Πώς έγινες αγνώριστος λαέ
Ο Όμηρος ο Αλέξανδρος ο Σοφοκλής
σε φύτεψαν άμπελον καρποφόρον
Έσπειρες τον σίτον σου σε ημέρες αβροχίας
σκόρπισες τα πλούτη σου σε λαούς των ερήμων
αντάλλαξες μαζί τους είδωλα
φόρεσες τη χλαίνη της μωρίας
γονάτισες ευλαβικά μπροστά σε ανούσιους θεούς
Άφρονα λαέ
χαλκεύεις τα παρελθόντα
λησμονείς τα μέλλοντα
εγκαταλείπεις τις κόρες σου
την Ιλιάδα την Αλεξάνδρεια την Αντιγόνη
θρηνείς στο σκλαβοπάζαρο των συμφερόντων
εκλιπαρείς μια στάλα μνήμη
ενώ σφίγγεις στη μέση σου τον γόρδιο δεσμό της λήθης
Ας τραγουδήσει ο Όμηρος την μήνιν των προγόνων σου
ας πολιτίσει ο Αλέξανδρος πιο μακρινές ηπείρους
κι ας στείλει ο Σοφοκλής τον Κρέοντα να σε καταδικάσει.
Από τη συλλογή «Ημέρες αβροχίας» (1994)
Πώς έγινες αγνώριστος λαέ
έγραφε κάποτε κι αναρωτιόταν
Ίδιος ήλιος ίδια θάλασσα ίδιο χώμα
Σκάβουμε τη γη σκάβουμε το χρόνο
Τα χέρια μας αγγίζουν το παρελθόν μας
Συναντούμε αντί για θνητά σκουληκάκια εικόνες
τον ήλιο αναλλοίωτο μέσα στον τύμβο
χρώμα και κίνηση στο δάπεδο του τάφου
Θύρες μαρμάρινες
ανοίγουν κλείνουν στο χρόνο στον ορίζοντα
φιγούρες με κίνηση που όμως δεν φεύγουν
κινούνται
μήπως μας προλάβουν
Ποιος είναι ο ένοικος του τάφου
διερωτώνται οι σοφοί
Δεν ξέρουμε ακόμη ποιος είναι
ξέρουμε μόνο πως δεν είναι ο νεκρός
ίσως το μέλλον μας που μας στοιχειώνει
Ζωή Σαμαρά
Είδα τις λέξεις να χορεύουν
Εκδόσεις Γκοβόστη / Ποιητικά, 2015
Ζωή Σαμαρά
πηγή https://kostasvakouftsis.blogspot.com
