Οι Μενετές αποχαιρέτισε με θλίψη ένα σημαντικό «παιδί» της. Ο Σταμάτης Μιχ. Σπανός (18.8.29 – 3.8.2020) σε όλη τη ζωή του υπήρξε ένας αγνός πατριώτης, ένας καθαρός άνθρωπος, που υπηρέτησε με πάθος, ειλικρίνεια και ανιδιοτέλεια τον τόπο του. Μάλιστα την τετραετία 1983-1986 διετέλεσε Πρόεδρος Μενετών και άφησε σημαντικό έργο στο χωριό του.
Η κηδεία του τελέστηκε την περασμένη Τρίτη, 4 Αυγούστου 2020, στον Ιερό ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου στις Μενετές. Από τον Δημ. Σύμβουλο κ. Νικόλαο Μιχ. Σπανό, διαβάστηκε το ομόφωνο ψήφισμα του Δημοτικού Συμβούλιο Καρπάθου, στο οποίο αποφασίστηκε να δοθεί το όνομα του εκλιπόντα σε έναν δρόμο του χωριού του. Τον ύστατο χαιρετισμό, τον επικήδειο λόγο, έγραψε και εκφώνησε ο Ομότιμος Καθηγητής ΕΚΠΑ κ. Μηνάς Αλ. Αλεξιάδης.
ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΣΤΟΝ ΣΤΑΜΑΤΗ ΜΙΧ. ΣΠΑΝΟ
Πρώην πρόεδρο της κοινότητας Μενετών Καρπάθου
«Ὄντως φοβερώτατον τὸ τοῦ θανάτου μυστήριον, πως η ψυχὴ ἐκ τοῦ σώματος, βιαίως χωρίζεται, ἐκ τῆς ἁρμονίας, καὶ τῆς συμφυΐας, ὁ φυσικώτατος δεσμός, θείῳ βουλήματι ἀποτέμνεται». Πόσο φοβερό, δηλαδή, είναι το μυστήριο του θανάτου μας λέει ο υμνωδός Ιωάννης Μοναχός ο Δαμασκηνός, αφού η ψυχή χωρίζεται απότομα από το σώμα, χάνεται η αρμονία και ο τόσο φυσικός δεσμός της συνύπαρξης τους κόβεται με τη θέληση του Θεού.
Αυτό το φοβερό μυστήριο του θανάτου μετέφεραν, όπως γίνεται πάντοτε, οι βροντερές καμπάνες της «Βραχοπαναγίας» μας (δανείζομαι τον όρο από την ποιητική συλλογή της εκπαιδευτικού Εύης Μελά-Αλεξιάδη, ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ, εκδόσεις Γρηγόρη Αθήνα 2018) χθες στις Μενετές και έδωσαν το στίγμα του θανάτου σου, αγαπητέ μου Σταμάτη. Αυτό το θλιβερό άγγελμα που αναφερόταν σ΄ εσένα, έναν άνθρωπο που τίμησε, με μια λαμπρή πορεία, τον επαγγελματικό του κλάδο, τα κοινοτικά θέματα και προσέφερε πολλά στην κοινωνία των Μενετών κκαι της Καρπάθου γενικότερα.
«Μικρή ΑΣΤΡΑΠΗ η ζωή μας μα προφτάνουμε» έγραψε ο μεγάλος Έλληνας συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης. Και στη δική σου ΑΣΤΡΑΠΗ μπόρεσες και πέτυχες πολλά. Δημιούργησες πρώτα απ΄ όλα μια εξαιρετική οικογένεια, που σήμερα, τούτη την ύστερη ώρα, στο aeternum vale, των Λατίνων, είναι εδώ μαζί σου, σε περιστοιχίζουν και σου δείχνουν τα αντίδωρα της αγάπης που εσύ τους προσέφερες. Η καλή σου σύζυγος Μαριγούλα, τα παιδιά και τα εγγόνια σου. Και η αγάπη των δικών σου ανθρώπων είναι μεγαλούργημα της ζωής. Θυμάμαι πάλι τα λόγια ενός άλλου μεγάλου Γάλλου ποιητή που έγραψε: «Τι υπάρχει πιο δυνατό από την αγάπη; Ο θάνατος. Χωρίς αγάπη όμως ο θάνατος είναι φρικτός». Κι αυτήν την αγάπη, που αναζητεί άνθρωπος, την έχεις και σήμερα από την οικογένεια σου κι όλους εμάς που είμαστε στο ξόδι σου.
Αλλά στην ΑΣΤΡΑΠΗ της ζωής σου ασχολήθηκες και με τα κοινά. Πολύχρονη και δημιουργική ήταν η πορεία σου ως κοινοτικού συμβούλου και Προέδρου της Κοινότητας Μενετών. Δεν έχω τον χρόνο για να απαριθμήσω το πολυεπίπεδο έργο σου. Υπογραμμίζω μόνο τη διάνοιξη αγροτικών δρόμων, τη μεταφορά νερού, τον ηλεκτροφωτισμό στα μετόχια και την ανάδειξη του Επαναστατικού Κινήματος της 5ης Οκτωβρίου 1944 στο χωριό σου, με τη συνεργασία συγχωριανών και προπάντων με τον αείμνηστο γιατρό Γιώργο Χατζηδημητρίου, για το στήσιμο του ιστορικού Ανδριάντα στον Ανεμόμυλο.
Όμως δεν πρέπει να ξεχάσω, αγαπητέ μου Σταμάτη, ότι το Ραφείο σου, ο επαγγελματικός σου χώρος, στην Πάνω Πλατεία των Μενετών ήταν η αποκληθείσα τότε «Μικρή Βουλή» για πολλούς χωριανούς σου, νέους και μεγαλύτερους. Εκεί συζητούσαμε όλοι ποδοσφαιρικά, πολιτικά, κοινωνικά, κοινοτικά και άλλα θέματα και εσύ μας άκουγες χωρίς να δυστροπείς, εργαζόμενος. Μας έλεγες μόνο πόσο σε ευχαριστεί η παρουσία μας.
Ένα αρχαίο λατινικό γνωμικό λέει: “Tempus fugit memoria autem”, δηλαδή ο χρόνος περνά, χάνεται, η μνήμη μένει. Και η δική σου μνήμη, για όλους εμάς που σε γνωρίσαμε, αγαπητέ μας Σταμάτη και ζήσαμε μαζί σου, θα μείνει στις καρδιές μας. Και όταν περνάμε από την κεντρική μας πλατεία, εσύ θα είσαι απών, εμείς όμως θα σε βλέπουμε αντικρύζοντας τον επαγγελματικό σου χώρο, που ήταν τόσο οικείος για όλους τους Μενετιάτες.
«Μακαρία ἡ ὁδός, ἢ πορεύει σήμερον, ὅτι ἡτοιμάσθη σοὶ τόπος ἀναπαύσεως», στα Άνω Βασίλεια, αγαπητέ μας Σταμάτη.
ΜΗΝΑΣ ΑΛ. ΑΛΕΞΙΑΔΗΣ
Ομότιμος Καθηγητής ΕΚΠΑ
