ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΝΟΤΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
ΔΗΜΟΣ ΚΑΡΠΑΘΟΥ
ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΟΛΥΜΠΟΥ
ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ
ΤΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑΣ κ. ΑΛΙΚΗΣ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ, ΔΡ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ
ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ
ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΟΥ – 8ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1944
Όλυμπος Καρπάθου, 8 Οκτωβρίου 2022
Αιδεσιμότατε, κ. Βουλευτή, κ. Πολιτευτή, κ. Πρόεδρε του Κοινοτικού Συμβουλίου Ολύμπου, κ.κ. Δημοτικοί και Κοινοτικοί Σύμβουλοι, κ.κ. Εκπρόσωποι των τοπικών Κρατικών Αρχών,
κ.κ. Εκπρόσωποι των τοπικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων,
κ.κ. Εκπρόσωποι των τοπικών Συλλογικών Φορέων,
αγαπητοί προσκεκλημένοι και φίλοι,
Τιμούμε σήμερα, για δεύτερη συνεχόμενη φορά, την πρώτη ημέρα της Ελευθερίας της Ολύμπου. Την ημέρα εκείνη που η Όλυμπος και οι Ολυμπίτες αντίκρισαν με το χάραμα της Κυριακής -8 Οκτωβρίου του 1944- το πρώτο φως της Λευτεριάς, μετά από 635 χρόνια ξένης κυριαρχίας!
Τα ιστορικά γεγονότα ξεκίνησαν, όπως είναι γνωστό την 5η Οκτωβρίου του 1944 με την έκρηξη της Καρπαθιακής Επανάστασης στις Μενετές και την άμεση σύμπραξη των κατοίκων της γειτονικής τους Αρκάσας.
Το σούρουπο του Σαββάτου -7 Οκτωβρίου- εμφανίστηκε στην τοποθεσία Αμπελάκι, της αμέριμνης ακόμη Ολύμπου ο αείμνηστος Νικολής Μιχαήλ Μαστρομιχάλης να επιστρέφει κάθιδρος από τα Κάτω Χωριά, όπου είχε πάει με σκοπό να περιμαζέψει τον επιστρατευμένο από τους Γερμανούς ημίονο της οικογένειάς του.
Αμέσως τον πλησίασαν, γεμάτοι περιέργεια, οι θαμώνες των γύρω από το Σελλάϊ καφενείων για να πληροφορηθούν τα νέα από τα μέτωπα του πολέμου. Το νέο όμως, που άκουσαν, ήταν εντελώς απρόσμενο:
“Η Κάτω Κάρπαθος ήταν ήδη ένα καζάνι που έβραζε και οι Καρπάθιοι με πρωτοπόρους τους Μενετιάτες και τους Αρκασιώτες συντοπίτες τους οπλίστηκαν και οδήγησαν την τοπική στρατιωτική ηγεσία των Ιταλών υπό την αρχηγία του Λοχαγού Armando Amenduni να διαπραγματεύεται στο Απέρι, μπροστά στον Επαναστατημένο Λαό, την παράδοση από ώρα σε ώρα της εξουσίας της και την κατάθεση των όπλων των ανδρών της”.
Ύστερα από επίμονη απαίτηση των συγκεκτρωθέντων, ο μόλις αφιχθείς κατάκοπος οδοιπόρος ανέβηκε στο κεφαλόσκαλο της εισόδου του καφενείου του Ρουπάκη και ανέφερε αναλυτικά όλα όσα έπεσαν, τις μέρες που έλειπε, στην αντίληψή του.
Μετά τις καταιγιστικές αυτές εξελίξεις ομάδα τοπικών παραγόντων, γεμάτη αυτοπεποίθηση, πήρε την πρωτοβουλία, με τη βοήθεια και της ενθουσιασμένης από τις εντυπωσιακές ειδήσεις νεολαίας, να διοργανώσει το επόμενο πρωί επίσημο εορτασμό για την απρόσμενη άφιξη της πολυπόθητης Λευτεριάς, αγνοώντας επιδεικτικά την παρουσία των ένοπλων, αλλά ψυχολογικά καταβεβλημένων από τις εξελίξεις, Ιταλών καραμπινιέρων, οι οποίοι έδρευαν τότε σε οίκημα που υψωνόταν στη θέση όπου βρίσκεται σήμερα το κτίριο του Κοινοτικού Καταστήματος της Ολύμπου.
Τις προηγούμενες μέρες μεμονωμένοι Ολυμπίτες εγκατεστημένοι στα Κάτω Χωριά πρωταγωνίστησαν στα εκεί διαδραματισθέντα γεγονότα. Το πρωινό της 5ης Οκτωβρίου, ο παπά – Αντώνης Χατζηαντωνιάδης, εφημέριος του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Μενετών προεξήρχε της ιστορικής δοξολογίας και ευλόγησε τα όπλα του επαναστατημένου λαού.
Την ίδια μέρα ο εγκατεστημένος στην Αρκάσα δάσκαλος Νικόλαος Ιωάν. Βασιλαράκης ηγήθηκε, με άλλα τοπικά στελέχη, του επαναστατικού κινήματος του χωριού και συμμετείχε στην τετραμελή Επαναστατική Επιτροπή Αρκάσας.
Αλλά και ο έμπορος Ιωάννης Νικ. Κόνσολας, πρώην Γραμματέας του Δήμου Ολύμπου Καρπάθου, ευρισκόμενος εκείνες τις μέρες για επαγγελματικούς λόγους στο Απέρι, κλήθηκε από την Κεντρική Παγκαρπαθιακή Επιτροπή να υπογράψει εκ μέρους της Ολύμπου -συμβολικώ τω τρόπω- τόσο το “Μήνυμα των Επαναστατημένων Καρπαθίων προς την Ελληνική Κυβέρνηση του Καΐρου”, όσο και το “Concordato Definitivo”, την Οριστική Συμφωνία Παράδοσης των Ιταλικών Αρχών στους Επαναστατημένους Καρπαθίους που υπεγράφη εν συνεχεία.
Από νωρίς τα χαράματα της Κυριακής 8 Οκτωβρίου 1944 ομάδα Ολυμπιτών κοινωνικών παραγόντων, συμπεριλαμβανομένου του εξ Απερίου Δημοτικού Ιατρού της Ολύμπου Ανδρέα Ηλ. Λάμπρου, βρίσκονται φρεσκοξυπνημένοι στο Πλατύ, έτοιμοι να προχωρήσουν στη διοργάνωση της ιστορικής τελετής με τη βοήθεια και της ενθουσιώδους Ολυμπίτικης νεολαίας. Νέοι της εποχής τρέχουν ακατάπαυστα πάνω – κάτω φέροντας στα πέτα τους το αρκτικόλεξο Δ.Ε.Ν. (Δωδεκανησιακή Ελληνική Νεολαία), σταματούν μεσοστρατίς τους σηκωμένους από τ’ άγρια χαράματα και ανενημέρωτους ως τότε βιοπαλαιστές της Ολύμπου, που κατευθύνονταν στις γεωργικές τους εργασίες, τους κάνουν γνωστά τα εκπληκτικά νέα και τους ενημερώνουν για τους προγραμματισμένους εορτασμούς της μοναδικής αυτής ημέρας.
Όλοι ανεξαιρέτως, αμέσως μετά το πρώτο ξάφνιασμα, κατευθύνονται σαστισμένοι στον καθεδρικό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Η χειροποίητη Ελληνική σημαία που κατασκευάστηκε το προηγούμενο βράδυ από τη γνωστή μοδίστρια Βουκαινία Διακομανώλη – Χιώτη στο σπίτι της στη συνοικία Μέσα Κάστρο, κυμάτιζε ήδη περήφανα ψηλά στο καμπαναριό της καθεδρικής εκκλησίας της Ολύμπου, τοποθετημένη εκεί από τον νέο της εποχής Κομνηνό Ιωάν. Μηνατσή.
Είκοσι μία εκρήξεις δυναμιτών, που πυροδοτήθηκαν με τη φροντίδα των Ιωάννου Εμμανουήλ Χαλκιά και Μηνά Νικολάου Κωνσταντάρου, σκίζουν τη σιγαλιά του γαλήνιου πρωινού, τιμώντας την πρώτη ύψωση του Ελληνικού Εθνικού συμβόλου στον ιστορικό αυτό τόπο.
Όλα είναι έτοιμα για να ξεκινήσει η δοξολογία με την ευλαβική συμμετοχή σύμπαντος του κλήρου και του λαού, αλλά πριν απ΄ αυτό ειδοποιείται να παραστεί στην τελετή ο Διοικητής του σταθμού της καραμπινιερίας της Ολύμπου. Εκών – άκων ο Maresciallo dei CarabinieriPontolino, έχοντας συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα των στιγμών, προσέρχεται εν στολή και κατερχόμενος τη κλίμακα του Δημαρχείου χαιρετά στρατιωτικά την κυματίζουσα από το πρωινό δροσερό αεράκι κυανόλευκη.
Ο Αρχιερατικός Επίτροπος Ολύμπου παπα-Αντώνης Σακελλάρης, ντυμένος στα πιο επίσημα άμφιά του, προεξάρχει της δοξολογίας συμπαραστατούμενος απ’ όλους τους ιερείς της ενορίας.
Με την ολοκλήρωση της κατανυκτικής θρησκευτικής τελετουργίας ο Βασίλειος παπά- Νικόλα Νταής, ψάλτης του ναού και επί σειρά ετών μέλος του Δημογεροντείου Ολύμπου, στέκεται μπροστά στην ωραία πύλη και απευθύνεται στο εκκλησίασμα με σύντομη ένθερμη πατριωτή ομιλία, εξαίροντας τις σπουδαίες εκείνες στιγμές. Ακολουθεί ο πρώην Δήμαρχος Ολύμπου Ιωάννης Εμμ. Σακέλλης που απαγγέλλει το συμβολικό ποίημα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη “Ο Βράχος και το Κύμα“, που θα ακούσουμε σε λίγο να απαγγέλλεται και πάλι από τον εγγονό του Κομνηνό Γεωργίου Σακέλλη, Δημοτικό Σύμβουλο Καρπάθου. Με την έξοδό του από τον ιστορικό ναό το κατάμεστο εκκλησίασμα συγκεντρώθηκε στο Πλατύ, όπου και εκφωνήθηκε ο πανηγυρικός της ιστορικής ημέρας από τον κεντρικό ομιλητή Δημοτικό Ιατρό Ανδρέα Ηλ. Λάμπρο, ο οποίος στάθηκε για το σκοπό αυτό ψηλότερα στο προαύλιο του ιερού ναού.
Ακολούθησε ένα αυθόρμητο τρικούβερτο παραδοσιακό γλέντι, το οποίο διήρκεσε ως το επόμενο χάραμα, για να τιμήσουν -έτσι όπως ξέρουν πατρογονικά να τιμούν οι Ολυμπίτες- την μοναδική αυτή περίσταση. Στο γλέντι εκείνο ακούστηκαν από σπουδαίους μερακλήδες της εποχής αριστουργηματικές μαντινάδες, όπως οι παρακάτω, που τραγουδήθηκαν στο διάστημα εκείνων των ημερών και αποτύπωσαν με πιστότητα τα βαθύτερα πατριωτικά αισθήματα του Ολυμπίτικου λαού:
“Πολλών αιώνων όνειρο σήμερον εξηγείται
και νοιώθω κι εις τα πόγια μου το χώμα και κινείται”
τραγούδησε ο Γιάννης Βασ. Βασιλειάδης,
ενώ ο Γεώργιος π.-Κώστα Τσαμπανάκης είπε:
“Τυρανισμένο μας χωριό βγκάλε τη μαύρη σκέπη
και βάλε πλιο τη γαλανή να (δ)ούμε πως σου πρέπει“.
Το ιστορικό εκείνο παραδοσιακό γλέντι έκλεισε, όπως άρμοζε στην συγκεκριμένη εξαιρετική περίσταση, με τον Ελληνικό εθνικό ύμνο που έψαλλαν σε στάση προσοχής όλοι οι συμμετέχοντες!
Την ίδια κιόλας μέρα Ολυμπίτες απεσταλμένοι αναχωρούν για την Κάτω Κάρπαθο με σκοπό την εξεύρεση και μεταφορά οπλισμού στο χωριό. Η Κεντρική Παγκαρπαθιακή Επιτροπή που έδρευε στο Απέρι και δέχθηκε το σχετικό αίτημα αποφάσισε σε συνεννόηση με την Επαναστατική Επιτροπή Μενετών, να ανταποκριθούν στο αίτημα των Ολυμπιτών αδελφών τους αποστέλλοντας στον Καρπαθιακό Βορρά, αντί των αιτηθέντων όπλων, ένα ένοπλο απόσπασμα Μενετιατών οπλοφόρων υπό τη διοίκηση του ένθερμου επαναστάτη Βάσου Νικ. Ανδρέου.
Έτσι στις 12 Οκτωβρίου, επομένη της υπογραφής στο Απέρι του Οριστικού Συμφώνου Παράδοσης των Ιταλικών στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων στους Επαναστατημένους Καρπαθίους, αναχωρεί από τα Πηγάδια δωδεκαμελής στρατιωτική αποστολή ενόπλων Μενετιατών, με το καλυμνιακής ιδιοκτησίας σκάφος “ΚΑΛΛΙΟΠΗ“, το μόνο αξιόπλοο σκαρί που είχε μείνει στην Κάρπαθο μετά την αναχώρηση της “IMMACOLATA” για την Αίγυπτο.
Φθάνοντας το απόσπασμα στο Διαφάνι, μετά από τρίωρο ταξίδι, πέτυχε τον αφοπλισμό του σταθμού της Ιταλικής τελωνοφυλακής, που βρισκόταν εγκατεστημένος στην οικία Νικολάου Ασπρούλη, στη θέση των σημερινών εστιατορίων “BLUE“, ιδιοκτησίας Βασιλείου Νικ. Βασιλειάδη και “ΧΡΥΣΗ ΑΚΤΗ” ιδιοκτησίας Βασιλείου Εμμ. Ορφανού, έχοντας για διοικητή τον Brigadiere di Finanza Mario Gallerini.
Εν συνεχεία οι δώδεκα οπλοφόροι μετέβησαν πεζή στην Όλυμπο. Εκεί οι ένοπλοι πλησίασαν το σταθμό των καραμπινιέρων και ενημέρωσαν τον Maresciallo για την εντολή που είχαν να αφοπλίσουν το προσωπικό της καραμπινιερίας. Μετά από μια κάποια αμφιταλάντευση κι έναν στιγμιαίο δισταγμό του επικεφαλής, το απόσπασμα αξίωσε δυναμικά την παράδοση των όπλων και τελικά επιτεύχθηκε κι εδώ, χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση, ο στόχος της αποστολής.
Αμέσως μετά την παράδοση του οπλισμού των καραμπινιέρων στους ένοπλους επαναστάτες, συγκλήθηκε από τους Ολυμπίτες παράγοντες λαοσύναξη στο χώρο του Δημαρχιακού Μεγάρου, που στεγαζόταν τότε στο ανώϊ του σπιτιού του Ιωάννου Κων. Χαψή στο Πλατύ. Εκεί εγκρίθηκε δια βοής από τους συγκεντρωθέντες, η εκλογή εν ονόματι του Βασιλέως των Ελλήνων Γεωργίου του Β΄ της οκταμελούς Επαναστατικής Επιτροπής Ολύμπου, που αποφασίστηκε να ενεργεί σε πλήρη συντονισμό με την εν Απερίω εδρεύουσα Κεντρική Παγκαρπαθιακή Επιτροπή. Μέλη της Επιτροπής ήταν οι:
α. Ανδρέας Ηλ. Λάμπρος, Δημοτικός Ιατρός της Ολύμπου,
β. Γεώργιος Κων. Διακογεωργίου, Δήμαρχος Ολύμπου,
γ. Ιωάννης Εμμ. Σακέλλης, πρώην Δήμαρχος Ολύμπου,
δ. Νικίας Νικ. Κόνσολας, δάσκαλος του Δημοτικού Σχολείου Ολύμπου,
ε. Βασίλειος παπά -Νικολάου Νταής, πρώην Μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου Ολύμπου,
στ. Αντώνιος Νικ. Χατζηνικόλας-Νικολαΐδης, πρώην Μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου Ολύμπου,
ζ. Αντώνιος Ιωάν. Καστελλοριζιός και τέλος
η. Ιωάννης Κων. Χαλκιάς.
Πρώτο μέλημα της νέας Διοικητικής Αρχής ήταν η παραλαβή του παραδοθέντος από τους καραμπινιέρους οπλισμού, που περιλάμβανε περί τα τριάντα ατομικά τυφέκια, δύο μυδραλιοβόλα και αφθονία πυρομαχικών και η απόδοσή τους σε ομάδα ενθουσιωδών και αποφασισμένων Ολυμπιτών νέων με σκοπό τη συγκρότηση της Επαναστατικής Πολιτοφυλακής Ολύμπου, η οποία τέθηκε αμέσως υπό τις διαταγές της ήδη συγκροτηθείσας Επαναστατικής Επιτροπής.
Πυκνές ριπές όπλων κάλυψαν ευθύς αμέσως τον ουρανό της Ολύμπου συνοδευόμενες από συνεχείς εκρήξεις χειροβομβίδων και έξαλλοι πανηγυρισμοί πλημμύρισαν το ιστορικό χωριό απ’ άκρη σ’ άκρη.
Αντίστοιχο ένοπλο απόσπασμα δημιουργήθηκε και στο Διαφάνι το οποίο τέθηκε υπό την διοίκηση του εκεί εγκατεστημένου δασκάλου Ηλία Γεωρ. Ζωγραφίδη. Τα μέτρα αυτά κρίθηκαν εκείνες τις κρίσιμες στιγμές απολύτως αναγκαία για την αντιμετώπιση τυχόν απονενοημένου διαβήματος στρατιωτικής επανακατάληψης της Καρπάθου από τις συσπειρωμένες στη Ρόδο εχθρικές δυνάμεις, στο χρονικό διάστημα μέχρι την αναμενόμενη άφιξη των ενόπλων συμμαχικών τμημάτων.
Ατελείωτα γλέντια, στα οποία συμμετείχαν και τα μέλη του ένοπλου Μενετιάτικου αποσπάσματος διοργανώθηκαν στην Όλυμπο και στο Διαφάνι, σε σπάνιες στιγμές Καρπαθιακής αδελφοσύνης. Μετά την ευόδωση της αποστολής τους οι ένοπλοι Μενετιάτες φιλοξενήθηκαν στην οικία του καπετάν – Στέλιου Φαρμακίδη στο Διαφάνι μέχρι την ημέρα που επέστρεψαν στη βάση τους μεταφέροντας συγκινητικό έγγραφο συγχαρητήριο μήνυμα της Επαναστατικής Επιτροπής Ολύμπου που απευθυνόταν στην Επαναστατική Επιτροπή Μενετών.
Χρειάστηκε να περάσουν λίγες ακόμη μέρες μέχρι να προβάλει επιτέλους τα χαράματα της 18ης Οκτωβρίου του 1944 στον όρμο του Διαφανιού το αντιτορπιλικό του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού Cleveland, κλείνοντας με τον τρόπο που άνοιξε τον κύκλο της ιταλοκρατίας, ο οποίος ξεκίνησε στις 18 Μαΐου του 1912 με την άφιξη στον ίδιο όρμο του αντιτορπιλικού του Ιταλικού Βασιλικού Ναυτικού Alpino.
Το βρετανικό πολεμικό σκάφος αποβίβασε στην πρόχειρη αποβάθρα του Διαφανιού άλευρα, φάρμακα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης με σκοπό να διανεμηθούν στον υπομείναντα τα πάνδεινα στη διάρκεια του πολέμου τοπικό πληθυσμό και επιβίβασε, συνοδεία ενόπλων μελών της Επαναστατικής Πολιτοφυλακής Ολύμπου, κατόπιν της δοθείσας εντολής του πλοιάρχου του Cleveland τα δεκαπέντε (15) αφοπλισμένα μέλη του προσωπικού της φινάντζας του Διαφανιού και της καραμπινιερίας της Ολύμπου. Τα πρόσωπα αυτά θεωρήθηκαν αιχμάλωτοι πολέμου και οδηγήθηκαν την ίδια κιόλας μέρα στα βρετανικά στρατόπεδα κράτησης αιχμαλώτων της Αιγύπτου.
Εγκαταστάθηκε έτσι τις δύσκολες εκείνες ώρες η συμμαχική στρατιωτική διοίκηση στην Κάρπαθο και στην Κάσο με επικεφαλής τον Αιγυπτιώτη Έλληνα λοχαγό του Βρετανικού στρατού Γεώργιο Δ. Γενναρόπουλο αρχικά και λίγες μέρες αργότερα τον Άγγλο Λοχαγό John Pyke. Τότε θα μετασχηματιστεί και η Επαναστατική Πολιτοφυλακή Ολύμπου σε τμήμα της νεοδημιουργηθείσας Ακτοφυλακής, οργανικά ενταγμένης στη Βρετανική Στρατιωτική Διοίκηση, την B.M.A. (British Military Administration), όπως ήταν ευρύτερα γνωστή. Μετά την οριστική παράδοση των Δωδεκανήσων στους συμμάχους, στις 8 Μαΐου 1945, εγκαθίσταται στη Ρόδο Ελληνική Στρατιωτική Αποστολή με επικεφαλής τον Συνταγματάρχη αρχικά και Ταξίαρχο εν συνεχεία Χριστόδουλο Τσιγάντε. Στις 27 Ιουνίου 1946 αποφασίζεται στο Παρίσι από το Συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών των τεσσάρων μεγάλων Δυνάμεων να περιέλθουν τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα, ενώ στις 10 Φεβρουαρίου 1947 υπογράφεται επίσης στο Παρίσι συνθήκη ειρήνης μεταξύ των συμμάχων και της Ιταλίας, σύμφωνα με την οποία η Ιταλία εκχωρεί στην Ελλάδα με πλήρη κυριαρχία τα νησιά της Δωδεκανήσου.
Στις αρχές του 1948 ολοκληρώνονται, επιτέλους, οι διαδικασίες ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου στη μητέρα πατρίδα.
Μέχρις ότου αντικρίσει την πολυπόθητη Λευτεριά, όσο και αργότερα, η Όλυμπος, με το διαρκές υψηλό εθνικό φρόνημά της, πρόσφερε στους ποικίλους αγώνες του Ελληνικού λαού δεκατρία (13) επώνυμα τέκνα της θυσία στο βωμό της πατρίδας.
Σήμερα 8 Οκτωβρίου 2021, που τιμούμε την ιστορική μέρα που πρωταντίκρισε η Όλυμπος τη Λευτεριά, τιμούμε και τη δική τους σεπτή μνήμη. Μόνο τυχαίο άλλωστε δεν ήταν το γεγονός ότι η ονομασία που έφερε μεταπολεμικά επί σειρά ετών η κεντρική πλατεία του Σελλαΐου ήταν “Πλατεία 8ης Οκτωβρίου”!
Ελπίζουμε, ο επόμενος εορτασμός της πρώτης Ημέρας Ελευθερίας της Ολύμπου να είναι ενταγμένος με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καρπάθου στο ετήσιο πρόγραμμα των εκδηλώσεων του Δήμου για την Καρπαθιακή Επανάσταση, απόφαση που θα ικανοποιεί το σχετικό αίτημα το οποίο έχει ήδη υποβληθεί αρμοδίως από τον Πρόεδρο κ. Ηλία Βασ. Παπαηλία, εξ ονόματος του Κοινοτικού Συμβουλίου Ολύμπου του Δήμου Καρπάθου.
Κλείνοντας την πανηγυρική αυτή ομιλία επιτρέψτε μου να αναφωνήσω:
ΖΗΤΩ Η ΚΑΡΠΑΘΙΑΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ 5ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1944,
ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΟΛΥΜΠΟΣ,ΖΗΤΩ ΤΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ,
ΖΗΤΩ Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ!!!