Λέω του Χάροντα ινναί
Ο τόπος που ’μαι ντζωντανή, το άπειρο αγναντεύgει,
με των ανέμωτ τηβ βουλή ημερεύgει κ’ αγριεύgει.
Στυλώννω τητ την νιότη μου και όλο λέω αγάντα,
δύσκολη είναι η ντζήση μου και τώρα κ’ από πάντα.
Στον νότο πάει η σκέψη μου και στοβ βορρά η φωνή μου,
με του μπονέντη τη δροσιά μουσκεύgει το κορμί μου.
Μέσα στο φυλλοκάρdι μου πουλλί παλιά εκελάει,
’μμέ τώρα στο καντήλι μου ελίανε το λάι.
Περνούσιτ τα μερόχρονα κ’ ’ελ λέ’ ο Θεός να βρέξει,
να πιει το χώμα κ’ η πηγή σα πρώτα να ξετρέξει.
Εστέγνωσεν η μάνα γη, ξεράθηκε τ’ αμπέλι,
ως και τ’ αθάνατο νερό κ’ εκείνο ’εμ μας θέλει.
Ρίχτω στο πέλαος μαστραπά, στ’ ανέφφαλον απόχη,
λέω του Χάροντα ινναί και δευτερώννω του, όχι!
Ασία Καρπάθου, 13/11/2024, © Γιώργος Ν. Κανάκης
Καλό Σαββατοκύριακο…
Φωτογραφία Γιώργος Κανάκης
15.11.2024
Καρπαθιακα Νέα
