Θα δρασκελίσω το βουνό να βγώ στην Αμμοοπή!
Έχω μιαν έγνοια για να δω μια σχέση αλλοδαπή .
Βάρκα θα πάρουμ’ από κει
να βγούμε στον Αφιάρτη.
έχει αεράκι και πανί
Σηκώνω στο κατάρτι
Στο Λύκι, Κάστελο, Ισκερό, Αι Θώρο, και Αρκάσα
που όσοι περάσαν απο δω τον νου τους τον εχάσαν .
Να ράξουμε στου Φοινικιού το όμορφο λιμανάκι
ψάρι κρασί λέει το μενού μα πρώτα το μπανάκι .
Σαλπάρουμε ξανά από κει με Ήλιο αριστερά μας
σε ατμόσφαιρα ιδανική είμαστε στα νερά μας
Και με τη δύση μπαίνουμε Λευκό, Γυαλού χωράφι.
Μπουνάτσα και μας οδηγεί της δύσης το χρυσάφι.
Αράξαμε κι ήρθε ο καφές τι ομορφιά θεέ μου!
Αυτά ‘ν’τα πλούτη, τι το θές? Αυτή ειν’η ζωή αδερφέ μου!
Εδώ διανυκτερεύουμε κι άμα θα φέξει η μέρα
βάζουμε πλώρη πέρνουμε την αν Ερήνη πέρα .
Περνάμε από το Κάφκαλο κάτω απ’ το Μεσοχώρι
ήρεμο έχουμε καιρό δυό τρία τα μποφόρι
Μακρύ ταξίδι στα γκρεμά στο Τρίστομο να φτάσεις
στον Αι Γιάννη δυό κεριά να ν’ανάψεις μήν ξεχάσεις.
Ένα λιμάνι φυσικό μέσ’ στη μαγεία της φύσης
μα δεν θα βρείς ψυχή εδώ κάποιον για να μιλήσεις .
Ρίξαμε και την καθετή εκεί στο εγυαλό και πιάσαμε το κατιτί
για εναν μεζέ καλό.
Ύστερα μπρός τη μηχανή περάσαμε στενό στου Διαφανιού
να ράξουμε πρίν απ το δειλινό.
Εβγείκαμε μέσ’ το χωριό όλοι γνωστοί και φίλοι κι όλοι μου
λέγαν βρέ θεριό! που πάς μέσα στο δείλι?
Φύγαμε για την Όλυμπο να δεί και το κορίτσι
να ‘χει να πει λόγο καλό αν κάποιος την ρωτήσει.
Την άλλη μέρα πρωί πρωί σαλπαρουμε για πίσω
ετσι την βλέπω την ζωή να σας την τραγουδισω.
Ατι! Φοροκλι! αι Μηνά! Δαντέλα τ’ακρογυαλι!
Άι Νικόλα! και Άπελλα! Μετά τον Αι Γιάννη!
Μακρύ γυαλο! και Παναγιά!
Κατόλακος! και Αχατα! Βροντης! Πηγάδια!
Αντε γεια!
Κι εδω τελειώνει η στράτα!
