Ταξιδεύει στην αγαπημένη του Κάρπαθο ο λόγιος Τάσος Φράγκος και περιγράφει στην ΡΟΔΙΑΚΗ τις εικόνες που τον προκαλούν. Γράφει για την επιδημία κάμπιας, για το νέο κέντρο του Χατζημανώλη, το Πεταλούδα. Ντύνει με τρυφερές λέξεις το χωριό της καταγωγής του, την Αρκάσα.
Στο τρίτο κατά σειρά αφιέρωμα της ΡΟΔΙΑΚΗΣ ο Αν. Φράγκος περιγράφει το χωριό του, την Αρκάσα! Ο αξιόλογος συγγραφέας ντύνει με λέξεις τις εικόνες που τον μαγεύουν αλλά δεν ξεχνά και το ρεπορτάζ. Έτσι μαθαίνουμε ότι εκείνη τη χρονιά υπήρχε επιδημία κάμπιας στο νησί και το υπουργείο είχε στείλει τον γεωπόνο Σλήτα να βοηθήσει να σωθούν οι καλλιέργιες. Οι δρόμοι, το νέο υδραγωγείο καθώς και η αποπεράτωση σχολείου και του όμορφου κωδωνοστασίου είναι τα θέματα που απασχολούν τον Φράγκο και του αφήνουν γλυκιές εντυπώσεις.
Ο μοναχογιός, του Αρκασσιώτη Νικολάου Φράγκου και της Μενεδιάτισσας κανακαράς, Καλλιόπης Εμμανουήλ Γεραπετρίτη, είναι η περίπτωση του ανήσυχου δημιουργικού Καρπάθιου, που ποτέ δεν πρόταξε τον εαυτό του, ούτε το έργο του, αλλά δούλεψε με στόχο την ομάδα και υπηρέτησε το σύνολο.
Γεννημένος στις 24 Ιουνίου 1906, στο Μεταξουργείο, η σχέση του με το πατρικό τόπο, τη Κάρπαθο, μπαίνει στη ψυχή του, φαίνεται να εισβάλει και να ριζώνει, από τα καθημερινά λόγια των γονιών και του Καρπάθικου κύκλου, που μπαινοβγάνει στο σπίτι.
Πρώτο παιδί από τα πέντε, σε όλα δίνουν ονόματα που ξεκινούν από το γράμμα Α. Αναστάσης, Αθανάσιος, Αντώνης, Απόστολος και τελευταία η κόρη, η Άννα.
Μέσα από καθιστά γλέντια και μαντινάδες, πλάθει με τα πιο τρυφερά και γλυκά χρώματα, τη σκλαβωμένη, εκείνα τα χρόνια Δωδεκάνησο.
Βρίσκει άπειρες ευκαιρίες, για να βγάλει το πάθος και να μετατρέψει την φανερή αδυναμία, που ακούει στο όνομα Κάρπαθος, σε παθιασμένη δημιουργία.
Πρωτεργάτης σε ένα πλήθος κινήσεων την δεκαετία του 1930, όπως στο “Δωδεκανησιακό Σχολείο”με πρόεδρο τη μάνα της Δωδεκανήσου, Αντιγόνης Ζουρουδή, αλλά και ενεργό μέλος, του πανκαρπαθιακού συλλόγου, γράφει και δημοσιεύει δεκάδες κείμενα, για τα βασανισμένα, υπόδουλα στους Ιταλούς, Δωδεκάνησα.
Κορυφαία στιγμή η ίδρυση “Εταιρίας Δωδεκανησιακών Μελετών”. Στις 15 Απριλίου 1936, στο σπίτι του οφθαλμίατρου Νικολάου Μαυρή, εκτός από τον ίδιον υπογράφουν τη διακύρηξη οι:
Μιχάλης Μιχαηλίδης Νουάρος, Μανώλης Πρωτοψάλτης, Βάσος Βαρίκας, Ανδρέας Παπανδρέου, Γιώργος Γεωργιάδης και ο Βάσος Χανιώτης. Μέσα στον χαμό της εποχής, μπορεί η εταιρία να μην λειτούργησε, έβαλε όμως τις βάσεις, για να προχωρήσει και να φέρει αποτελέσματα στα κατοπινά χρόνια.
Συμμετέχει σε κάθε μικρή και μεγάλη κίνηση της εποχής, γίνεται μπροστάρης ακόμη και στα γλέντια, με στόχο τα χρήματα αλλά και την προβολή του Δωδεκανησιακού ζητήματος. Αλησμόνητη θα έπρεπε να παραμένει η Δωδεκανησιακή βραδιά του 1930, με πρωτεργάτη τον κορυφαίο, πολυμήχανο Καρπάθιο, καφετζή-εκδότη, Μιλτιάδη Παπαμανώλη, πραγματοποιείται μια δική του ιδέα, η αναπαράσταση του Καρπάθικου γάμου, που προκαλεί πάταγο, σε όλη την Αθήνα.
