Όλοι γνωρίζουμε το καρπάθιο πέλαγος και το γινάτι του. Κι όμως, κάθε φορά που τυγχάνει να «ταξιδέψω» στο Γενάρη του 1927, αποφεύγω τις πρώτες μέρες κι αυτό γιατί ακόμη και σήμερα, σχεδόν 100 χρόνια από τότε, σκιάζομαι με την ιδέα της πιο πικρής ναυτικής καταστροφής που έχει γνωρίσει μέχρι σήμερα η Κάρπαθος.
Πρόκειται για την ιστορία ενός νέου ζευγαριού, του Γιώργου και της 20χρονης Ελένης. Ο γαμπρός είχε καταγωγή από την Κάρπαθο, ενώ η κοπέλα κρατούσε από τη Σύμη. Στις αρχές του Δεκέμβρη 1925, ταξίδεψαν και βρέθηκαν οικογενειακώς στη Σύμη. Είχαν σκοπό να τελέσουν το γάμο τους και στη συνέχεια θα επέστρεφαν στην Κάρπαθο, όπου και θα έστηναν το σπιτικό τους.
Ναύλωσαν το βενζινοκίνητο ιστιοφόρο του καπετάν Κ. Μιχελή και πράγματι ταξίδεψαν για τη Σύμη, όπου και έκαναν το γάμο τους. Μετά από το γλέντι οι 12 ταξιδιώτες, μεταξύ αυτών ο γαμπρός, η νύφη, οι γονείς τους, τα αδέλφια τους και ο παπα-Θεοχάρης, επιβιβάστηκαν στο συμιακό καΐκι για το ταξίδι της επιστροφής στην Κάρπαθο.
Ο καπετάν Κ. Μιχελής είχε για πλήρωμα τον γιό του Μάρκο και τον αδελφό του Εμμανουήλ Μιχελή. Από τότε χάθηκαν τα ίχνη τους.
Σχεδόν έναν μήνα αργότερα, αρχές Γενάρη 1926, το ιστιοφόρο δηλώνεται εξαφανισμένο και οι 14 επιβαίνοντες πνιγμένοι.
Ανάφλεξη της μηχανής ή σύγκρουση με ένα περαστικό ατμόπλοιο; Η εφημερίδα ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΣ με εκτενές άρθρο κάνει λόγο για τον τραγικό επίλογο ενός γάμου.
