Κείμενο: Έλενα Παπανικολάου
Ταξίδεψα στην αγαπημένη Κάσο, πατρίδα των προγόνων μου, για λίγες ημέρες συνδυάζοντας δουλειά και αναψυχή και με ανυπομονησία να περπατήσω κάποια από τα επτά σηματοδοτημένα μονοπάτια. Τα μονοπάτια της Κάσου που περίμεναν κρυμμένα και ξεχασμένα υπομονετικά να ξαναβγούν στην επιφάνεια και να μας φανερώσουν απίστευτη ομορφιά και παλιές ιστορίες. Με οδηγό τον έμπειρο και ενθουσιώδη Ηλία, συμμετείχα σε τρεις διαδρομές, την 1 την 5 και μέρους της 2.
«Τα Χωριά της Κάσου» ήταν μια «χορταστική» πεζοπορία, χαμηλής δυσκολίας αλλά μέτριας αντοχής. Περπατώντας αλυσιδωτά στα πέντε χωριά της Κάσου συνειδητοποίησα την εντυπωσιακή τους διαφορετικότητα, αν και απέχουν λίγα χιλιόμετρα το ένα από το άλλο και βρίσκονται όλα πάνω σε ένα τόσο μικρό νησί. Βαδίζοντας άλλοτε πάνω σε χωμάτινα μονοπάτια και άλλοτε πάνω σε πέτρινα λαξεμένα σκαλοπάτια φαντάστηκα για λίγο την καθημερινότητα των παππούδων και προ παππούδων μου να περπατούν πάνω σε αυτά για τις καθημερινές τους εργασίες και την επικοινωνία τους με φίλους και συγγενείς. Πιο δύσκολα αλλά και όμορφα τότε μονοπάτια και σίγουρα χωρίς συρματοπλέγματα και εμπόδια αε σημεία που ενοχλούσαν για τους δικούς τους λόγους.
<<Τα Γράμματα >> ήταν για μένα μια ανάταση ψυχής.
Λιγότερα χιλιόμετρα αλλά απαιτητικότερη πεζοπορία, ειδικά σε κάποια σημεία της.
Γι αυτό όμως ίσως και συναρπαστικότερη. Αυτή είναι η άγρια, πρωτόγονη συγκλονιστική Κάσος.
Η πρώτη εικόνα είναι τα υπέροχα μητάτα φτιαγμένα με μοναδική μαεστρία πέτρινη κατασκευής.
Τόσο λυπηρό και απογοητευτικό να βλέπει κανείς τις πρόχειρες και άσχημες σύγχρονες προσθήκες η επισκευές σε πολλά από τα παλιά μητάτα.
Εύχομαι γρήγορα να συνειδητοποιήσουν οι περισσότεροι την ομορφιά τους και την αξία τους και να τα διαφυλάξουν. Οι απότομες πλαγιές κρύβουν απάτητες παραλίες, απίστευτες θέες στο πέλαγος και τον ήχο των πουλιών και του αέρα.
Όταν φτάσαμε στα πριονισμένα πετρώματα στο τέλος της διαδρομής, είχα την αίσθηση ότι πετούσα.
Ήταν ο δυνατός αέρας, το σχετικά στενό πλάτωμα στο οποίο στεκόμουν μπροστά στον θαλάσσιο ορίζοντα και αυτή η σπασμένη αρχαία επιγραφή, «τα γράμματα».
Έχοντας πρώτα επισκεφθεί το αρχαιολογικό μουσείο της Κάσου, ήξερα ότι στεκόμουν κάπου κοντά στα ερείπια του ιερού των Θεών και των Νυμφών του 1 και 2 αιώνα προ Χριστού, που προστάτευαν τους ναυτικούς από τα άγρια νερά του περάσματος.
Ευχαριστούμε Έλενα, εις το επανιδείν.
ανάρτηση από τους περιπατητές της Κάσου
10.9.2022
Καρπαθιακά Νέα
