Η Κάσος ανήκει στα Δωδεκάνησα, και μαζί με το Καστελόριζο είναι από τις πλέον απομεμακρυσμένες νήσους του Αιγαίου, υπό την έννοια ότι για να φθάσει κανείς έως εκεί, θέλει «αρετή και τόλμη». Το λιλιπούτειο αεροδρόμιό της έχει την παγκόσμια «πρωτοτυπία» να βλέπει τον απέναντι αεροδιάδρομο της Καρπάθου, μέσω της οποίας συνδέεται με την Αθήνα και άλλους προορισμούς.
Υπάρχει και η ακτοπλοϊκή σύνδεσις από τον Πειραιά και την Ρόδο, για όσους έχουν υπομονή. Ένας γνωστός που παντρεύτηκε Κασιώτισσα και μετέβη στην ενορία της νύφης συνοδεία του αυτοκινήτου του, «παραμιλούσε» στην διαδρομή των 22 ωρών.
Παρακολουθώ στα εγκαίνια του εκλογικού κέντρου του συνδυασμού «Μαζί για την Κάσο», τις ομιλίες του υποψηφίου δημάρχου Γιώργου Ηλιοκώστα και ορισμένων υποψηφίων δημοτικών συμβούλων. Όλοι δηλώνουν την αγάπη για τον τόπο τους και την διάθεσή τους να προσφέρουν σε αυτόν. Δεν υπάρχει η τοξικότης της προεκλογικής εκστρατείας για την ανάδειξη προέδρου του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ., ούτε βολές επί προσωπικού στον αντίπαλο και νυν δήμαρχο.
Όταν ερωτώ για την κομματική προέλευση των δύο μονομάχων μού εξηγούν ότι η κατάστασις είναι περιπεπλεγμένη, διότι μέλη του κυβερνώντος κόμματος υπάρχουν και στους δύο συνδυασμούς, ενώ η Νέα Δημοκρατία δεν έχει δώσει το χρίσμα σε κανέναν από τους δύο. Αυτά «στην βιτρίνα», διότι όπισθεν αυτής ακούω παράπονα για απραξία από την μία πλευρά και άγνοια των κοινών από την άλλη.
Η Κάσος είναι μικρή, έχουν απομείνει γύρω στους 1.000 κατοίκους, και τα στρατόπεδα έχουν διαμορφωθεί, με την επίκληση της συγγένειας ή της φιλίας να αποτελούν ισχυρό κίνητρο της επιλογής του επόμενου δημάρχου, πάρεξ του ιδεολογικού αφηγήματος ενός εκάστου. Η ικανότης στην διαχείριση των καθημερινών προβλημάτων, όπως και η οραματική διάστασις των προεκλογικών προγραμμάτων, ίσως να έρχονται σε δεύτερη μοίρα, εάν κρίνω από τα ρουσφέτια που έγιναν και τις εξυπηρετήσεις που αγγέλλονται ότι θα γίνουν.
Τα περίφημα κασιώτικα ντολμαδάκια
Εκείνο το Σαββατοκύριακο διεπίστωσα ότι μου είχαν τελειώσει τα χάπια που παίρνω καθημερινώς, εδώ και δεκαετίες, ελέω οικογενούς χοληστερίνης. Ερώτησα την Λέλα Δημητρίου, πρώην αντιδήμαρχο της Κάσου και πολύ δραστήρια γυναίκα, εάν υπήρχε εφημερεύον φαρμακείο. Η απάντησίς της δεν με εξέπληξε, δεδομένης και μίας άλλης πληροφορίας που είχα συλλέξει, σχετικής με το Κέντρο Υγείας. Εκεί κάνει το αγροτικό της μόνον μία ειδικευόμενη ιατρός. Τελεία. Ύστερα από μία σειρά κλήσεων, όπου το τηλέφωνο του φαρμακοποιού ήταν απενεργοποιημένο, μάθαμε ότι είχε μεταβεί στην γενέτειρά του την Κάρπαθο, για το weekend.
Την επομένη, ύστερα από το τρισάγιο στο κοιμητήριο της Αγίας Μαρίνας, ξαναρώτησα την Λέλα μήπως και ξαναδοκιμάζαμε. Μετέβημεν στο Φρυ, όπου συνήθως συχνάζει ο προηγούμενος φαρμακοποιός τις Κυριακές, αλλά απουσίαζε από το στέκι του. Εκκίνησε νέος γύρος τηλεφωνημάτων, αυτήν την φορά με ανοικτό κινητό, αλλά δίχως απόκριση. Με ενέργεια που θα ζήλευε και ο Ντόναλντ Τραμπ, η φίλη μου με οδήγησε στο σπίτι του Μηνά Μαλανδρή, αυτό είναι το όνομα του πρώην που αναπληρώνει τον νυν φαρμακοποιό όταν εκείνος λείπει.
Μας άνοιξε η σύζυγός του που μιλούσε στο σταθερό της οικίας, και μας ενημέρωσε πως ήταν η ώρα που ο άνδρας της τάιζε τις γάτες. Στην επιστροφή στο φαρμακείο, έμαθα ότι ο συνομιλητής μου ήταν ο πρόεδρος της πρώτης Κοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχειρήσεως της Κάσου (ΚοινΣΕπ), με αντικείμενο τα… ντολμαδάκια. Το εξαίσιο αυτό τοπικό έδεσμα διαφέρει από τους άλλους ντολμάδες που μαγειρεύονται με ελαιόλαδο. Επειδή στην Κάσο δεν υπάρχουν ελιές, αντεκατεστάθη το ανωτέρω υλικό από το αιγοπρόβειο βούτυρο, εξ’ ου και η νοστιμιά.
Σημαντικό ρόλο παίζουν και τα αμπελόφυλλα, που πρέπει να είναι μαγιάτικα και διατηρούνται όλο το έτος στην άρμη. Έπεται η δεξιοτεχνία στο τύλιγμα, μία αποκλειστική γυναικεία δραστηριότης λόγω λεπτότητος, και το «ντάνιασμα» στην κατσαρόλα, όπου θα βράσουν για περίπου είκοσι λεπτά. Υπάρχουν άπειρες συνταγές σε βιβλία και στο You Tube, αλλά, εάν μου επιτραπεί ο παραλληλισμός, άλλη γεύση έχουν τα πούρα όταν τα καπνίζεις στην Κούβα, και άλλη τα παρασκευασμένα στην Κάσο ντολμαδάκια.
