Παραδοσιακό καφενείο «Καστέλλο»: Κάρπαθος και Κάσος χωρίς ταξίδι στην άγονη γραμμή

Παραδοσιακό καφενείο «Καστέλλο»: Κάρπαθος και Κάσος χωρίς ταξίδι στην άγονη γραμμή

 

Ποιος θα φανταζόταν ότι δυο νησιά και μάλιστα από αυτά της λεγόμενης «άγονης γραμμής» θα ήταν ριζωμένα, μαζί με το πέλαγος τους, στην καρδιά της Αθήνας!

Του Μανώλη Δημελλά

Για το καφενείο «Καστέλλο» έχουν γραφτεί πολλά και σίγουρα θα γραφτούν άλλα τόσα αφού έχει όλα τα χαρακτηριστικά για να σε κερδίσει με το πρώτο. Αν κάτι ξεχωρίζει και αθόρυβα πρωταγωνιστεί δεν είναι άλλο από την Κάρπαθο, την Κάσο και το άρωμα της Δωδεκανήσου.

Ολυμπίτης από μάνα και πατέρα, βέρος Καρπάθιος, ο ιδιοκτήτης Γιώργος Καστελλοριζιός, έχει το χάρισμα εκείνων που δεν ξεχνούν τους ανθρώπους που επιλέγουν το χώρο του. Φιλόξενος και  φιλότιμος υποδέχεται τίμια τον κόσμο, μοιάζει να τους γνωρίζει όλους, τους μιλά, συχνά αγκαλιάζει τους φίλους και νιώθει ως υποχρέωση να φάνε και να περάσουν καλά στον χώρο του.

 

Το παραδοσιακό καφενείο Καστέλλο βρίσκεται στην καρδιά της Αθήνας, στην Ευριπίδου, δεν είναι μεγάλο, ωστόσο έχει τόσο θετική αύρα και αυθεντική ενέργεια που καθώς γεμίζει από κόσμο μοιάζει να γίνεται μια συντροφιά. Από τα πρόσωπα των ανθρώπων και την οικειότητα που αναπτύσσεται ξεχωρίζεις την ευγένεια και την σχέση χρόνων που έχουν οι πελάτες με το Καστέλλο!

 

Σα να κουτσοπίναμε μια ρακή, όλοι γνώριμοι και συγγενείς, σε ένα από τα καφενεία στα χωριά της Καρπάθου. Για μεζέ είχαμε τον αψεγάδιαστο μπακαλιάρο σκορδαλιά, μια σαρδέλα, που έντονα θύμιζε τη σποίτικη μένουλα και βέβαια δε μας έλλειψαν οι μακαρούνες με τη τσίκνωση! Έτσι, για μια στιγμή, έκλεισα τα μάτια και θαρρώ είπα πως είμαι στις Ανθούλας στο Σπόα ή στις γνώριμες Μενετές, στο καφενέ του Ηλία και δίπλα μου μια παρέα έπαιζε…μπιλότα.

 

 

Ο Γιώργος Καστελλοριζιός έχει φορτώσει τους τοίχους με φωτογραφίες-στιγμιότυπα της Καρπάθου, έτσι τα μάτια κάθε τόσο σκούντραγαν σε γνώριμα πρόσωπα που με τη σειρά τους σέρναν μνήμες από το παρελθόν. Κι αν δε σε παρασύρει μια φωτογραφία θα σε πείσει η λύρα, το λαούτο κι τσαμπούνα πως εδώ τα ακούσματα είναι αλλιώτικα, δεμένα με το Καρπάθιο πέλαγος!

Στο Καστέλλο, που μετρά 43 χρόνια ζωής, πρωτοάνοιξε το 1982, συχνά παίζουν μουσικοί της Καρπάθου, της Κάσου και της Κρήτης, το καθιστό γλέντι μεταμορφώνει την Ευριπίδου, μπορεί το ξημέρωμα η άχαρη άσφαλτος να θυμίζει θάλασσα. Συχνά εδώ παίζει μουσική ο Λιγνός, ο Περσελής, ο Μαντινάος ακόμη και ο εξαιρετικός λυράρης, σύμβολο της Καρπάθου, Μιχάλης Ζωγραφίδης!

 

Το φίνο ρακί στο χαρακτηριστικό λεπτό μπουκαλάκι, τα βαριά ξύλινα τραπέζια με το μάρμαρο, οι σερβιτόροι που έστεκαν στο ένα πόδι και εξυπηρετούσαν με ταχύτητα και διακριτικότητα είναι δείγματα για μια επιχείρηση που δίκαια είναι αυτό που ονομάζεται «στέκι» γιατί φροντίζει με ιδιαίτερη στοργή και επιμέλεια τον κόσμο της!

2.2.2025

Καρπαθιακά Νέα