γράφει ο Θεοδόσης Πελεγρίνης
Ο Σύλλας, ο σκληρός και αδίστακτος δικτάτορας της Ρώμης, αντί να κοιτάξει πώς θα υποχρέωνε κάποιον Ρωμαίο άρχοντα ονόματι Γράνιο να πληρώσει ένα χρέος του προς την πολιτεία, έδωσε εντολή να τον φέρουν μπροστά του και διέταξε τους υπηρέτες του να τον πνίξουν.
Το ίδιο βράδυ πέθανε κι ο Σύλλας. Έτσι, εάν υπήρχε κάποια πιθανότητα να εισπραχθεί το εν λόγω χρέος, αυτή εξανεμίστηκε. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που διατηρείται ως τις μέρες μας: αντί να κοιτάμε πώς να αντιμετωπίζομε τις επιλήψιμες πράξεις, επικεντρώνομε τις προσπάθειές μας στο πώς να εξουδετερώνομε τους ανθρώπους που φέρονται υπεύθυνοι γι’ αυτές.
Όχι ότι δεν πρέπει να πληρώνουν οι δράστες των επίμεπτων πράξεων. Κάθε άλλο, μάλιστα. Εκείνο που είναι ανεπίτρεπτο ωστόσο είναι, εξ αφορμής της τέλεσης μιας αξιοκατάκριτης πράξης, να επιδιώκομε την εξουδετέρωση του δράστη, μόνο και μόνο για να επιβεβαιώσομε την κυριαρχία μας ή για να ικανοποιήσομε ποταπά ένστικτά μας, όπως η ανασφάλειά μας, το μίσος μας, η ζήλεια μας, η μισανθρωπία μας κ.ά.τ.
Αν συμβαίνει δε να πρόκειται για πρόσωπα που στέκονται ή νομίζομε ότι στέκονται εμπόδια στις επιδιώξεις μας, δεν είναι σπάνιο να φτάνομε μέχρι του σημείου να εφευρίσκομε επιλήψιμες πράξεις και να τους τις αποδίδομε, για να τα θέσομε στο περιθώριο. Έχομε εδώ, εν ολίγοις, να κάνομε με το καλούμενο φαινόμενο της σκευωρίας.
