δώσε μου μια άλλη εκδοχή της ζωής
μια άλλη έγχρωμη σεκάνς
από όμορφα δέντρα και άνθη
από πτηνά που τραγουδούν
από λίμνες γεμάτες γαλήνη
θέλω να δοθεί εδώ
ένα άλλο αποτύπωμα
μιας γλυκύτητας που έχει το πρωινό
όταν ένα παιδί χαμογελά
όταν ένα ρήμα βρίσκεται
για να περιγράψει την ωραιότητα
είναι ένα άλλο μέρος εκείνο
ξέρεις συχνά το ονειρεύτηκα
και για λίγο νόμιζα πως ήμουν εκεί
στο δωμάτιο ενός σπιτιού
καλυμμένο από θάλασσα
δεν είμαι ο κίνδυνος
δεν είμαι ο ήρωας
θα ήθελα να σου δώσω χέρια
που να αγγίζουν τον ουρανό
θα ήθελα να σου δώσω μάτια
που βλέπουν μόνο αστέρια
μέσα στο κεφάλι σου
δεν υπάρχουν σχίσματα τότε
ούτε ένα ποτήρι που σπάει στη νύχτα
ούτε ήχοι κινδύνου
δεν υπάρχει ανάγκη εκκένωσης
όλοι χαμογελούν
όλοι αγαπούν
όλοι βαδίζουν ξέγνοιαστα σε δρόμους
εκεί
οι διάδρομοι είναι λουσμένοι στα φώτα
δεν θέλω να πάρω τίποτα πίσω
από τις λέξεις μου
ούτε να σβήσω κανένα πρωτόλειο στοιχείο
θέλω να γεννήσω νέα βιβλία
να μιλούν για την γαλήνη για την συγχώρεση
είμαι μόλις πέντε λεπτά μακριά από το σκοτάδι
στο σαλόνι όλα περιμένουν να στιγματιστούν
δεν τα αφήνω
παίρνω το φως ανά χείρας
και πλάθω έναν φανταστικό φακό από αστέρια
μιλάω μόνο μέσα από μικρόφωνα
για όλους τους πίνακες – για όλα τα ποιήματα
δεν νομίζω πως θα μπορούσα να τα βαφτίσω ποτέ μάταια
ήθελα να ακούσω ένα γάργαρο γέλιο στη νύχτα
να είναι μια μεγάλη αγάπη σαν φάρος
σαν ολοκλήρωση
προσπάθησα πολύ απλά – πολύ τακτικά
να πλάσω τον παράδεισο
δεν ξέρω αν τα κατάφερα έστω μέτρια
αλλά αυτό το ποίημα δεν είναι παρά
μια ιστορία για το όνειρο μου
ξέχνα πως υπάρχουν δράκοι
δεν υπάρχουν δράκοι σε αυτό το ποίημα
25.2.2023
Καρπαθιακά Νέα
