Όσο και αν το προσπαθώ να κρύψω τον καημό μου
Το μαρτυρούν οι στεναγμοί μα και το πρόσωπο μου.
Μαυροασπρο κ αν θα σε δω η έγχρωμο νησί μου
Παντοτινά θα βρίσκεσαι χωμένο στην ψυχή μου.
Αν κάθομαι θυμούμαι σου, αν στέκω λαχταρώ σε,
κι αν πέσω για να κοιμηθώ στον ύπνο μου θωρώ σε.
Μπορεί να κλείνει μια πληγή στο πέρασμα του χρόνου
μα δε μπορεί να ξεχαστεί η αφορμή του πόνου!!!!!
Στέλνω σας χαιρετίσματα μ’ όποιον κι αν δω στο δρόμο
ήλιο, φεγγάρι και πουλιά ήκαμα ταχυδρόμο!
Δρόμο με δίχως γυρισμό περνώ κι όπου με βγάλει,
γιατί ‘ναι Κασος μου η φωτιά που μ’ άναψες μεγάλη.
Με μια φωτογραφία σου στέκω και κουβεντιάζω,
που σε θωρω νησάκι μου και βαριαναστενάζω.
Σταμάτα ηλιοβασίλεμα χρώματα να διαλέξω
ένα στεφάνι λαμπερό της Κασου μου να πλέξω.
Την μνήμη μου έχω σύντροφο και φίλο μπιστικό μου
που μαρτυρώ τα πάθη μου κι’ ακούει τον καημό μου.
Όπου και νά´στε φίλοι μου εγω έ σάς ξεχνάω
Τούς Μπαλουξίες του Φρυδιού….μέσ´την καρδιά βαστάω.
ΦΑΣ.
