Ήμουν μικρό παιδί στην Ολυμπο της Καρπαθου, όταν πρωτοάκουσα τον Μυριολή
το Ριζίτικο αυτό τραγούδι του 14ου αιώνα,
από την φωνή του αείμνηστου Νίκου Ξυλούρη.
Πριν μερικές μέρες ακούγοντας το ξανά,
μου ήρθαν στη σκέψη όλες οι επαναστάσεις και όλοι οι αγώνες που έκαναν οι Κρητηκοί για την απελευθέρωσή τους.
Ερευνώντας λοιπόν και διαβάζοντας κάνεις διαπιστώνει από τους κατοχή των Ενετών έκαναν πάνω από δεκαεννιά επαναστάσεις και με τους Τούρκους πάνω από δέκα φανταστείτε λοιπόν πόσο δύναμη έχουν αυτοί οι ανθρωποι.
Πόσο αίμα έχουν ποτίσει τα ιερά χώματα
αυτού του ηρωικού νησιού.
Ενα ελληνικό νησί που ακόμα και τελευταία με τη Μάχη της Κρήτης επί της Γερμανίας δίνει μαθήματα πατριωτισμού,
θαρους και δημιουργεί ένα αίσθημα αντρειοσύνης που είναι παραδηγμα τα για όλους μας.
Ολα αυτά τα ριζίτικα τραγούδια
που έχουν έρθει στις μέρες μας, από στόμα σε στόμα, από γενιά σε γενιά
περιέχουν τον αγώνα της Λευτεριάς
Ακόμα και τα τραγούδια τους έχουνε
μία λεβεντιά, όπως και οι άνθρωποι που ζουν σε αυτό το ευλογιμενο μέρος που ξεπήδησε ο πολιτισμός μας,
Οταν τους γνωρίσεις από κοντά
περπατήσεις στα βουνά τους
και πας μαζί τους στα μιτάτα,
στα σπίτια και τις ταβέρνες τους,
το αισθάνεσαι στο βλέμμα τους, στην αγάπη τους, στο βαθύ αίσθημα της φιλοξενίας
-Κέρασε τους!
το ακούσαμε σε όλα τα καφενεία και στις ταβέρνες.
Όταν πήγα και εκανα οχτώ εκπομπές στην Κρήτη, για την εκπομπή ΣΕΛΙΔΕΣ που
επιμελουμουν και παρουσίασα στο TV 4 της Ρόδου.
Θεώρησα να κάνω έξι σχέδια,
για να μεταφέρω το τραγούδι
όπως το φαντάζομαι.
Γιατί στο πρόσωπο του Μυριολή
είναι όλοι οι αγωνιζόμενοι Έλληνες
διαχρονικά της ιστορίας μας.
Από το Λεωνίδα, τον Διγενή Ακρίτα,
τον Δασκαλογιάννη τους Ήρωες του 21 του 40 όλους που αγωνίστηκανκαι έπεσαν για την Ελευθερία μας.
Ετσι νομίζω για τη μνήμη του μεγάλου
αυτού τραγουδιστή του Αρχαγγέλου της Κρήτης, Νίκου Ξυλούρη που στη σύντομη ζωή του με την ξεχωριστή φωνή του, μας έδωσε και μας δίνει τόσα πολλά συναισθήματα με την καταπληκτική ερμηνεία του,
δίνοντας ζωή στα γραφτά των ποιητών μας,
των Ριζιτικων τραγουδιών
αλλά και με τις μαντινάδες ,
τις ερωτικές με τους σκοπούς της Κρήτης πιέζοντας με την μαγευτική λύρα του.
Κάθισα και έφτιαξα αυτό το τραγούδι σε μία άλλη διάσταση.
Έχουμε ανάγκη απο παραδείγματα αντρειοσύνης, που πρέπει να τα έχουμε μέσα μας και δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ,
τους αγώνες και τους ανθρώπους που έπεσαν για την Ελευθερία.
.. Βάλε ταβέρνα τα κρασί,
να πιουν τα παλληκάρια,
να πιω και εγώ και ο μαύρος μου…
Το κρασί αυτό είναι της Λευτεριάς,
έτσι το φαντάστηκα
και έτσι ήθελα να το μεταφέρω.
Όπως το αισθάνομαι και το φαντάζομαι.
Καλό ταξίδι στα χρόνια του Μυριολή,
που χαροκοπά στη ταβέρνα της Λευτεριάς.
με την φωνή του Ψαρονίκου.
Καλή λευτεριά σε όλους μας!