Σε μια συνέντευξη του είχε πει ότι δεν ήταν το παιδί που είχε κάποιο συγκεκριμένο ειδικό χάρισμα. Το όπλο του ήταν η φαντασία του και η θέληση. Όμως εκείνοι που τον βλέπουν στο θέατρο, διαβάζουν κάτι δικό του ή ακόμη κι αν είναι φίλοι του στο facebook στα σίγουρα στέκονται λίγο παραπάνω και διακρίνουν πως έχει κάτι ξεχωριστό. Ο μουσικός, μουσικολόγος και ηθοποιός Σταμάτης Πακάκης, είναι Δωδεκανήσιος, με βαθιές ρίζες στην Κάρπαθο! Λένε ότι έχει” διαστημική ευφυΐα” κι επειδή θα τον “συναντάμε” συχνά στα καλλιτεχνικά δρώμενα και θα απολαμβάνουμε τα έργα του, εδώ, στα Καρπαθιακά Νέα, είπαμε να γνωριστούμε.
- Σταμάτη τι είναι για σένα η Κάρπαθος; Πηγαίνεις στο νησί;
H Κάρπαθος είναι ο κοινός παρονομαστής ονομάτων που αναφέρει η μητέρα μου συνεχώς. Κοινός παρονομαστής καταγωγής της οικογένειάς της και του φιλικού της κύκλου. Η μητέρα μου είναι η Ευδοκία Χατζηκοντού-Πακάκη. Οι παππούδες μου ήταν Καρπάθιοι και τα ονόματα αυτών: Ευαγγελία Σκεπάκη και Γεώργιος Χατζηκοντός. Πρώτη φορά είχα επισκεφτεί το νησί όταν ήμουν εννιά χρονιών με συνοδό τη γιαγιά μου. Συγκεκριμένα μέναμε στις Μενετές στο σπίτι της κυρ’ Αννιάς Σκορδαρά-Σκεπάκη. Το σπίτι αυτό πέρασε από την προγιαγιά μου Άννα, στην αδερφή της γιαγιάς μου Μαριάνθη Σκεπάκη, που τότε ήταν η εν ζωή πρωτοκόρη της οικογένειας. Πλέον ανήκει στην οικογένεια της θείας μου και πρώτης ξαδέρφης της μητέρας μου, Άννας Ζαβολάκη-Γεραπετρίτη. Δυστυχώς η γιαγιά μου δεν ήταν πρωτοκόρη. Αυτή η πρώτη επίσκεψή μου στο νησί ήταν μαγική διότι έτυχα σε πολύ σημαντική περίοδο για το νησί αλλά και για ολόκληρη την Ελλάδα. Ήταν η περίοδος του 15Αύγουστου και η γιορτή της Παναγίας. Σαν παραμύθι ήταν για μένα όλες οι γιορτές, τα πανηγύρια και τα γλέντια εκείνων των ημερών. Επίσης μου είχε ασκήσει ανυπέρβλητη γοητεία η Παναγία των Μενετών με τις τόσες ιστορίες της καθώς και η φιλοξενία των ντόπιων. Πλέον επισκέπτομαι το νησί σπάνια επειδή οι δουλειές μου με κρατάνε στην Αθήνα όπου ζω και εργάζομαι.
- Στο βιογραφικό σου βλέπω ότι διαλέγεις τη Ρόδο. Μάλλον την αγαπάς λίγο περισσότερο.
Αναπόφευκτη η επιλογή της Ρόδου διότι είμαι Ρόδιος με πατέρα Ρόδιο. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Ρόδο και συγκεκριμένα στην Κρεμαστή μέχρι τα δεκαεπτά μου έτη όπου αποφοίτησα από το Μουσικό Σχολείο και πέρασα στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στο τμήμα Μουσικών Σπουδών στη Φιλοσοφική Σχολή. Πάντοτε όμως αναφέρω την καταγωγή μου από τη Ρόδο και τα Δωδεκάνησα και με κάθε δυνατή ευκαιρία κάνω αναφορά στην Κάρπαθο.
- Ένας δημιουργός μπορεί να ζήσει χωρίς ανατροφοδότηση; Εσύ θα έμενες χρόνο-καιρό σε ένα ερημονήσι;
Θα απαντήσω με βάση την ιδιότητα του συγγραφέα θεατρικών έργων διότι με αυτή την ιδιότητά μου χαρακτηρίζομαι ως δημιουργός. Σίγουρα η δημιουργία έχει να κάνει με την έμπνευση και την επεξεργασία του οποιοδήποτε ερεθίσματος. Άρα δε νοείται δημιουργός χωρίς ανατροφοδότηση απ’ όπου κι αν αυτή πηγάζει. Θα μπορούσα να ζήσω σε ένα ερημονήσι αρκεί να έχω ένα πιάνο, τον υπολογιστή μου και φυσικά ίντερνετ. Προσωπικά επηρεάζομαι από κοινωνικοπολιτικά γεγονότα του σήμερα. Τόσο τα δραματικά, όσο και τα κωμικά μου έργα έχουν ένα κοινωνικό υπόβαθρο. Σε άλλα χρησιμοποιώ το παραμύθι ως μέσο και σε άλλα τον ρεαλισμό αλλά πάντα η αναφορά στο σήμερα είναι έντονη. Χρειάζεται να μένω ενημερωμένος για το τι συμβαίνει στον κόσμο. Τόσο εδώ δίπλα μας όσο και μακριά μας. Η Εθνομουσικολογία με την οποία ήρθα σε επαφή στο Πανεπιστήμιο καθώς και η γενικότερη παιδεία μου με έκανε να αισθάνομαι ως ένας κόκκος άμμου σε ένα σύνολο μιας απέραντης αμμουδιάς. Αυτή την εικόνα τη θυμάμαι χαρακτηριστικά σε ένα σκίτσο του κόμικ ‘’Μαφάλντα’’, του Αργεντινού σκιτσογράφου Χ.Σ. Λαβάδο με το ψευδώνυμο Κίνο, όπου η μαμά της Μαφάλντα σχολίαζε την ανθρώπινη ύπαρξη.
- Ηθοποιός, Σκηνοθέτης, Κειμενογράφος και τι άλλο θα έλεγες σε κάποιον που δε σε γνωρίζει;
Είμαι μουσικός, μουσικολόγος και ηθοποιός. Επίσης γράφω κείμενα και σκηνοθετώ. Διδάσκω μουσική και ασχολούμαι με την κινησιολογία. Είμαι συνεχώς ενεργός στα θεατρικά και μουσικά δρώμενα της χώρας μας. Εργάζομαι ως εξωτερικός συνεργάτης της Εθνικής Λυρικής Σκηνής ως τενόρος και των Μουσικών Συνόλων του Δήμου Αθηναίων. Τέλος έχω συνεχή παρουσία στο ελεύθερο θέατρο.
- Η ζωή έχει ρόλους; Η ψυχή μας;
Η ζωή από μόνη της δεν έχει ρόλους ωστόσο το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο στο οποίο γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε μας έχει ήδη έτοιμους τους ρόλους μας, με μικρές αποκλίσεις κατ’ εξαίρεση με βάση την προσωπικότητα του κάθε ατόμου και των επιλογών του. Η ψυχή μας από την άλλη μπορεί να βολευτεί, ή και όχι, στους ρόλους που δώσανε στα σώματά μας. Η ψυχή μπορεί να είναι ήρεμη, βολεμένη, να μην την χωράει το σώμα της, επαναστάτρια, πιστή, υποτακτική και τόσα άλλα ακόμη που σίγουρα μπορούν να χαρακτηριστούν ως ρόλοι από την άποψη των συναισθημάτων.
- Αν κάποιος σου έλεγε να περιγράψεις την κατάσταση που ζούμε με δυο τρεις λέξεις, τι θα του έλεγες;
Θα μιλήσω για μένα που δυστυχώς μένω σπίτι και έχω να υπάρξω στην κανονικότητά μου από τον Μάρτιο. Σκεπτόμενος θετικά και μέσα από τη διαστροφή του επαγγέλματος και της ιδιότητάς μου βιώνω την περίοδο αυτή ως υποχρεωτικές διακοπές ή ως όνειρο της εφηβείας μου να ζήσω σε μία ταινία-πραγματικότητα με θέμα την Αποκάλυψη.
- Ταλέντο ή σκληρή δουλειά;
Ο συνδυασμός των είναι η επιτυχία. Σίγουρα το ταλέντο χρειάζεται αλλά δεν μπορεί από μόνο του να σε πάει μακριά. Η δουλειά και μάλιστα η σκληρή και συνεπής δουλειά με την έννοια της μελέτης και μετέπειτα η εργασία είναι αυτή που μπορεί να σε απογειώσει. Έχω συναντήσει άτομα με μεγάλο ταλέντο να μένουν στάσιμα και από την άλλη μεριά άτομα με ελάχιστο ταλέντο και άπειρη δουλειά να καταφέρνουν μεγάλα πράγματα. Τους δεύτερους τους θαυμάζω.
- Τι απογειώνει έναν δημιουργό;
Έναν δημιουργό τον απογειώνει η ειλικρίνεια και το να δημιουργεί όταν το έχει πραγματικά ανάγκη. Να έχει να πει κάτι. Βέβαια επειδή η δημιουργία είναι χαρακτηριστικό και απαιτούμενο για κάποιες δουλειές πολλές φορές αυτό δεν είναι εφικτό. Επίσης ένας δημιουργός για μένα πρέπει να ακούει την κριτική, τόσο τη θετική όσο και την αρνητική, και να τη φιλτράρει ώστε να εξελίσσεται.
- Αυτές οι μέρες του εγκλεισμού δεν μοιάζουν με τις προηγούμενες. Δεν είμαστε πια πρωτάρηδες. Τι θα πρότεινες στον κόσμο που στέκει σπίτι και τον πιάνει κατάθλιψη. Εσύ πως ξεπερνάς τις αρνητικές σκέψεις;
Είμαι πάντα αισιόδοξος και με χαμόγελο. Δεν κάνω αρνητικές σκέψεις. Ακόμα κι αν κάνω τις διώχνω αμέσως από το μυαλό μου. Είναι ένα είδος άμυνας για να μπορώ να παραμένω ψυχικά υγιής, λειτουργικός και δημιουργικός. Έτσι θα πρότεινα θετική σκέψη και επικοινωνία με αγαπημένα πρόσωπα. Τώρα στο πλαίσιο του εγκλεισμού πρέπει να κάνουμε πράγματα που μας γεμίζουν και κάνουν τον χρόνο να περνά ευχάριστα. Σίγουρα όλοι μας έχουμε παραμερίσει κάποια ‘’θέλω’’ μας με τον τόσο γρήγορο ρυθμό που έχουμε μάθει να ζούμε. Ευκαιρία να τα ακούσουμε…
- Τι είναι το έργο σου «Μάνα»; Διαβάζω Ένα σκοτεινό μουσικό κοινωνικό παραμύθι για ενήλικους, που εξερευνά τις ανθρώπινες σχέσεις, τα πάθη αλλά και τα τραύματα.
Ακριβώς αυτό είναι το μουσικοθεατρικό μου έργο «Μάνα». Είναι ουσιαστικά ένα παραμύθι για ενήλικες που μιλάει για τις ανθρώπινες σχέσεις με παρονομαστή την ύπαρξη της μάνας, ακόμη κι αν αυτή είναι απούσα. Χρησιμοποίησα τη μουσική και την σκοτεινή αισθητική μου δημιουργώντας ένα σπονδυλωτό θεατρικό έργο με ήρωες βγαλμένους θεωρητικά από παραμύθια αλλά τελικά είναι όλοι πλάι μας. Το «Μάνα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις i-Write Publications σε βιβλίο με σκίτσα και CD. Το CD περιέχει στουντιακή ηχογράφηση των κειμένων με έντονη την παρουσία του μουσικού περιβάλλοντος καθώς και τα τραγούδια της παράστασης.
- Που θα μπορούσε να βρει κάποιος αναγνώστης μας το βιβλίο σου «Μάνα»;
Θα μπορούσε να το προμηθευτεί από τα γραφεία του εκδοτικού ή με διαδικτυακή παραγγελία αλλά και από επιλεγμένα βιβλιοπωλεία όπως ο Ιανός, η Πολιτεία, η Πρωτοπορία και το Books Plus.
- Μα αλήθεια γιατρεύονται τα τραύματα μας; Ή τα κουβαλάμε μέχρι το τέρμα μας;
Δεν είμαι ψυχολόγος ή ψυχίατρος αλλά μέσα από τη διαδικασία της συγγραφής αλλά και της μελέτης ρόλων ως ηθοποιός έχω μπει στη διαδικασία να διαβάσω αρκετά περί ψυχής και τραυμάτων. Οπότε χωρίς να είμαι ειδικός θα πω πως τα τραύματα δεν γιατρεύονται απλώς μαθαίνουμε να τα αντιμετωπίζουμε διαφορετικά και μας κάνουν δυνατούς. Το κάθε τραύμα έχει ένα αντίκτυπο και σίγουρα θέλουμε βοήθεια στο να το εντοπίσουμε και να το αντιμετωπίσουμε αποκωδικοποιώντας το.
- Και τώρα για που έχεις βάλει πλώρη;
Μόλις μπορέσουν να ανοίξουν οι πολιτιστικοί χώροι χωρίς περιορισμούς θα επαναφέρω στη σκηνή το τελευταίο έργο που σκηνοθέτησα. Αναφέρομαι στο έργο του Γιάννη Ρίτσου «Η Σονάτα του Σεληνόφωτος» όπου πέρα από τη σκηνοθεσία υπογράφω τη μουσική επιμέλεια και την κινησιολογία. Μας έβαλε φρένο η πρώτη καραντίνα και μετά από μία σειρά παραστάσεων σε διάφορους Δήμους την περίοδο του καλοκαιριού τώρα περιμένουμε την άρση των μέτρων ώστε να ταξιδέψει ξανά η ‘’Σονάτα’’ μας.
Ένα άλλο πλάνο είναι να ανεβάσω ένα μουσικό stand up το οποίο το σκέφτομαι εδώ και καιρό. Αυτό ήδη το έχω γράψει και ετοιμάσει στο μυαλό μου. Λαχταρώ να ξεκινήσω πρόβες. Τέλος μιλάω για την επανάληψη της κοινωνικής κωμωδίας που είχα γράψει και σκηνοθετήσει πέρσι με τίτλο «550». Ελπίζω σύντομα να επανέλθουμε όλοι στην κανονικότητά μας. Ανήκω στους ανθρώπους που είναι ευτυχισμένοι με αυτά που κάνουν και με τη ζωή τους οπότε αδημονώ την επιστροφή μου στα πολιτιστικά δρώμενα και στην προ Covid ρουτίνας μου.
- Έχεις κατά νου μια παρουσία σου στην άγονη γραμμή; Ας πούμε την Κάρπαθο και την Κάσο;
Θα χαρώ πραγματικά να ταξιδέψω στην Κάρπαθο και στην Κάσο και να κάνουμε κάποια παράσταση εκεί. «Η Σονάτα του Σεληνόφωτος» είναι μία παράσταση που μπορεί να ταξιδέψει και να προσαρμοστεί στον εκάστοτε πολιτιστικό χώρο. Επίσης ανήκοντας στο κλασικό ρεπερτόριο το έργο αυτό θα ήταν ωραίο να το παρακολουθήσουν όλοι οι δημότες Καρπάθου και Κάσου. Ωστόσο θα ήταν υπέροχο να ταξιδέψω με τον πιανίστα μου για κάποιο μουσικό ρεσιτάλ ή συναυλία.
Βιογραφικό
Ο Σταμάτης Πακάκης είναι ένας νέος και πολύπλευρος performer που συνδυάζει στις δουλειές του το θέατρο, τη μουσική και την κινησιολογία.
Είναι απόφοιτος του τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ε.Κ.Π.Α. καθώς και διπλωματούχος Μονωδίας και Κλασσικής κιθάρας, πτυχιούχος Ανωτέρων Θεωρητικών της μουσικής (Αρμονία, Αντίστιξη, Φούγκα), Ενοργάνωσης Μπάντας και Μουσικοπαιδαγωγικών Συστημάτων καθώς και κάτοχος Diploma Performance in Music Theater, Popular Vocals, Classical Singing του L.C.M..
Έχει κατορθώσει να συνεργαστεί με σημαντικά ονόματα της Μουσικής και Θεατρικής σκηνής της χώρας μας (Κ. Ρήγο, Γ. Σκουρλέτη, Ι. Σιδέρη, Δ. Μαραμή, Θ. Παπακωνσταντίνου, Λ. Μαχαιρίτσα, Ευριδίκη, Κ. Σταμουλάκη, Κ. Ρουγγέρη, Γ. Πέτρου, Γ. Κουμεντάκη, Θ. Μουμουλίδη, Θ. Γλυνάτση, Α. Γεωργακάτο, Α. Ευκλείδη, Θ. Εσπίριτου, Χρ. Θεοδώρου, Α. Μαυρόγιαννη, Χ. Γωγιό κ.ά.) καθώς και να εργαστεί σε σημαντικούς πολιτιστικούς χώρους (Εθνική Λυρική Σκηνή, Εναλλακτική Σκηνή της Ε.Λ.Σ., Θέατρο Ηρώδου του Αττικού, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης, Badminton, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Skrow Theater, Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, Θέατρο Άνεσις, Θέατρο Ακροπόλ, Θέατρο Ολύμπια, Παλλάς, Θέατρο Faust κ.ά.). Είναι έκτακτος συνεργάτης των Μουσικών Συνόλων του Δήμου Αθηναίων, της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και της ΕΡΤ (τενόρος).
Επίσης έχει συνεχή παρουσία στο ελεύθερο θέατρο. Πρόσφατα ξεκίνησε να παρουσιάζει προσωπικές του δημιουργίες.
Το πρώτο δείγμα είναι το μουσικοθεατρικό του έργο με τίτλο «ΜΑΝΑ» που κυκλοφόρησε σε βιβλίο με CD (Εκδόσεις i-Write, Σεπτέμβριος 2018) και ανέβηκε στο θέατρο Faust.
