του Μανώλη Δημελλά – φωτογραφία Μίμης Πανάρετος (facebook)
Η επόμενη μέρα βρίσκει το νησί με λιγότερα δέντρα, με πολλές απορίες και έντονο προβληματισμό για τον σχεδιασμό της πυροπροστασίας.
Ο Ηλίας Λάμπρος, απόστρατος αξιωματικός του στρατού και κάτοικος της περιοχής, ανεβαίνει τακτικά το βουνό και πληγώνεται με την διαχρονική αδιαφορία και την σταθερή απραξία. Ακριβώς τέτοια εποχή, Ιούνιος 2018, τον είχαμε συναντήσει στις περιοχές που σήμερα είναι καμένες. Ο κ. Λάμπρος τότε μας είχε αναφέρει ότι παλαιότερα είχε κάνει αίτηση στο Δασαρχείο, πρότεινε να καθαριστεί η περιοχή. Μάλιστα θέλησε ο ίδιος να βάλει πλάτη και να βοηθήσει.
Η πρόταση του δεν αφορούσε το κόψιμο των δέντρων αλλά τη φροντίδα των χαμηλών κλαδιών, κυρίως εκείνων που έχουν πέσει στο έδαφος, αυτά αποτελούν και τον μεγάλο κίνδυνο. Ο κ. Λάμπρος δεν είχε πάρει καμιά απάντηση, όσο για το Δάσος, αυτό έδειχνε την θλιβερή εικόνα της εγκατάλειψης.
Ο κ. Ηλίας Λάμπρος συνέχισε τον συλλογισμό του:
«Γιατί μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ενδιαφέρον για αυτό το δάσος που βρίσκεται μια ανάσα από το κέντρο της Καρπάθου;
Δεν θα μπορούσε να αξιοποιηθεί τουριστικά;
Οι αρμόδιοι φορείς δεν έπρεπε να το δουν και να ασχοληθούν;
Τουλάχιστον να μαζέψουν τα σκουπίδια από τις μικρές παράνομες χωματερές και να τοποθετήσουν έστω ένα παγκάκι;»
Το δάσος της Αγίας Κυριακής μας καλούσε! Είχε και εξακολουθεί να έχει άμεση ανάγκη από νοιάξιμο, από φροντίδα.
Έμοιαζε με ένα ορφανό, ένα παρατημένο παιδί, που δυστυχώς οι «μεγάλοι» θα το θυμηθούν μονάχα όταν το δουν πληγωμένο.
Αυτά είχαμε γράψει τότε στο verena.gr σήμερα αναρωτιόμαστε για το πια είναι η πρόθεση για το δάσος που γλύτωσε από τη φωτιά.
Τι θα κάνουν οι αρχές για να το προστατέψουν; Ή μήπως θα περιμένουμε την επόμενη φωτιά για να επιβεβαιώσουμε την ανημπόρια μας;