Η δικη μου Καρπαθος …
Είναι η Καρπαθος της παιδικής μου ηλικίας … η γενέτειρα των προγόνων μου και των γονιών μου ….
Είναι η Καρπαθος που με υποδέχεται κάθε χρόνο για τις καλοκαιρινές διακοπές ..
Η Καρπαθος που με ξυπνούσε με την μυρωδιά από το λάδι που έκαιγε για φρέσκα, ξερο τηγανισμένα αυγουλακια στον ταβά … με ζεστό Καρπαθικο ψωμί , με spread όπως θα λέγαμε σήμερα , από άσπρο λιπαρό Καρπαθικο βούτυρο και ζαχαρη …
Η Καρπαθος που με φιλοξενει από παιδί στους δαντελένιους της όρμους και στις χρυσαφένιες της αμμουδιές , με ασκερια ολόκληρα από συγγενείς και φίλους που μοιραζόμαστε τις στιγμές και μετραμε ακόμη ένα καλοκαίρι με ξέφρενα γέλια , πειράγματα και ποσπερια…
Η Καρπαθος που φουρνίζει και γεμίζει η γειτονιά από ντόπια γαστρονομικά αριστουργήματα … κουλούρες , κουλούρια , ψωμιά και βέβαια λαχανοπιτια η πιτια η κοπέλες ….δεν συζητάμε για τα ταψιά με τις τσικνωμενες η τις χυλωμένες με την σιτακα μακαρουνες …
Η Καρπαθος που τεργιακλιζει τους μεζέδες , από την παστή μένουλα , μέχρι τις δροσερές πατελιες …και « εβιβα συγγενη»…
Η Καρπαθος της πεζούλας, που μυρίζει ασβέστη από το άσπρισμα και ιδρώτα από τον κάματο αυτού που ξαποσταίνει , επιστρέφοντας από το πρωινό ποτισμα , στην προσπάθεια του να σπείρει και να καλλιεργήσει « την ροτσα»….
Η Καρπαθος που μας προετοίμαζει μήνες πριν, για να μετέχουμε στα καλοκαιρινά events, όπως θα ξαναλέγαμε σήμερα .. από τα πανηγύρια με τα καθιστά γλέντια , μέχρι τους γάμους , τα βαφτίσια και τις αιφνίδιες αρραβώνες , που συνταράσσουν στο άκουσμα τους τον Καρπαθικο ουρανό , εκσφενδονίζοντας φυσίγγια στον αέρα και ανοίγοντας τα Καρπαθικα αρχοντικά να φιλέψουν τους χωριανούς μπακλαβά , διπλές και σισαμομελο…
Η Καρπαθος που πάντα μας επέβαλλε ευχάριστα να φορέσουμε τα καλά μας και να κάνουμε όπως τοπικά λέμε τα καλά μας , σε κάθε μας κοινωνική εκδήλωση …
Να τιμήσουμε με μαντινάδες το γλέντι και να απαντήσουμε με ευχές έμμετρα σε όποιον μας εύχεται … να κάνουμε την κούπα και να « βρουμε τον διπλανό σου , άπου ναι στο πλευρό σου» με κρασοποσιες.. μέχρι τελικής πτώσεως πολλές φορές …να λαλουμε γαμπρό πολλάκις , λιγάκι λιγότερο νηφάλιο στην εκκλησία και να κολλάμε στα λυροτσαμπουνα γιατί έχουμε χαρά …
Να σέρνουμε τον χορό , από το να ηγουμαστε στον κάβο και δωστου
« γεια του καβου» και να λιώνει η Mac και η Bobbi Brown … γιατί είναι ντάλα καλοκαίρι … και τα vibes όπως κλασσικά λέμε ανεβασμένα … πάνω χορός .. ότι πιο cardio …
Η Καρπαθος που κρατούσε πάντα τα σκήπτρα της βαθιάς κατάνυξης των πιστών , με δεκάδες μοναστήρια και ξωκλήσια που στέκουν αγέρωχα σε ράχες, πλαγιές και ξέφωτα της Καρπαθικης φύσης και συντηρούνται από το υστέρημα η το πλεόνασμα με την μορφή δωρεάς από τους Απανταχού Καρπαθιους…
Μιας φύσης αγριας … άγονης..θαμνώδους.. με διαστήματα πυκνού δρυμού που μπερδεύουν το τοπίο με εναλλαγές που θυμίζουν αλπικές δεντροστοιχίες …με οξυγόνο που απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα και συναντά την κινομαλα, τον σκινο και το θυμαρι , δημιουργώντας φυσική ακριβή essence όπως θα καταλήγαμε και πάλι σήμερα …
Η Καρπαθος που μας υποδέχεται στο λιμάνι συνήθως με γέλια και ξέφρενες αγκαλιές και μας αποχαιρετά με κλάματα και βαθιά συγκίνηση , δεσμεύοντας μας κάθε φορά σε μια υπόσχεση οτι θα επιστρέψουμε σύντομα και για περισσότερο χρονικό διάστημα …
Η δικη μου Καρπαθος …. πρωτοπόρα σε μετανάστευση … μετρα τα πρώτα μεταναστευτικά ανθρώπινα κλιμάκια της Δωδεκανήσου .. πρώτη σε εκπαιδευτικό και επιμορφωτικό επίπεδο … μετρώντας εκατονταδες επιστήμονες , τεχνίτες και καλλιτέχνες με διακρίσεις σε παγκόσμιο επίπεδο … επιχειρείν μοναδικό … οι Καρπάθιοι επιχειρηματίες πρωτοστατούν σε παγκόσμιες αγορές …πιο πρόσφατα ενεργοί στον τουρισμό έχοντας από παράδοση πολυ αναπτυγμένο το hosting και το hospitality …άνθρωποι εργατικοί , φιλόδοξοι , τολμηροί στο ρίσκο και εγκρατείς στην οικονομία , με απώτερο σκοπό το νοικοκυριό και την ευημερία ..
……………………………………………..
……………………………………………..
Τι δεν πήγε καλα ;;;;
Διαβάζω και πληγώνομαι …
Θρηνω και σοκάρομαι …
Θέλω πίσω την δικη μου Καρπαθο…
Μαρία Καπετανάκη Παυλιδη
