γράφει ο Μανώλης Δημελλάς
Ιούλης του 1950, κάθε Σάββατο, στο τακτικό του δρομολόγιο, το ατμόπλοιο ΤΕΤΗ ξεκινούσε από τον Πειραιά, έφθανε στην Κρήτη, έπειτα, καθώς τραβούσε για τη Ρόδο, περνούσε έξω από την Κάρπαθο όμως δε χασομερούσε για να της ρίξει μια ματιά!
Οι Καρπάθιοι διάβαζαν στο δωδεκανησιακό τύπο για την ταχύτητα, την καθαριότητα και προπαντός το ακλόνητο, που χαρακτήριζε την ΤΕΤΗ μέσα στη θάλασσα και κάθε τόσο έβαζαν μια φωνή να μπει στο πρόγραμμα και να πιάσει τα Πηγάδια. Όμως κανείς δεν τους άκουγε.
Στις αρχές τις δεκαετίας του 1950 για την Κάρπαθο πραγματοποιούν άτακτα δρομολόγια τα ατμόπλοια ΗΛΙΟΥΠΟΛΙΣ, ΙΟΝΙΟ και το ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ.
Προβλήτα για να δέσουν τα πλοία δεν υπήρχε. Η επιβίβαση και η αποβίβαση γινόταν με βάρκες και το ταξίδι από τον Πειραιά, αν ήσουν τυχερός, ήθελες τουλάχιστον δύο μέρες.
Και τότε εμφανίστηκε η ΤΕΤΗ!
Ένα πλοίο γρήγορο και κυρίως διάσημο αφού κουβαλούσε στις πλάτες της τιμές και ανδραγαθήματα είχε αποκτήσει τη φήμη του κρουαζιερόπλοιου!
Κατασκευάστηκε ως πολεμικό πλοίο, για το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, από την Vickers Ltd., στο Μόντρεαλ του Καναδά. Στις 30 Απριλίου 1943 ξεκίνησε με το όνομα PG-108 την πολεμική καριέρα της.
Με πλήρες φορτίο έφτανε τους 2.160 τόνους και είχε μέγεθος 301,3 x 36,5 x 7ft. Είχε τροφοδοσία από δύο τριπλής επέκτασης 8-κύλινδρους κινητήρες, 5.500 hp και μπορούσε να πιάσει ταχύτητα 20 κόμβων.
Επίσης έφερε τρία κανόνια – 3 ιντσών AA, τρία – 40mm AA, δυο – 20mm AA και για πλήρωμα είχε 140 άνδρες.
Στις 12 Αυγούστου 1943 μεταφέρθηκε στο βασιλικό ναυτικό και μετονομάστηκε σε HMS LOSSIE. Πήρε το όνομα αυτό από ένα ποτάμι της βορειοανατολικής Σκωτίας.
Η 29η Ιουνίου 1944 ήταν η μέρα που το LOSSIE έμεινε στην ιστορία.
Στον Ινδικό Ωκεανό το αυστραλέζικο φορτηγό πλοίο NELLORE πραγματοποιούσε ταξίδι από τη Βομβάη στο Fremantle, όταν χτυπήθηκε από το ιαπωνικό υποβρύχιο I-8 στη θέση 07 51S 75 20E. Το HMS LOSSIE βρισκόταν στην περιοχή. Πάλεψε και διέσωσε 112 επιζώντες του NELLORE μετά από μία εβδομάδα προσπαθειών. Ας σημειώσουμε ότι από το χτύπημα χάθηκαν 79 ψυχές ενώ 11 ναυτικοί αιχμαλωτίστηκαν από το ιαπωνικό υποβρύχιο.
Μετά τον πόλεμο, 13 Νοεμβρίου 1946, το πλοίο πωλήθηκε στην Cadio Compania de Navegacion SA, με έδρα τον Παναμά και ιδιοκτησία τον Σαντορινιό εφοπλιστή Σιγάλα. Αφού μετασκευάστηκε για εμπορική χρήση μετονομάστηκε σε ΤΕΤΗ και άρχισε τα ταξίδια στο Αιγαίο.
Το καλοκαίρι του 1950 πλοίαρχος ήταν ο καπετάν Γ. Βέης, υποπλοίαρχοι οι Πλατής και Βελόνιας, ασυρματιστής ο Βελόπουλος και αρχιθαλαμηπόλος ο Εμμ. Καρράς. Το ΤΕΤΗ είχε πρώτη, δεύτερη, τουριστική θέση και ανοιχτά καταστρώματα.
Επίσης υπήρχε ορχήστρα, κι αν κάποιος από τους επιβάτες είχε διάθεση και τσαγανό τότε έπιανε το μικρόφωνο και τραγουδούσε! Στον ημερήσιο Δωδεκανησιακό τύπο όταν έγραφαν για την ΤΕΤΗ έκαναν λόγο για πλοίο κρουαζιέρας.
Τον Οκτώβριο του 1954 το ΤΕΤΗ πουλήθηκε από τον ΣΙΓΑΛΑ στους Τυπάλδους και δυο χρόνια μετά μετασκευάστηκε και ονομάστηκε ΑΝΔΡΙΑΤΙΚΗ. Δρομολογήθηκε από τη Βενετία στον Πειραιά και έκανε περίφημες κρουαζιέρες στα αιγαιοπελαγίτικα νησιά που άφησαν ιστορία.
Στις 15 Ιανουαρίου 1968 και ενώ το πλοίο ήταν παροπλισμένο στο Πέραμα συνέβη μια ισχυρή καταιγίδα και το ΑΝΔΡΙΑΤΙΚΗ βυθίστηκε λίγο έξω από τη Δραπετσώνα.
Η ΤΕΤΗ είναι από τα ατμόπλοια της εποχής που άφησαν γλυκιές αναμνήσεις στους ταξιδιώτες και παρά τις προσπάθειες, δεν έφτασε στην Κάρπαθο. Με τη δικαιολογία των λιγοστών εισιτηρίων η επιδοτούμενη άγονη γραμμή γίνεται ευκαιρία για κέρδος και μοιραία πάει πίσω κάθε άλλη σκέψη.
