Μεταφράζοντας την ποιητική συλλογή της Φραγκίσκης Σταυράκη ‘ΟΛΑ ΕΓΓΥΣ είχα την αίσθηση πως ακολουθούσα τα χνάρια των βημάτων της για να τη συναντήσω ‘εκεί, στη μυστική όχθη’ του ‘ΟΛΑ ΦΩΣ’.
Χνάρια που με οδήγησαν με τον πρώτο στίχο σε ένα ανοιχτό παράθυρο, σ’ εκείνο τον αέρα της αισιοδοξίας που νιώθει κανείς όταν διαβάζει στην ‘ΙΣΗΜΕΡΙΑ’, ‘Θα ‘ναι μια μέρα άνοιξης’ – ένα αίσθημα που εναλλάσσεται με την ‘Ψευδαίσθηση του φθινοπώρου’ του ‘ΑΠΛΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ’, ή το ‘κι εσύ καθυστερείς το καλοκαίρι’ στο ‘ΚΑΛΕΣ ΚΙ ΑΓΝΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ’.
Αυτό που με έπεισε να ασχοληθώ μεταφραστικά με την ποιητική αυτή συλλογή ήταν ο λεπτοδουλεμένος συνδυασμός φιλοσοφικής διάθεσης που την διατρέχει, και ο λυρισμός στίχων όπως «Πάρε ένα κύμα έρωτα / κι ένα φεγγάρι οδηγό» του ‘ΟΤΑΝ ΘΑ ΝΙΩΣΕΙΣ’. Κείμενο πυκνό αλλά συνάμα απλό, με ένα τρόπο που η Φραγκίσκη Σταυράκη ξέρει να πλέκει σα λαϊκό κέντημα.
Στην πραγματικότητα, ένας λαϊκός μουσικός τρόπος χαρακτηρίζει τον θυμοσοφικό στίχο της: «Απόψε θα πάρω τη μοίρα απ’ το χέρι», «Είν’ η αγάπη ίαμα», «Έχει ο πόνος μεγαλείο», «Αυτό το δάκρυ θα το κρατήσω φυλακτό» είναι στίχοι που έχουν το μέτρο εκείνο, την αρμονία που αγγίζει τη ψυχή ενώ συγχρόνως μιλάνε με τέτοιο ρομαντισμό για την ‘Οδύνη των μυστικών δακρύων’ στο εξαίρετο ‘ΛΟΓΙΑ ΠΟΛΥΣΗΜΑ’.
Η συλλογή της Φραγκίσκης Σταυράκη φέρνει στο νου τη σκέψη που λέει πως σε αυτόν τον κόσμο, είτε η σιωπή θα επικρατήσει, είτε η μετάφραση: Άλλη γλώσσα δεν υπάρχει εκτός από αυτήν της μετάφρασης.
Η Φραγκίσκη Σταυράκη είναι η πρώτη ‘μεταφράστρια’ αφού άναψε το κερί της μνήμης και ‘μετέφρασε’ τα δικά της αισθήματα, βιώματα και σκέψεις, ο μεταφραστής της αγγλικής τα μετέφρασε σε μια άλλη γλώσσα και ο κάθε αναγνώστης θα ‘μεταφράσει’ τα ποιήματά της με τον δικό του, προσωπικό τρόπο.
Σταύρος Νικολαϊδης
