Του συγγραφέα Μάκη Εμμ. Ρήγα-Ρηγοπούλη.
Για την προηγούμενη αρθρογραφία μου με τον σχεδόν παρόμοιο τίτλο “Η ΣΙΩΠΗ(ΛΗ) “ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ” ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ-ΧΩΡΙΩΝ”(;), και με την σημερινή παραλλαγή του, αν και εννοώντας διαφορετικών μορφών “επαναστάσεων” μέσα σε εισαγωγικά, ορισμένοι με συνεπήραν: “Μα, κάθε λίγο και λιγάκι, ενάντια σε ολόκληρη στοιβάδα διοικήσεων”;
“Οι επαναστάτες εποθάναν για να αναχαιτίσουν, έστω και κατά τι, την ήδη ισχυρή, πλέον, καθεστηκυία τάξη”.. “ότι χαμένος κόπος, είναι πλέον αργά, για να γυρίσει το ποτάμι του θεσμικού και αξιακού τεχνολογικού οδοστρωτήρα πίσω και ειδικά για όσους εγωκεντρικούς ή ακραίους νεωτερικούς αστικοποίησης που το γιγάντωσαν, και εξακολουθούν να το τροφοδοτούν”, κ.τ.λ.
Η αλήθεια να λέγεται, ότι δεν μπορούμε να μην συμμεριζόμαστε κάποιες “καυστικές” παρατηρήσεις των συμπατριωτών.. αλλά από την άλλη δεν μπορούμε να μην καταγράφουμε και να μην παρουσιάζουμε και την άλλην την πικρή, την αμάσητη-ανομολόγητη αλήθεια των πολιτών, όπως την ζούμε όλοι μας.
Μα, τους πνίγει το δίκιο των νησιωτών-χωριανών, σε μέρη που ζούνε από τον τουρισμό και να λείπουν ακόμη τα στοιχειωδέστερα;
Είναι ποτέ δυνατόν να συνεχίζουν, διαχρονικά, να τρέχουν πάντα όλα τα μεγάλα έργα δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ και να μη σκέπτονται κάποιοι δημόσιοι φορείς, ας δαπανήσουμε ένα ελάχιστο αυτών των ποσοστών για να καλύψουν βασικές ανάγκες των νησιών-χωριών, εν έτει 2021;
(Αφρική): Νερό(!), Ηλεκτροφωτισμό (μετά και τα κρούσματα κλοπών σε Πηγάδια, Απέρι, Μενεταίς, κ.τ.λ.), Αποχέτευση, Καθαριότητα(επί τόπου), Προσβασιμότητα σε αγροτικούς δρόμους και δη σε εποχή ελαιοπαραγωγής(!) και σε παραλίες, Πολεοδομικό και Παραλιακό Οικιστικό Σχεδιασμό, Κυκλοφοριακό, Σχολικά Κτίρια, Μουσεία, Αναπλάσεις, Πολιτιστικές Εκδηλώσεις και Πρόωροι Χριστουγεννιάτικοι Καλλωπισμοί σε όλα τα χωριά(κυρίως από ΚΟΠΑΠ αλλά και από πολιτιστικούς συλλόγους, εκκλησίες, κ.τ.λ.) για να μην αναγκάζονται οι καρπάθιοι να γιορτάζουν έξω, με μελισσοπούλια τους ιούς, χρονιάρες μέρες, κ.τ.λ., κ.τ.λ.
Θυμόμαστε σε νεότερες ηλικίες, όντες μετανάστες, πολλοί επέστρεφαν για τις ιδιαίτερες, αξέχαστες Γιορτές στα χωριά..
Τώρα, άλλα ήθη, από φύγει-φύγει εκτός, κάτι δεν πάει καλά.
Αυτά τα της πρώτης ανάγκης, καθώς ΕΔΩ όλα τα μεγάλα περιμένουν δεκαετίες και περιμένουν, “Κύριος οίδε”.. Όπως για παράδειγμα σε ανάρτηση των “Καρπαθιακών Νέων” είδησης της “Ροδιακής” της 29-11-1957 αναφέρεται ότι από τότε(!): “Προετοιμάζεται η έναρξις του έργου του λιμενοβραχίονα Καρπάθου”(!), που φαίνεται δεν έχει τελειωμό.. Χωρίς να κερδηθεί, τουλάχιστον, η μάχη της καθημερινότητας, παύει να υπάρξει οποιαδήποτε προοπτική για τον τόπο. Έτσι οι σοβαρές αυτές ελλείψεις, δυστυχώς, επιτείνουν-συμβάλλουν και στην έξοδο των εναπομεινάντων γηγενών από το ακριτικό νησί.. και ανακόπτουν σοβαρά την είσοδο των καλομαθημένων-εξευγενισμένων επισκεπτών μας.
Στα λόγια, όλοι εργάζονται για το καλό του τόπου και θέλουν να αλλάξουν αυτό το, διαχρονικά, υποβαθμισμένο μοντέλο.
Στην πράξη δεν γίνεται κάτι γι΄ αυτό, δεν επεξεργάζεται κανένα σχέδιο, δεν διατυπώνονται κατευθύνσεις και προτεραιότητες, δεν αξιοποιούνται οι μοναδικές θετικές συγκυρίες για να τα αλλάξουν όλα..
Ασφαλώς, δεν κάνουμε υποδείξεις σε κανένα.. εμείς, όπως πάντα, απλά καταγράφουμε τις στεντόρειες διαμαρτυρίες των συμπατριωτών μας. Πέρα, λοιπόν, απ΄ όλες “η σιωπή” της αλήθειας και δη των “αμνών-χωριών” μας κάνει αίσθηση με την δική της εκδοχή η Φωτεινή Εμμ. Φράγκου, πρ. Δημοτική Σύμβουλος και ανώτερο στέλεχος της Τράπεζας Πειραιώς.
Σε μία από από τις απαραίτητες υποχρεώσεις μας στην Τράπεζα, όπως πάντα πρόθυμη και ευγενική, κατά την διάρκεια της “επιμόρφωσης στα άδυτα των νέων τεχνολογιών” στις νέες μορφές συναλλαγών, στα όρθια, μας εξέπληξε η σθεναρή φωνή της για τα πρωτοφανή τεκταινόμενα στα δημοτικά πράγματα, αφ΄ ενός.. αφ΄ εταίρου, εκτός της πολύμηνης δημοτικής αδράνειας σε ολόκληρο το νησί, αναρωτιέται και για την απίστευτη αδράνεια ολόκληρης της κοινωνίας της Καρπάθου..
Πως είναι δυνατόν, λέει, να στέκονται απαθείς όλοι οι φορείς του νησιού, χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα για το κλυδωνιζόμενο καράβι του Δήμου και τις τόσες ελλείψεις που “ελλοχεύουν”:
Δημοτικοί(αρκετοί) και κοινοτικοί(αρκετοί) σύμβουλοι, ξενοδοχειακοί, εμπορικοί, επαγγελματικοί, τουριστικοί, βιοτεχνικοί, τοπικοί, συλλογικοί, απανταχού φορείς, κ.τ.λ., χωρίς καμίαν εντελώς διαμαρτυρία προς όλες τις κατευθύνσεις από τις νέες ηγετικές δυνάμεις του νησιού αλλά και τους απλούς πολίτες;
Γίνεται η κανονική πορεία ενός τόπου να κοκκαλώνει για πέντε μήνες(!), να εξαρτάται 100% από τις προ-δια-θέσεις ατόμου-ων χωρίς να υπάρχουν καταγεγραμμένες θεσμικές-νομικές δικλείδες ΑΜΕΣΗΣ ΕΠΙΛΥΣΗΣ των αναφυομένων “άλυτων διαφορών”; ή αφού η πολιτεία δεν μπόρεσε να προβλέψει τα αλαλούμ δεν είναι χρέος της να παρεμβαίνει να λύνει ΑΜΕΣΑ τους γρίφους που δημιουργεί; Και, επί πλέον, για να γνωρίζουν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι εκ των προτέρων να κάνουν ή μη τις επιβλαβείς ή μη κινήσεις τους αντί να περιμένουν τα χρονοβόρα δικαστήρια ή τις αργόσυρτες γραφειοκρατικές διαδικασίες και οι αποφάσεις και ο τόπος να μένουν για τόσο διάστημα στον αέρα;
Κι εδώ, πράγματι, πάει η περιβόητη “σιωπή των αμνών”, που υπομένουν, τόσον οι ιεραρχίες της πολιτείας, όσο και ο λαός με απίστευτη στωικότητα να συμβαίνουν τα πρωτοφανή στην ελληνική επικράτεια, χωρίς καμία παρέμβαση.. Μία πολύ σύντομη ιστορική αναδρομή θα ξεδίπλωνε τις ΑΛΛΕΣ τις βαθύτερες “επαναστατικές” ιδιομορφίες του καρπάθιου που τον εξύψωνε, διαχρονικά, στα επουράνια.. Ξεκληρίστηκαν τόποι και οικογένειες αλλά εμεγαλούργησαν έξω.
Όμως, η τοπική και η παγκαρπαθιακή ομόνοια και συνοχή στο εξωτερικό έχουν κάνει θαύματα τόσο σε ατομικό, επιχειρηματικό, επαγγελματικό επίπεδο όσο και στην πλουσιότατη αρωγή αλληλεγγύης σε μικρά και μεγάλα έργα προς τα χωριά και το νησί.
Έτσι, απούσης της πολιτείας η ομογένεια, “επαναστατώντας”, την έχει αντικαταστήσει, συνεισφέροντας τα μέγιστα στην παλινόρθωση, κατά το δυνατόν, στα χειμαζόμενα χωριά τους. Επαναπατριζόμενη η μεγάλη πλειονότητα έφεραν μαζί το βιός τους αλλά πάνω απ΄ όλα τον άσβεστον πόθο του νόστιμου ήμαρ, ως άλλοι Οδυσσείς. Με την πηγαία πατριωτική και υλική ευφορία της επιστροφής στα πάτρια εδάφη ξαναανέστησαν “τον νεκρό Λάζαρο”-χωριό επενδύοντας στον συρμό της νέας εποχής, το παράλληλο ζωογόνο “μάννα εξ Ουρανού”, του τουρισμού.
Τελευταία, παρόλο που εκτοξεύθηκαν στα ύψη οι υλικές απολαύσεις, οι απολαβές, οι ανέσεις, οι τακτοποιήσεις, κ.τ.λ. των καρπαθίων, δυστυχώς, δημιουργήθηκαν θολά τοπία.. αρκετοί θυμώνουν, άλλοι βρίσκουν αιτίες και αφορμές για τα τεκταινόμενα, κι άλλοι αποξενώνονται παρασυρόμενοι από τον συρμό της ευμάρειας, μακριά από τις καρπαθιακές πατριωτικές αρχές και αξίες.. Και ιδού τώρα όλα αυτά γιατί η τόση ανημποριά “της Επανάσταση των αμνών-χωριών” ενάντια σε πάρα πολλές τοπικές ανημποριές.
Φαντάζεστε από την μία παλαιότερα σε ένα τόπο, που αρκετές δεκαετίες τώρα δεν μπορεί να προσφέρει τα απαιτούμενα.. οι πολίτες δεν μπορούν να υπομένουν, “επαναστατούν”, και φεύγουν εκτός με πόνο ψυχής..
Φαντάζεστε από την άλλη μία ελληνική πολιτεία που έσπρωχνε τους κατοίκους της υπαίθρου να ξενιτεύουν, να βρούνε αλλού τα προς ζειν.. και τώρα επαναπατριζόμενοι με όλα τα αγαθά του Θεού να έχουν τακτοποιηθεί με τον πιο καλύτερο δυνατό τρόπο, αλλά και με τα επενδυόμενα περίσσια συναλλάγματα να δίνουν νέα ζωή στο νησί βρίσκουνε πάλι γενικά την πολιτεία να αμελεί, ασθμαίνουσα να παρακολουθεί πολύ πίσω από τις ιδιωτικές τους πρωτοβουλίες.
Ενώ και από πολύ παλαιότερα αλλά και τώρα, τουλάχιστον, οι ελλιπέστατες υποδομές τους θα μπορούσαν να αναπληρώνονται επί τόπου με περίπου 10% παρακράτηση από τις παχυλές επιδοτήσεις τους.
Ευχόμαστε οι δημοτικές και οι ντόπιες συλλογικές μας αρχές, αξιοποιώντας τις δυνατές, ακόμα, εκτός ομογενειακές μας δυνάμεις, να τείνουν χέρι συστράτευσης στα τοπικά τους ζητήματα.. καθόσον η διασπορά ομού με τα νησιά-χωριά αποτελούν, ακόμα, τα αναξιοποίητα βασικά ατού της ελληνικής πολιτείας.
Βέβαια, ορθά θα πείτε, μα αφού εδώ οι ίδιες οι Αρχές του Νησιού δεν μπορούν να ομονοήσουν προς τα που θα βαδίζει το καράβι-νησί σε καίρια θέματα, πως θα πείσουν τους ομογενείς μας να στέρξουν προς συμπαράσταση;
Και όχι μόνον την διασπορά.. την πλήρη απογοήτευση σκόρπισαν και σε όλους τους πολιτικούς μας, που μια φορά στα χίλια χρόνια βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και διακαώς επιθυμούν να συμβάλλουν τα μέγιστα για τον τόπο τους.. και παράλληλα θέτοντας εαυτούς όλους και τους πάνω και τους κάτω στο προσκήνιο της ιστορίας.
Θα είναι μεγάλο κρίμα να χάνονται τέτοιες πρωτόγνωρες χρυσές ευκαιρίες.
Εν τέλει, πόσες φορές σε μια ζωή πρέπει τα χωριά “να επαναστατούν” και ή είναι στα πάνω τους ή στα κάτω τους δέχονται χαριστικές βολές, να αδειάζουν, για να αναλάβει η πολιτεία τις ευθύνες της απέναντι στην αρτηριοσκληρωμένη καρδιά και την ψυχή-νησιά-χωριά της;
Γι’ αυτό, ίσως γίνομαι κουραστικός που τονίζουμε, κάθε φορά, ότι ο δημόσιος τομέας αποτελεί, ακόμα, τον κυρίαρχο αποτρεπτικό-ανασταλτικό παράγοντα αλλά που μπορεί με δυναμική επαναστατική αποκεντρωτική ανάταση-εκσυγχρονισμό εναντίον της γραφειοκρατείας, της πολυνομίας, κ.τ.λ. πάνω και κάτω να τα καταφέρει μετά 200 χρόνια καθυστέρηση..
Για να μην τα ρίχνουμε, όμως, όλα στις πάνω κρατικές παθογένειες, αφού ακόμα λείπει η αγαστή συνεργασία μέσα στην τοπική αυτοδιοίκηση, μέσα στην ίδια καρπαθιακή οικογένεια, μέσα στον ίδιο, τον κοινόν τους τόπο.. ή πως θα μπορούσαμε, άλλωστε, να είμαστε διαφορετικοί στους διχασμούς-διχόνοιες από τους υπόλοιπους συνέλληνες.. ή τουλάχιστον, όμως, να μην τους ξεπερνάγαμε στο άλλο άκρο προς το χειρότερο;
Μπορεί αγαπητή Φωτεινή και αγαπητοί συμπατριώτες να μην γίνονται πια διαδηλώσεις στους δρόμους ειδικά στα μικρά μέρη, όπως τα δικά μας, όπως παλιά και να ατόνισαν οι λαϊκές κραυγές διαμαρτυρίας αλλά ευτυχώς:
α) Οι άλλοτε έντυπες μηνιαίες-διμηνιαίες τοπικές μας εφημερίδες έχουνε διανύσει αμέτρητα χιλιόμετρα προόδου.. Με τις σημερινές ηλεκτρονικές τους εκδόσεις προσφέρουν ΑΜΕΣΕΣ ειδησεογραφικές ανταποκρίσεις, ρεπορτάζ, αρθρογραφίες, κ.τ.λ. Και πάνω απ΄ όλα δίνουν βήμα σε όλους τους ΕΝΕΡΓΟΥΣ πολίτες να δημοσιεύουν τις απόψεις τους για το κάθε τι τοπικό..
β) ενισχύοντας παράλληλα την επικοινωνία και τους δεσμούς της απανταχού ομογένειας με τον γεννετήσιον τόπο.
γ) Δημοσιεύονται οι δραστηριότητες των πολιτικών μας αλληλεπιδρώντες με τις αμφίδρομες δημοκρατικές προσεγγίσεις και ατομικά και με το κοινό αίσθημα των πολιτών.. ευτυχώς οι πάνω πολιτικοί μας και ορισμένοι από τους κάτω σώζουν πλουσιοπάροχα την παρτίδα..
δ) Όσοι ασχολούνται με τα κοινά γνωρίζουν ότι μετράει η προσφορά και το έργο του καθενός και ειδικότερα στους μικρούς μας τόπους, θέλοντας και μη, περνάνε τώρα από πυκνά φίλτρα..
ε) Επιπρόσθετα τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης συμβάλλουν στην αποσυμπίεση, άσχετα ότι τσουβαλιάζονται τα καλά με τα κακά των fake news..
Η τεχνολογική επανάσταση, λοιπόν, έχει και τα καλά της, και έχει ήδη ξεκινήσει προ πολλού και δεν μπορεί να μείνει πλέον στην άλλοτε “σιωπή των αμνών”-χωριών, αφού, έτσι κι αλλιώς, όλα φαίνονται αναγκαστικά και έρχονται φως φανάρι.. Άρα, “οι Επαναστάσεις” συνεχίζονται απρόσκοπτα και από τις “Η.Ε.” και με το βήμα των πολιτών και με το βήμα πληροφόρησης των ομογενών και με το βήμα της αμφίδρομης επικοινωνίας πολιτικών-πολιτών, κ.τ.λ., και όχι μόνον..
Πιστεύουμε, αφουγκραζόμενοι τις επιθυμίες και τις παραινέσεις όλων των καρπαθίων τέκνων και “τους πόνους” της μητέρας γης που τα βογγητά τους ακούγονται από παντού.. και ΦΩΤΙΖΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ, ότι τελικά θα επικρατήσουν οι ώριμες, οι συνετές φωνές και αποφάσεις μέσα στον καταταλαιπωρημένο Δήμο..
ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΕΙ ΟΛΗ Η ΚΑΡΠΑΘΟΣ, “ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΗ”, ΞΑΝΑ ΚΑΡΠΑΘΙΚΑ, “ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΛΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ”..
