Αν μου έλεγε κανείς ότι παραμονές της επανάστασης της 5ης Οκτωβρίου θα γινόμασταν μάρτυρες ακατανόητων και μικρόψυχων συμπεριφορών και ενεργειών στις Μενετές δεν θα το πίστευα.
Ενα μνημείο του μοναδικού πεσόντα της επανάστασης το οποίο θα έπρεπε να είχε γίνει από καιρό, στάθηκε αφορμή για να βγουν στην επιφάνεια ποταπά συναισθήματα από μερίδα συμπατριωτών.
Θεωρώ ότι άθελα τους η μή προσβάλουν τη μνήμη των προγόνων μας, αγνοώντας την ιστορία του τόπου και μην έχοντας καν το θάρρος να εκφράσουν δημόσια και με ονοματεπώνυμο την θέση τους.
Απίστευτο το ότι κυκλοφορούν Μενετιάτες με ένα χαρτί στο χέρι και καλούν τους συγχωριανούς να υπογράψουν ώστε να αρθεί η ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου και να μην γίνει η προτομή του αείμνηστου αγωνιστή Γεωργιου Βιτωρουλη που έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια του επαναστατικού κινήματος, με ένα σωρό προφάσεις.
Μερικοί φθάνουν μάλιστα στο σημείο να αμαυρώνουν την μνήμη του νεκρού, διαδίδοντας πράγματα εντελώς αβάσιμα που δεν λέγονται πόσο μάλλον όταν αφορούν αγωνιστές που έχασαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι την πατρίδα, αφήνοντας ορφανά δύο μικρά παιδιά.
Η επίσημη καταγραφή της ιστορίας στα δραματικά γεγονότα εκείνων των ημερών και οι μαρτυρίες από τους επαναστάτες δεν χωρούν αμφισβητήσεις.
Μάλιστα ο αειμνηστος Σοφοκλής Οικονομίδης, από τους πρωτεργάτες του κινήματος και μέλος της ομάδας η οποία πήγε στην Αίγυπτο με την Ιμακολάτα, θεώρησε κρίσιμο το να αναφερθεί στον Βιτωρούλη κατά την ομιλία του την 5η Οκτωβρίου του 1971 (Ιστορία του Επαναστατικού Απελευθερωτικού Κινήματος Καρπάθου, 5η Οκτωβρίου του 1944 του Ντίνου Αντ. Μελά) την οποία είχε ξεκινήσει ως εξής:
“Με την πεποίθησιν ότι η εποχή μας έχει την τάσιν να συσκοτίζη το παρελθόν, ή να το ανασκευαζη δια να το προσαρμώση προς μιαν κατεύθυνση της ιστορίας …απετόλμησα επί τη ιστορική επετείω επιβεβλημένην και ιεράν υποχρέωσιν αισθανόμενος να προσέλθω εις το Ιερόν τούτο βήμα ίνα παραδώσω προς υμάς και τας επερχόμενας γενεάς, αυθεντικήν και τεκμηριωμένην διηγηματικήν εξιστόρησιν”.
Προς το τέλος της συγκινητικής αυτής ομιλίας του λοιπόν αναφέρει:
“Η απελευθέρωσι της Καρπάθου έχει συντελεσθή εντός οκτώ τραγικών ημερών με θύμα τον Γεώργιον Π. Βιτωρούλη βληθέντα υπό όλμου, εν ώρα ασκήσεων στον χειρισμό των ολμοβόλων.”
Δεν είναι βεβαια η πρώτη φορά που κάποιοι προσπαθούν να μειώσουν το μέγεθος της Καρπαθιακής επανάστασης.
Τέτοιες προσπάθειες πάντα θα πέφτουν στο κενό, με τους προγόνους μας να εξακολουθούν να μας μιλούν, ακόμα και μέσα από τους τιμημένους τάφους τους.
Καλλιόπη Μαλλόφτη
16.9.2023
Καρπαθιακά Νέα
