Ο Γενικός Διοικητής Δωδεκανήσου Νικόλαος Μαυρής βρέθηκε στην Κάσο και επιθεώρησε τα λιμενικά έργα καθώς και την κατασκευή του λιμενοβραχίονα. Μια δωρεά των Κασίων εφοπλιστών Ν. Νικολάου και Παπαδάκη.
Για τον Νικόλαο Γεωργίου Μαυρή
στοιχεία από άρθρο του Νίκου Μορόπουλου στην Ροδιακή
Γεννήθηκε στην πόλη Zagazig της Αιγύπτου το 1899, γιος του γιατρού Γεωργίου Μαυρή από την Κάσο.
Το Zagazig είναι μια πόλη στο Δέλτα του Νείλου, περίπου 50 μίλια βόρεια του Καΐρου και θεωρείται το κέντρο της εμπορίας βαμβακιού και σιτηρών της Αιγύπτου.
Μερικές φορές ο ΝΓΜ αναφερόταν στην περίοδο της ζωής του που έζησε στην Αίγυπτο. Πάντοτε με πολλή αγάπη και νοσταλγία.
Την θεωρούσε την πιο αθώα περίοδο της ζωής του. Εκείνες τις στιγμές ανέφερε και μερικές αραβικές λέξεις χωρίς πάντα να τις μεταφράζει.
Ητανε τόσο ωραίος ο ήχος των αραβικών λέξεων, αντηχούσαν σαν μουσική!
Σπούδασε ιατρική στην Αθήνα από το 1918 έως το 1923.
Το 1923 επιστρέφει στην Αίγυπτο, όπου παραμένει μέχρι το 1925.
Το 1925 πηγαίνει στο Παρίσι όπου εξειδικεύεται στην οφθαλμιατρική και παρακολουθεί μαθήματα φιλολογίας και νομικής.
Το 1935 παντρεύεται την Ιουλία Νικολάου, κόρη κασιώτη εφοπλιστή, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά.
Το 1936 εγκαθίσταται οικογενειακώς στην Αθήνα, όπου θα παραμείνει μέχρι το 1940.
Στις 15 Απριλίου 1936 ιδρύει μαζί με επτά άλλους δωδεκανήσιους διανοούμενους την Εταιρία Δωδεκανησιακών Μελετών.
Στις αρχές του 1948, σύμφωνα με νόμο, τα Δωδεκάνησα αποτέλεσαν Γενική Διοίκηση με έδρα τη Ρόδο και πρώτο «Πολιτικό Γενικό Διοικητή Δωδεκανήσου» το Ν. Μαυρή.
Ο ΝΓΜ παραιτήθηκε στις αρχές του 1950, για να πάρει μέρος στις πρώτες βουλευτικές εκλογές της 5 ης Μαρτίου του 1950 με δικό του συνδυασμό, την «Ανεξάρτητον Πολιτικήν Ένωσιν Δωδεκανήσου» χωρίς να εκλεγεί.
Στις εκλογές της 9 ης Σεπτεμβρίου του 1951 εκλέχτηκε βουλευτής Δωδεκανήσου με τον «Ελληνικόν Συναγερμόν» του Αλέξ. Παπάγου.
Διετέλεσε ξανά Γενικός Διοικητής Δωδεκανήσου την περίοδο Δεκέμβριος 1952 Απρίλιος 1954.
Μετά τη λήξη της θητείας του το 1954 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα.
Για την περίοδο της διοίκησης των Δωδεκανήσων, ο φίλος του ΝΓΜ Κώστας Αγαπητίδης αναφέρει σε ομιλία (1982) αφιερωμένησ τον ΝΓΜ τις ακόλουθες σημειώσεις του ΝΓΜ:
«Ο ψυχικός παράγων θα είναι από τα δυσκολώτερα πράγματα που θα με απασχολήσουν. Η πολύχρονος, δηλαδή, σκλαβιά, υπό την οποίαν έζησαν οι Δωδεκανήσιοι, επέφερε τραύματα ψυχικά, δια την επίλυσιν των οποίων θα εμφυσηθεί νέα πνοή. Είμαι ακόμα κατάπληκτος από τον στρατωτικόν χαιρετισμόν μερικών κατοίκων, και παιδιών ακόμα. Προδίδει αυτό μιαν συνήθειαν κτηθείσαν από την τρομοκρατικήν βίαν και την πίεση, την ακσηθείαν υπό των κατακτητών και του λαού».
