερθέντες παραπλήσιους του τουρισμού παραγωγικούς τομείς για να αναγεννηθούν.. και για να αντισταθμιστούν και τα κόστη στις θαλάσσιες μεταφορές-μοναδικός επίγειος δρόμος για τους νησιώτες-τουρίστες και οι συχνοί έξοδοι για την έλλειψη μεγάλης γκάμας υπηρεσιών κυρίως δημοσίων αλλά και ιδιωτικών.. όπως και για τις απελθούσες κρατικές υπηρεσίες στην Ρόδο, Σύρο και Πειραιά..
Θα λέγαμε επειγόντως προτού η νεανική πληθυσμιακή (από)-σύνθεση αποτελειώσει στην επαρχία, που ήδη είναι εμφανέστατη στην μεγάλη έλλειψη και υπαλληλικού προσωπικού.. και προτού αφελληνιστούν όλους διόλου και με φθηνά και με ανεξέλεγκτα εισαγόμενα προϊόντα. —
Τέταρτον, οι καταρρέουσες υποδομές των δήμων-κοινοτήτων και πρώτης ανάγκης, διαχρονικά, συνιστούν καθημερινό βραχνά στις δημοτικές αρχές για να μπορέσουν να ικανοποιήσουν και τα αυξανόμενα τουριστικά πλήθη, που είναι το άπαν ζητούμενο για να μας ξανάρχονται οι τουρίστες.
Αλλά αντί να αυξάνονται οι δυνατότητες των τοπικών Αρχών για να μπορέσουν να ανταποκρίνονται στις τοπικές ανάγκες.. δυστυχώς, μειώνονται ακόμα και τελευταία οι δημοτικοί υπάλληλοι αλλά και οι κοινοτικοί σύμβουλοι-εθελοντές στον τόπο τους.. π.χ. στα Πηγάδια από 7 στους 5 συμβούλους, στις υπόλοιπες κοινότητες από 5 στους 3!!
Και ενώ και οι κοινότητες είχαν τους ιδίους αναλογικούς, έστω και ελαχίστους πόρους και αρμοδιότητες, κόπηκαν και αυτοί, όπως φαίνεται για την πλήρη εξάρτησή τους από κρατικά κέντρα και την σταδιακή αποψίλωση του πληθυσμού και των πολιτισμικών καταβολών της επαρχίας.. που κατά συνέπεια θα συμβάλλουν ακόμη περισσότερο στην μεγάλη Περιφερειακή ΕΞΟΔΟ προς την ακόμη περισσότερο αστική συμφόρηση.
Όπως και η μείωση των ήδη ελαχίστων υπαλλήλων στο Επαρχείο μπορεί να προδιαγράφει κακά μαντάτα για την συνέχεια.. Γράφαμε σε δύο προηγούμενα πονήματά μας ότι:
α) Η αστική υπερσυγκέντρωση περισσότερο του μισού πληθυσμού της χώρας την εποχή της βιομηχανοποίησης και της αντιπαροχής αλλά με το κλείσιμο τους και τον αφελληνισμό όλων σχεδόν των μεγάλων ελληνικών BRAND NAMES, τώρα πλέον η αστική κοσμοπλημμύρα βρίσκεται εν κενώ.. και ενώ η ελληνική πολιτεία «νίπτει τας χείρας της» για τον διογκούμενο αστικό υδροκεφαλισμό και στην χειρότερη περίπτωση συνέβαλλε, διαχρονικά, στην αποβιομηχάνιση.
Τα αναδεικνύουμε πάντα από άποψης, ότι είναι αλληλεξαρτώμενα και μας αφορούν άμεσα.. γιατί η μαμά πολιτεία μέχρι να ικανοποιήσει περισσότερα από 5 εκατ. κατοίκους μέσα στο σπίτι της των Αθηνών, δύσκολα να σκεφτούν για να περισσέψουν μερικά ψίχουλα για τα μακρινά απολωλότα πρόβατα-παραμεθόρια νησιά μας.
Δυστυχώς, οι δημοτικές επαρχιακές έδρες-πόλεις, αφίενται καθ’ εικόνα και καθ΄ ομοίωση, να πνίγονται από τα ίδια γνωστά αστικά προβλήματα ασφυξίας, όπως στα Πηγάδια με προεκτάσεις και σε όλα τα χωριά: Κυκλοφοριακό, χώροι στάθμευσης, λιμάνι, παραλιακή, ρυμοτομία, πολεοδομικά- χωροταξικά, ελεύθεροι πράσινοι χώροι, εξωραϊσμοί, άλση-πάρκα, αθλοπαιδιές, κ.τ.λ. Έχουμε αναφερθεί εκτενώς σε προηγούμενα άρθρα μας πως θα μπορούσε να διαμορφωθεί σε πρότυπο, όπως της αξίζει, η βιτρίνα της Πρωτεύουσας και του Νησιού για Λιμάνι, Παραλιακή, Κυκλοφοριακό, Ρυμοτομία, κ.τ.λ.
Οι προεκτάσεις των ελλείψεων και των στρεβλώσεων στις υποδομές και στα χωριά αλλά και στα παραθαλάσσια θέρετρα είναι σοβαρές, διαχρονικά και δυσκολεύουν Πηγάδια, Λευκό, Αμμοωπή, Φωκιά, Διαφάνι, κ.τ.λ.
Και μαζί με τις ανεξέλεγκτες ακρίβειες ταλαιπωρούν και δυσαρεστούν τους τουρίστες, που ελπίζουμε να μην δημιουργούν μεγάλη ζημιά και να έχουν σοβαρό αντίκτυπο στην έλευσή τους τα επόμενα χρόνια.
Για όλα αυτά οι κοινωνίες των πολιτών αγωνιούν και στρέφονται προς την πολιτεία να συντομεύσει κατά το δυνατόν και ψηφιακά τον πολύ αργό βηματισμό της κρατικής μηχανής σε όλα τα επίπεδα.
Εμείς περιγράψαμε το μόνο ισχυρό αντίδοτο ΤΟΣΟ του αστικού τέρατος της Αττικής θα είναι η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ άμεσης λήψης μέτρων ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗΣ. Π.χ. των Υπουργείων, όπως του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης από την τσιμεντούπολη των Αθηνών στον Θεσσαλικό Κάμπο, κ.τ.λ.. Π.χ. των Πανεπιστημιακών Σχολών, όπως την Σχολή Πολιτιστικών και Λαογραφικών Σπουδών ή έστω Σχολή Παραδοσιακών Τεχνών στο σπίτι τους στην Κάρπαθο, για να μπορέσει να διατηρήσει και να διαδώσει τον ανεπανάληπτο παραδοσιακό-λαογραφικό της πλούτο και την δημογραφική της υπόσταση, κ.τ.λ.
Αλλά και μυρίων όσων Δημόσιων Οργανισμών, Φορέων, κ.τ.λ., που με την Αποκέντρωση θα έδινε βαθιές ανάσες στην διογκούμενη Πρωτεύουσα από την πολύ-κοσμία την πολύ-αμαξία, την πολύ-πολυ-κατοικία, κ.τ.λ.. και συνάμα την αναγέννηση σε υποβαθμισμένες ακριτικές περιοχές με αποχωρήσεις έστω και ελαχίστων ή και εξισορρόπησης πληθυσμών από τα αστικά κέντρα, κ.τ.λ.
Αφού, λοιπόν, το Κεντρικό Κράτος αδιαφορεί, για την συνολική Αποκέντρωση διαχρονικά, δεν μένει άλλο παρά στους νέους Δήμους, όπως τον δικό μας, ο συνωστισμός, η ασφυξία των πάντων, η Κλιματικά Αλλαγή, κ.τ.λ., στα Πηγάδια και η μεγάλη ταλαιπωρία κατοίκων και τουριστών, από την μία πρέπει να ενσκήψουν στην φέρουσα ικανότητα όλων των υποδομών, κ.τ.λ..
Όλα αυτά τα σοβαρά προβλήματα θα μπορούσαν να λύνονται, εάν υπήρχε διάθεση, διαχρονικά, την ώρα που παρουσιάζονται και όχι κάποτε κατόπιν εορτής, οπότε αν όχι όλα, τα περισσότερα μετά μένουν άγγιχτες ιερές αγελάδες-τέρατα.
Από την άλλη οι πολύ μακρινές και δυσπρόσιτες αποστάσεις στο νησί μας για τους υπαλλήλους του Δήμου, το χάσιμο πολλών ωρών μόνον στις διαδρομές πήγαινε-έλα και η μη κατανομή αρκετών υπηρεσιών στις τρείς ή έστω στις δύο την Πάνω και την Κάτω Κάρπαθο δυσκολεύουν τις συνθήκες εργασίας των υπαλλήλων και των προσφερομένων υπηρεσιών στους γηγενείς και επισκέπτες.
Π.χ. στις πιο όμορες περιοχές, όπως: Πηγάδια-Μενετές-Αρκάσα, Απέρι-Βωλάδα-‘Οθος-Πυλές και Μεσοχώρι-Σπόα-Όλυμπος-Διαφάνι..
Η Αποκέντρωση, λοιπόν, κρίνεται επιβεβλημένη π.χ. στις Υπηρεσίες Καθαριότητας(η ολοκληρωμένη καθαριότητα μέσα στα χωριά δεν υπάρχει από εποχής πριν τον Καποδίστρια), Ύδρευσης-Αποχέτευσης, κ.τ.λ. και η μεταφορά τους από την μία, π.χ. στην πρώτη περιοχή, στις ενδότερες Μενετές στο ελεύθερο μεγάλο κτίριο του Ελαιοπιεστηρίου της Παναγίας στην άκρη του χωριού, που είναι πολύ λιγότερο συνωστισμένες πλέον από τα Πηγάδια και την Αρκάσα και πλησιέστερες και στις δύο.. Βέβαια, για το Ελαιοπιεστήριο έχουν ειπωθεί και άλλες διάφορες προτάσεις αναζωογόνησης και για Κλειστό Κέντρο Άθλησης για την μικρή και την μεγάλη νεολαία (Γυμναστήριο, Βόλεϋ, Μπάσκετ, κ.τ.λ.) με πρόταση για την συνολική υλοποίηση τους(!) από τον Αθλητικό Σύλλογο..
Όπως και για Μουσείο 5ης Οκτωβρίου ή για μπίζνες, εναπόκειται στην ιδιοκτήτρια Εκκλησία να αποφασίσει.
Από την άλλη, στις δύο άλλες ενότητες Πέρα και Πάνω Κάρπαθο, από μία τέτοια ή και άλλη αποκεντρωμένη υπηρεσία σε κάθε κοινότητα, ανάλογα τις προσλαμβάνουσες που θα συμφωνήσουν και γνωρίζουν εκείνοι καλύτερα από εμάς.
Πάντως και ένας περιοδεύων υπάλληλος του εκσυγχρονισμένου ΚΕΠ κάθε 15 ημέρες σε κάθε κοινότητα θα συμβάλλει οπωσδήποτε στην αποσυμφόρηση.. για να εξυπηρετούνται κυρίως οι ηλικιωμένοι και όχι μόνο, που δεν γνωρίζουν τις νέες τεχνολογίες για να μην αναγκάζονται να κατεβαίνουν όλα τα τσούρμα στα Πηγάδια, αντί του ενός υπαλλήλου του ΚΕΠ προς τα πάνω.
Άλλη μία άκρως βοηθητική παράμετρος αποκέντρωσης θα ήταν να προγραμματιστεί λεωφορειακή γραμμή από Πηγάδια και προς Όλυμπο-Διαφάνι για να καλύψει και τα μεγάλα κενά επισκεψημότητας και στην άλλη την Πολιτιστική μας Πρωτεύουσα.
Άρα, πρώτιστα δεν μένει παρά με απόφαση νόμου της Κεντρικής Διοίκησης να κατανέμονται αυτοδίκαια, περισσότερα και αναλογικά, τα έσοδα στις τοπικές αυτοδιοικήσεις, που σηκώνουν τα πλείστα βάρη της καθημερινότητας της κοινωνίας.
Η αρχέγονη συνοχή μέσα στις αρχαίες πόλεις-κράτη, που ανέδειξαν τον μοναδικό στον κόσμο αξιοθαύμαστο αρχαίο ελληνικό πολιτισμό είναι το ζωντανό παράδειγμα ότι οι τοπικές κοινωνίες γνωρίζουν καλύτερα από κάθε άλλη παρα-πέρα-πάνω κεντρική εξουσία.
Η προσωπική συνοχή όλων των κατοίκων, η καθημερινή κοινοτική επαφή, η κοινή αντιμετώπιση των ιδίων προβλημάτων, η προσωπική-εργατική και η υλική συμβολή για κάθε κοινοτικό έργο και υποδομή, η πλήρης αναγνώριση της προσφοράς από τα μέλη της τοπικής κοινωνίας, η εθελοντική προσφορά, κ.τ.λ..
Όλα αυτά μαζί χαλυβδώνουν την συναλληλία, την ομόνοια, την συνεργατικότητα και γενικά την ευημερία και την πρόοδο της κάθε κοινότητας παρά την στασιμότητα, διαχρονικά..
Βέβαια, εμάς ορισμένοι μας κακίζουν που επαναλαμβάνουμε αυτά τα αυτονόητα για έστω την ελαχίστη δυνατή αποκέντρωση προς τις κοινότητες, που θα μπορούσαν να βοηθούν τα μέγιστα τον Δήμο.. αλλά τι να κάνουμε, ο καθένας ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
β) Η Κεντρική Διοίκηση ως ο καθοριστικός παρεμβατικός παράγοντας στα πάντα, π.χ. μέσω ενισχύσεων- επιχορηγήσεων, φορολογικών κινήτρων ή μη, κ.τ.λ., μπορούν να αλλάξουν τον ρουν της ιστορίας των αυτοδιοικήσεων της χώρας και της τουριστικής διάπλασης-ενδυνάμωσης με την άμεση αλλαγή του παραγωγικού και διοικητικού μοντέλου της χώρας.. αφού πρέπει, πρωτίστως, τακτοποιήσει τα του οίκου του από την οροφή μέχρι τον πάτο με την ψηφιακή σάρωση-συντόμευση, για να λείψουν και οι πολιτικές παρεμβάσεις-λοξοδρομήσεις ολόκληρου του δημόσιου τομέα με τα γνωστά γρηγορόσημα, ρουσφέτια, κ.τ.λ. σε ηλεκτρονική εποχή(!).
Κατά δεύτερο, η άμεση προσαρμογή του στα διεθνή στάνταρ δημοκρατικής διακυβέρνησης, δηλ. να περιοριστεί σε εθνική άμυνα, οικονομία, παιδεία, δικαιοσύνη, πολιτική προστασία, κ.τ.λ.. δηλ. να διαχωριστούν ξεκάθαρα οι εξουσίες κάθε υπουργείου, οι αρμοδιότητες κάθε επιπέδου κρατικών φορέων, κ.τ.λ. Και τρίτο, το Κεντρικό Κράτος των Αθηνών μπορεί να ξέρει τι χρειάζεται κάθε τόπος, κάθε Νησί, κάθε Δήμος σε ολόκληρη την χώρα, από την μία;
Άρα, δεν μπορεί να υπάρξει περιφερειακή-τοπική ανάπτυξη με το να έχουν δεμένα τα χέρια και των δύο αυτοδιοικήσεων, να αυτονομηθούν σε ιδία στελέχωση, πόρους, υλικοτεχνικές υποδομές, επιστημο-τεχνοκρατικό επιτελείο, κ.τ.λ..
Εις τρόπον ώστε να μπορέσουν ενισχυμένες να αξιοποιηθούν πιο αποτελεσματικά και οι πλείστοι όσοι συνεργαζόμενοι- υποστηρικτικοί τομείς κάτω από την ομπρέλα του ευρύτερου τουριστικού τομέα..
Για να ωφεληθούν παντοιοτρόπως, πρώτιστα, οι τοπικές κοινωνίες και ο τουρισμός και των νησιών.. και εν συνεχεία η κυβέρνηση μέχρι τις επόμενες εκλογές θα μπορούσε να έχει άμεσο συμπαραστάτη τις άρτια οργανωμένες αυτοδιοικήσεις, εφόσον γίνουν οι πρέπουσες αλλαγές δυνητικής αυτοδυναμίες τους, που θα αναλαμβάνουν να υλοποιούν και τα προβλήματα της καθημερινότητας και όχι μόνο.
Ώστε, η πραγματική, η συστηματική ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ, όπως σε όλες τις δυτικές δημοκρατίες, αποδεικνύεται το πλέον αποδοτικό σύστημα που εξαπλώνει την ευημερία και από τον μονοκράτορα Τουρισμό που έχει δημιουργηθεί σε όλη την επικράτεια.
Από το πρώτο έτος, κατά την καθιέρωση των τριών νέων αυτοδιοικητικών θεσμών, απαραίτητο πρώτο μέλημα, τουλάχιστον από την έναρξη του ενός ή κατά τον Καποδίστρια ή έστω κατά τον Καλλικράτη ή έστω κατά τον Καλλισθένη κ.τ.λ., να είχαν υποβληθεί ολοκληρωμένες μελέτες, ένα MASTER PLAN ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ, από κάθε Δήμο για το αναπτυξιακό, παραγωγικό μοντέλο, που θα ακολουθούσε.. λαμβανομένων υπόψη όλων των τοπικών ιδιαιτεροτήτων-παραμέτρων που θα εύρισκαν το προσφορότερο έδαφος για να αναπτυχθούν το μέγιστο δυνατόν.
Έτσι με προ-σχηματοποιημένα γενικά επιστημο-τεχνοκρατικά πλάνα τόσο το Κεντρικό Κράτος, όσο και οι Αυτοδιοικήσεις-Δήμοι-Περιφέρειες, κάθε νεοεκλεγόμενη Τοπική Αρχή δεν θα ξεκινούσε από το μηδέν ή δεν θα συνέχιζαν αποσπασματικά ή ασύνδετα κάθε φορά, η μία μετά την άλλη.. αλλά θα ακολουθούσαν έναν έτοιμο τεχνοκρατικό οδικό χάρτη, οπότε όλα θα έβαιναν ομαλά και με συνέπεια.
Ασφαλώς, πάντα με τις εξελίξεις θα υπάρξουν οι ανάλογες αναγκαίες προσαρμογές των πλάνων αλλά θα μπορούσαν να αποφεύγονται αυτές οι ασύνδετες καταστάσεις κάθε νέο-εκλογή.
Πέραν, όμως, από την απρονοησία της δημόσιας σφαίρας και η ιδιωτική της Καρπάθου τα τελευταία χρόνια κυριολεκτικά δεν παίζεται ούτε από την μία, ούτε από την άλλη.
Δηλ., εάν οι ίδιοι επιχειρηματίες με τις ενώσεις τους ξενοδόχων, εστιατόρων, εμπόρων, κ.τ.λ. δεν ενδιαφέρονται να διεκδικήσουν ομού τα συμφέροντά τους, που ταυτίζονται με του νησιού τους.. γιατί άραγε θα πρέπει, σώνει και καλά, να ενδιαφέρονται οι όποιοι δημόσιοι φορείς για τα δικά τους προβλήματα;
Εάν συνεχίζονται οι ίδιες και επί τα αυτά κεντρικές πολιτικές, το μόνο, που απομένει, λοιπόν, θα είναι οι μέχρι τώρα διχασμένες όλες οι απανταχού και οι τοπικές δυνάμεις δημόσιες και ιδιωτικές της Καρπάθου να συνειδητοποιήσουν ότι είναι από τα μοναδικά νησιά που χωρίς τον ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ, την ΟΜΟΝΟΙΑ, και την ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ μένουν ποικιλοτρόπως πολύ πίσω, με τα γνωστά απογοητευτικά αποτελέσματα σε ζωτικού ενδιαφέροντος ζητήματα για όλους και τον τόπο τους.
Ο Δήμος πιστεύουμε με την νέα δυναμική που διαθέτει θα μπορούσε να πρωτοπορήσει, ενώνοντας, οργανώνοντας τις αξιοζήλευτες απανταχού ομογενειακές, καρπαθιακές δυνάμεις με ανυπολόγιστα- οφέλη αποτελέσματα για όλους και τα μέγιστα για την πατρώα γη.
Τι σχέση μπορούν να έχουν όλα αυτά με τον Τουρισμό, κ.τ.λ.; Γι΄ αυτό θέλει και συνέχεια.. και απλά, χωρίς ΚΑΙ δυναμικούς, ενεργούς ιδιωτικούς φορείς η Κάρπαθος παραμένει ορφανή από έναν γονέα..
Μάκης Ρήγας-Ρηγοπούλης
23/8/2024
Καρπαθιακά Νέα