Όλη αὐτή τήν ἑβδομάδα ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει γιά προσκύνηση τόν Τίμιο Σταυρό. Τό ξύλο ἐκεῖνο, πού ἀπό ἀτιμωτικό ὄργανο τιμωρίας τῶν κακούργων, μέ τή Σταύρωση πάνω σ’αὐτό τοῦ ἀναμάρτητου Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἔγινε «ὅπλο εἰρήνης, ὄργανο ἀθανασίας, ἀήττητο τρόπαιο» τοῦ κάθε Χριστιανοῦ! «Ὁ Σταυρός εἶναι τό πιό ἀξιοθαύμαστο στόν κόσμο, μᾶς λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός. Γιατί μ’αὐτόν καί μόνο μ’αὐτόν καταργήθηκε ὁ θάνατος, συγχωρήθηκε ἡ προπατορική ἁμαρτία, ἀπογυμνώθηκε ὁ ἅδης, χαρίσθηκε ὡς δῶρο ἡ ἀνάσταση, δόθηκε σέ μᾶς ἡ δύναμη νά περιφρονοῦμε τά παρόντα καί τόν ἴδιο τό θάνατο, κατορθώθηκε ἡ ἐπάνοδος στήν ἀρχαία μακαριότητα, ἀνοίχθηκαν οἱ πῦλες τοῦ Παραδείσου, κάθισε ἡ φύση μας στά δεξιά τοῦ Θεοῦ καί γίναμε παιδιά τοῦ Θεοῦ καί κληρονόμοι Του, ὅλα αὐτά κατορθώθηκαν μέ τό Σταυρό τοῦ Κυρίου μας!
Ὁ Σταυρός εἶναι τό σημάδι μας! Εἶναι ἡ ἀσπίδα καί τό ὅπλο καί τό σύμβολο τῆς νίκης κατά τοῦ Διαβόλου. Εἶναι ἡ σφραγίδα γιά νά μή μᾶς προσβάλλει ὁ ἐξολοθρευτής ἄγγελος. Εἶναι ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Τό στήριγμα αὐτῶν πού στέκονται, ἡ βακτηρία τῶν ἀσθενῶν, τό ραβδί αὐτῶν πού ποιμαίνονται, ἡ χειραγωγία αὐτῶν πού ἐπιστρέφουν, ἡ τελείωση αὐτῶν πού προοδεύουν, ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, ἡ ἀπόκρουση ὅλων τῶν κακῶν, ὁ πρόξενος ὅλων τῶν ἀγαθῶν, ἡ κατάργηση τῆς ἁμαρτίας, τό φυτό τῆς ἀναστάσεως, τό «ξύλο»τῆς αἰωνίου ζωῆς»!
Αὐτό τό ξύλο, πού ἁγιάσθηκε μέ τήν ἐπαφή τοῦ Τιμίου Σώματος καί Αἵματος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ προσκυνοῦμε, ὅπως ἐπίσης προσκυνοῦμε καί τό σχῆμα τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ἀπό ὅποιο ἄλλο ὑλικό κι ἄν ἔχει κατασκευασθεῖ, μιά καί ὁ σταυρός εἶναι πλέον τό σύμβολο τοῦ Χριστοῦ, τό σημάδι πού θά φανεῖ πρίν τόν δεύτερο ἐρχομό Του στή γῆ.
Κι αὐτό πού πρωτύτερα προξενοῦσε φόβο καί φρίκη, εἶναι σήμερα τόσο περιζήτητο, ὡς σύμβολο τοῦ Κυρίου μας! Τό καταραμένο ξύλο, τό σύμβολο τῆς ἐσχάτης τιμωρίας, τώρα ἔγινε ποθητό καί ἀξιάγαπητο! Καί βρίσκεται παντοῦ! Ὅλοι φοροῦν πάνω τους τό σταυρό! Αὐτό εἶναι ἐξάλλου καί τό πρῶτο κόσμημα, τό πρῶτο στολίδι πού παίρνουμε ὅλοι κατά τή βάπτισή μας καί πού ποτέ δέν πρέπει νά ἀποχωριζόμαστε! Παντοῦ θά δεῖς τόν Τίμιο Σταυρό! Στίς ἐκκλησίες, στά σπίτια, στά σχολεῖα, στά καταστήματα, στά πλοῖα, στά αὐτοκίνητα, παντοῦ! Μά κι ὅλη τή μέρα, τό σταυρό τους θά κάνουν οἱ Χριστιανοί! Ὅταν σηκώνονται ἀπό τό κρεβάτι ἤ πέφτουν γιά ὕπνο. Στίς προσευχές τους. Βγαίνοντας ἀπό τό κατώφλι τοῦ σπιτιοῦ τους τό πρωί γιά τή δουλειά τους. Ὅταν περνοῦν μπροστά ἀπό ἱερούς Ναούς. Ὅταν ἀρχίζουν ἤ τελειώνουν κάποια ἐργασία. Πρίν πιοῦν νερό ἤ πρίν τό φαγητό. Μετά τό φαγητό. Ὅταν ἀκούσουν κάποια εὐχάριστη ἤ δυσάρεστη εἴδηση. Σέ κάθε περίπτωση. Ἡ ἡμέρα τοῦ πιστοῦ, μά καί ἡ νύχτα, ἀρχίζει καί τελειώνει μέ τό σταυρό. Κι ἀκόμη, πολλοί πιστοί τρέχουν στόν Ἱερέα νά τούς «σταυρώσει» εἴτε μέ τήν ἁγία λόγχη εἴτε μέ ἄλλο ἱερό σκεῦος ἤ ἄμφιο, ἄν τούς ἐνοχλοῦν κάποιοι πειρασμοί ἤ τούς ταλαιπωρεῖ κάποια ἀσθένεια. Εἶναι πολύ μεγάλη ἡ δύναμη τοῦ σημείου τοῦ σταυροῦ! Τοῦ σημείου τοῦ Παντοδύναμου Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ! Τόσο μεγάλη καί ἡ χάρη πού κλείνει μυστικά μέσα του!
«Πολλές φορές ἕνα καί μόνο σημεῖο τοῦ σταυροῦ, πού γίνεται μέ πίστη καί ἔντονα βιώματα, εἶναι ἰσχυρότερο ἀπό πολλά λόγια προσευχῆς μπροστά στό θρόνο τοῦ Ὑψίστου. Σ’αὐτό ὑπάρχει τό φῶς πού καταυγάζει τήν ψυχή, ἡ ἰαματική δύναμη πού θεραπεύει τά ἀσθενήματα τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων, ἡ μυστική δύναμη πού ἀντιδρᾶ σέ κάθε βλάβη. Ταράζουν τήν ψυχή σου ἀκάθαρτοι λογισμοί καί ἐπιθυμίες; Περιτειχίσου μέ τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, διπλασίασε καί τριπλασίασε αὐτό τό τεῖχος καί οἱ ἀκάθαρτοι λογισμοί θά δαμαστοῦν. Κατατυραννιέται ἡ καρδιά σου ἀπό τή μελαγχολία καί τή θλίψη; Σέ κυριεύει ὁ φόβος ἤ σέ περιστοιχίζουν οἱ πειρασμοί; Αἰσθάνεσαι τίς πονηρίες τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν; Κατάφυγε σ’αὐτή τή δύναμη τοῦ σταυροῦ καί ἡ εἰρήνη τῆς ψυχῆς θά ξαναγυρίσει, οἱ πειρασμοί θ’ ἀπομακρυνθοῦν, ἡ παρηγορία τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καί ἡ πνευματική εὐφροσύνη θά πλημμυρίσουν τήν καρδιά σου»,γράφει ὁ ἅγιος Μακάριος Μόσχας.
Ὅμως, τί κρίμα! Μέ πόση λύπη βλέπουμε πολλούς χριστιανούς, ἐνήλικες καί νέους, νά μήν ξέρουν νά κάνουν σωστά τό σταυρό τους! Νά σημειώνουν πάνω τους ἕνα ἀκαθόριστο σχῆμα, πού μοιάζει πιό πολύ σάν νά παίζουν κάποιο μουσικό ὄργανο… Νά μήν ἀκουμποῦν πάνω τους τά δάχτυλα στά τέσσερα σημεῖα ἤ νά τά κουνοῦν στόν ἀέρα! Πῶς νά χαρακτηρίσει κανείς μιά τέτοια ἀκατανόητη κίνηση, πού μπορεῖ νά εἶναι καί βλασφημία; Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γράφει ὅτι «ὁ ἴδιος ὁ διάβολος κινεῖ τό χέρι τῶν ἀπρόσεκτων αὐτῶν χριστιανῶν, γιά νά χλευάσει τό πανίερο σύμβολο τοῦ τιμίου σταυροῦ καί γιά νά κολάσει τούς ἴδιους».
Καί τό χειρότερο, ὑπάρχουν χριστιανοί πού βγάζουν ἀπό πάνω τους τό σταυρό καί φοροῦν ἕνα σωρό ἀνόητα ἀντικείμενα! Μπλέ χάντρες, δαγκάνες, σφαῖρες, χαϊμαλιά, καρδιές, ἁλυσίδες καί ἕνα σωρό ἄλλα… Στεροῦμε μ’αὐτόν τόν τρόπο τόν ἑαυτό μας ἀπό ἕνα πανίσχυρο ὅπλο κατά τῶν πειρασμῶν, τῶν ἀσθενειῶν καί τῶν δαιμόνων. Ἄς προσέξουμε τί μᾶς συμβουλεύει ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων: «Μή ντρεπόμαστε τό σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Κι ἄν ἄλλος ντρέπεται καί τόν κρύβει, ἐσύ κάνε φανερά τό σταυρό σου, γιά νά δοῦν οἱ δαίμονες τό σημεῖο αὐτό τοῦ βασιλιᾶ Χριστοῦ καί νά φύγουν μακρυά τρέμοντας! Κάνε μάλιστα τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ συχνά, εἴτε τρῶς, εἴτε πίνεις, εἴτε κάθεσαι, εἴτε ξαπλώνεις, εἴτε σηκώνεσαι, εἴτε μιλᾶς, εἴτε περπατᾶς, κοντολογῆς σέ κάθε περίσταση! Γιατί ὅποιος σταυρώνεται ἐδῶ στή γῆ, βρίσκεται νοερά πάνω στόν οὐρανό… Εἶναι μεγάλο τό φυλακτήριο. Δωρεάν τό παίρνουν οἱ φτωχοί καί ἄκοπα οἱ ἄρρωστοι, ἐπειδή ἡ χάρη του προέρχεται ἀπό τό Θεό. Σημάδι εἶναι τῶν πιστῶν καί φόβος τῶν δαιμόνων».
Πῶς θά γίνει καί γιά μᾶς φυλακτήριο τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ; Ἄν τό κάνουμε σωστά, ὅπως μᾶς παραδίδει καί διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας. Μέ πίστη καί εὐλάβεια. Καί μέ ταπείνωση νά προσκυνοῦμε τό σταυρό τοῦ Κυρίου. Γιατί «ἀληθινή προσκύνηση σημαίνει πολλά! Σημαίνει, προσκυνῶ τό πάθος τοῦ Χριστοῦ πού ὑψώθηκε σ’αὐτόν. Ἀνακηρύττω τή σοφία τῆς θείας Οἰκονομίας καί καταπλήττομαι ἀπό τό μέγεθος τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ὁμολογῶ τή δύναμή Του. Θαυμάζω τήν ὑπακοή Του. Ἀναγνωρίζω τό προσωπικό μου χρέος. Παρακινοῦμαι γιά σταύρωση καί τῶν δικῶν μου παθῶν. Ἀποθέτω γιά λίγο τό δικό μου σταυρό στό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ καί ἀνανεώνω τήν ἐλπίδα μου καί τήν ὑπομονή μου. Ἀσπάζομαι τό θρόνο Του, ἀφοῦ πάνω σ’αὐτόν δοξάσθηκε. Πίνω ἀπό τήν πηγή τῆς ζωῆς, ἀφοῦ Αὐτός εἶναι ἡ ἀληθινή ζωή. Ἀντλῶ τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μου, τήν ἴαση τῶν ἀσθενειῶν μου. Καταφιλῶ τά ἴχνη τοῦ Πανάγιου Αἵματός Του, πού ἀποταμιεύτηκαν στό ξύλο τοῦ Σταυροῦ. Δέχομαι μετάγγιση θείου αἵματος στά ἀκάθαρτα χείλη μου καί ἁγιάζω τήν ὕπαρξή μου. Ψηλαφῶ τήν ἴδια τήν πίστη μου. Προσδοκῶ τήν ἀνάσταση καί τῆς δικῆς μου ψυχῆς καί ἐλπίζω στή σωτηρία της καί στήν ἀπό τά δεξιά τοῦ οὐρανίου Πατέρα ἀποκατάστασή της».
+Ἀρχιμ. Καλλίνικος Μαυρολέων
