Hiiiiiii! Δεν συνηθίζω να ποστάρω κειμενάρες αλλά αυτή τη φορά νιώθω την ανάγκη να το κάνω…
Σήμερα κλείνω 1 χρόνο από την περιπέτεια υγείας μου, που παραλίγο να μου στοιχίσει τη ζωή…
Ήταν περίοδος δεκαπενταύγουστου και η πρώτη που επικαλέστηκα ήταν η Παναγία..της λέω κάνε ότι θες! Αν θες πάρε με, αν θες άσε με ακόμα… τελικά με άφησε… αυτή μου έστειλε το καταπληκτικό ιατρικό/νοσηλευτικό team που πραγματικά δεν έχω λόγια… πρέπει να αναφέρω αυτούς τους γιατρούς που έγιναν η οικογένεια μου! Αντρέας Λαρεντζάκης, Κωνσταντίνος Λαθουράς, Stylianos Kogeorgos , Zoi Vrettakou . Νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου ΙΑΣΩ και του νοσοκομείου της Καρπάθου! ΑΨΟΓΟ! Τι να πρωτοπώ για τους ανθρώπους που ήταν δίπλα μου και με στήριξαν τόσο μα τόσο πολύ… οικογένεια, συγγενείς, φίλοι, γνωστοί, άγνωστοι…όλοι δίπλα μου…οι εξαιρέσεις ελάχιστες (υπάρχουν κι αυτές).
Είμαι εδώ λοιπόν, υγιής, με εμφανή τα σημάδια στο σώμα μου, στην ψυχή μου…με τα “παράσημα” μου, που με πήρε πολύ καιρό για να τα αποδεχτώ (είμαι σε καλό δρόμο 
) και έχω ένα να σας πω… αυτά που έλεγα και στην ψυχολόγο που με είχε αναλάβει:
Αυτό μου έτυχε! Θα το αντιμετωπίσω! Δεν έχω άλλη επιλογή…τι να κάνουμε τώρα;;; Και κάτι πολύ σημαντικό! Δύο από τα πράγματα που με έσωσαν ήταν : ΑΣΚΗΣΗ & ΔΙΑΤΡΟΦΗ!!! Προσέξτε τον εαυτό σας και κουνιού όπως λέμε στη νησάρα μας! Και κάτι τελευταίο… τρέξτε να κάνετε ιδιωτική ασφάλεια!!!! Τώρα!!! Μεγάλο πράγμα!
Υ.Γ. τα ψυχολογικά μου άπειρα, ειδικά με τα σημάδια μου… όχι πια! Ξέρω ότι αρκετοί άνθρωποι θα βρίσκεστε σε παρόμοιες θέσεις…ξεπεράστε το! Είναι όμορφα τελικά…έχουν μια γοητεία… είναι η απόδειξη ότι παλέψαμε και τα βγάλαμε πέρα! 
Πάμε παρακάτω!!
Εύη Θεοδωροπούλου
12.8.2023
Καρπαθιακά Νέα
