Έτσι όπως την περιγράφεις και φαίνεται στην φωτογραφία, ήταν και είναι η Φραγκό, με ένα χαμόγελο της που έβγαινε από τα κατάβαθα της ψυχής της. Με αυτό το χαμόγελο σε υποδεχόταν όταν την επισκεπτόσουν στο σπίτι της, και όσο γλυκό ήταν το γλυκό που σε κερνούσε, άλλη τόση γλύκα είχε η κάθε της κουβέντα. Το ίδιο αγαπητός ήταν και ο αείμνηστος άντρας της, ο Γιώργης όπως τον λέγαμε στην γειτονιά μας, γι’ αυτό και φτιάξανε μια οικογένεια που μέσα της βασίλευε η αγάπη.
Με την Φραγκό είμαστε και εξ αίματος συγγενείς, ο πατέρας της, Νικόλαος Γιαννακάς, και ο πάππους μου, Μανώλης Σταματάκης, ήταν πρώτα ξαδέλφια. Το ίδιο και με τον Γιώργη, ο πατέρας του, Αλέξης Ι. Αλεξιάδης, και η γιαγιά μου, Βαγγέλα Αλεξιάδη-Σταματάκη, ήταν και αυτοί πρώτα ξαδέλφια.
Αργότερα στην Αμερική, όταν πήγαινα για δουλειά στο Σικάγο, δεν παρέλειπα να τους επισκεφτώ, και μόλις άνοιγε η πόρτα του σπιτιού τους έβλεπες οκτώ χαμογελαστά πρόσωπα να σε υποδέχονται. Γι’ αυτό και η αγάπη μας με την Φραγκό και με όλη της την οικογένεια συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Ευλογία από τον Θεό είναι για τα παιδιά που είχαν την τύχη να έχουν μητέρα όπως η Φραγκό. Έτσι, με την ευκαιρία της σημερινής ημέρας να ευχηθούμε στην Φραγκό και σε όλες τις μητέρες Happy Mother’s Day.
Μανώλης Κασσώτης.
