Του Μανώλη Παραγυιου
Πριν δύο χρόνια , τον Αύγουστο του 2021 , με τις δύο πυρκαγιές που ξεκίνησαν ταυτόχρονα ξύπνησα και είδα τις φλόγες απέναντι από το σπίτι μου στο Απέρι .
Πρώτη φορά στη ζωή μου, μου “κόπηκαν” τα πόδια !
Είχαμε προγραμματίσει να έρθουν εναέρια μέσα για το ένα μέτωπο ( στα Σπόα ) αλλά προέκυψε και δεύτερο εντελώς απρόσμενα .
Εκεί που ένιωσα εντελώς απροστάτευτος, καθώς οι Πυροσβεστικές δυνάμεις δεν επαρκούσαν για δύο μέτωπα εμφανίστηκε τις πρώτες πρωινές ώρες ένα ελικόπτερο που με ρίψεις έσβησε τη φωτιά σε σύντομο χρόνο .
Την επόμενη μέρα , όταν η φωτιά έκαιγε το δάσος του Μερτώνα και της γύρω περιοχής, σε χώρους που δεν υπήρχε πρόσβαση για τους πεζούς πυροσβέστες , σε συνεννόηση με τον Διοικητή της Πυροσβεστικής και έχοντας μια ευέλικτη ομάδα διαχείρισης κρίσεων , απαιτήσαμε και πιέσαμε να έρθουν εναέρια μέσα .
Ήταν δύο Canadair τα οποία με συνεχόμενες ρίψεις περιόρισαν την φωτιά και απέτρεψαν το ολοκαύτωμα .
Είμαι σίγουρος πως αν δεν ήταν αυτά τα δύο παιδιά , να πετούν όλη μέρα κάνοντας ρίψεις , θα ζούσαμε έναν εφιάλτη όπως αυτόν της Ρόδου .
Θα είχε καταστραφεί ολοσχερώς το δάσος της περιοχής με ότι αυτό συνεπάγεται .
Αυτά λοιπόν τα παιδιά πετούσαν για ώρες σε ένα μέρος το οποίο δεν γνώριζαν , με κίνδυνο της ζωής τους όπως αποδείχθηκε για να αποτρέψουν μια καταστροφή !
Είναι τα ίδια παιδιά που επιχειρούν κάθε καλοκαίρι, σε όλα τα μέρη της Ελλάδας , πάνω από τις φλόγες σε μέρη τα οποία δεν γνωρίζουν .
Είναι τα παιδιά που έχασαν τη ζωή τους για να προστατεύσουν εμάς , τις περιουσίες μας , τα δάση μας .
Είναι τα παιδιά που πλέον έγιναν Ήρωες , πέφτοντας υπέρ πατρίδος σε έναν άλλου είδους πόλεμο …
ΑΘΑΝΑΤΟΙ !!!
25.7.2023
Καρπαθιακα Νέα