Γράφει ο Γιώργος Μάρκου
Από την αρχή της σχολικής χρονιάς προσπαθήσαμε να κάνουμε το καλύτερο.
Σταθήκαμε δίπλα στους μαθητές και τις μαθήτριες του σχολείου μας, προσπαθήσαμε να καλύψουμε τα κενά της προηγούμενης χρονιάς, στηρίξαμε τα παιδιά ψυχολογικά, δε χάσαμε ούτε μια ώρα μάθημα, κι όταν μπήκαμε σε μια σειρά…απλά κλείσαμε για 6 εβδομάδες.
Μα και στην τηλεκπαίδευση από την πρώτη ημέρα το σχολείο ήταν έτοιμο κι ας ξέραμε ότι δεν μπορούν να ακολουθήσουν όλα τα παιδιά.
Και μετά τις γιορτές δουλέψαμε περισσότερες ώρες για να καλύψουμε ό,τι χάθηκε τους δύο τελευταίους μήνες του 2020. Για όλα τα παιδιά μας.
Και όταν πάλι κάτι πήγε να φανεί θετικό, Παρασκευή βράδυ ξαφνικά «Κλείστε το! Για δύο εβδομάδες και βλέπουμε».
Μάλλον μας μισούν. Τι άλλο να σκεφτώ;
Με μια μάσκα κι ένα παγουράκι το Σεπτέμβριο και δύο μάσκες πριν 15 ημέρες δε φαίνεται η στοργή και η αγάπη του κράτους στο σχολείο. Αυτά μόνο είδαμε από την Πολιτεία.
Άλλες είναι οι προτεραιότητες που θέτει που δεν είναι του παρόντος να πω.
Εμείς είμαστε στην πρώτη γραμμή της μάχης και αυτοί από την ασφάλεια του μετόπισθεν βάζουν τρικλοποδιές.
Δε θα τους κάνουμε τη χάρη να χάσουμε τη μάχη. Και θα κερδίσουμε τον πόλεμο. Την ποιοτική δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλα τα παιδιά.
Θα μετρηθούμε στο τέλος. Αν είμαστε λίγοι, πολλοί, ανεπαρκείς ή επαρκείς.
Και θα σας περιμένουμε να κοιταχτούμε στα μάτια.
Από την Τρίτη πάλι εμείς στο καθήκον και οι άλλοι στα κανάλια να παινεύουν την «αριστεία» ή να κοροϊδεύουν.
