Του Μανώλη Δημελλα
Σε μια εποχή που η εικόνα γίνεται ο απόλυτος κυρίαρχος και οι κοινωνικές συμβάσεις συχνά εγκλωβίζουν τη διαφορετικότητα, υπάρχουν πρόσωπα που αποδεικνύουν ότι τα αληθινά όρια βρίσκονται μόνο μέσα μας. Ένας τέτοιος νέος άνθρωπος είναι ο Παναγιώτης Αλεξιάδης, ο χαρισματικός αριστούχος, που με τη δύναμη του χαρακτήρα του και την αφοσίωσή του στη γνώση έχει κερδίσει επάξια τον τίτλο του «πρώτου των πρώτων».
Από τα παιδικά του χρόνια, ο Παναγιώτης με την αγάπη των σημαντικών άλλων της ζωής του, έκανε στην άκρη κάθε εμπόδιο και ακολουθεί μια σταθερή πορεία αριστείας: από το 35ο Δημοτικό Σχολείο Πειραιά στο Μουσικό Σχολείο Αλίμου και έπειτα στο Λύκειο, όπου αποφοίτησε με τον εξαιρετικό βαθμό 19,6. Το 2011 πέρασε πρώτος στο Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Και στα τέσσερα έτη σπουδών του ήταν υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών, αποδεικνύοντας πως η αφοσίωση και η εργατικότητα δεν γνωρίζουν εμπόδια.
Με όραμα και πείσμα, μελέτησε μέρα και νύχτα, ηχογράφησε παραδόσεις, τις μετέτρεψε σε κείμενα με την ειδική γραφομηχανή και κατάφερε να αγγίξει τον απίστευτο βαθμό 9,5, με τον οποίο αποφοιτά, αποδεικνύοντας ότι η γνώση είναι δύναμη όταν συναντά το πάθος και την ψυχή. Η άριστη διδακτορική διατριβή του πραγματεύεται το έθιμο των “Εφτά” στην Κάρπαθο και του έδωσε ακόμη μεγαλύτερη αναγνώριση.
Κι όμως, πίσω από την ακαδημαϊκή του λάμψη, κρύβεται ένας άνθρωπος απλός, ειλικρινής και αυθεντικός. Η φιλοσοφία του δεν βασίζεται μόνο στην αριστεία, αλλά κυρίως σε τρεις αξίες που θεωρεί ακρογωνιαίες για την κοινωνία: αγάπη, αλληλοκατανόηση και αλληλοσεβασμός.
Αυτές τις αξίες έχει μαζί του στην Κάρπαθο, στο νησί που αγαπά και που αποτελεί για εκείνον πηγή έμπνευσης και δεσμού με την παράδοση. Γιατί, όπως ο ίδιος τονίζει, «αν αφήσουμε την παράδοση, τότε κι αυτή θα μας αφήσει».
Η εκφώνηση που θα δώσει ο Παναγιώτης αποκτά ακόμη βαθύτερη σημασία αν την τοποθετήσουμε στο ιστορικό πλαίσιο του τόπου του.
Η Επανάσταση της 5ης Οκτωβρίου 1944, που εξερράγη στο χωριό Μενετές της Καρπάθου, είναι ένα μοναδικό γεγονός στην τοπική αλλά και στην νεότερη ιστορία των Δωδεκανήσων: εκείνη την ημέρα οι κάτοικοι του νησιού ξεσηκώθηκαν και διεκδίκησαν μόνοι τους —χωρίς εξωτερική ενίσχυση— την απελευθέρωση και την ένωση με την Ελλάδα.
Η επανάσταση ξεκίνησε αμέσως μετά την αποχώρηση των γερμανικών δυνάμεων (αρχές Οκτωβρίου 1944) και με ομόθυμη συμμετοχή των χωριών της Καρπάθου οι κάτοικοι κήρυξαν την ένωση του νησιού με την Ελλάδα, φέρνοντας τους Εγγλέζους με την τολμηρή αποστολή της ΙΜΜΑΚΟΛΑΤΑΣ και ουσιαστικά την απελευθέρωση μήνες νωρίτερα σε σχέση με τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα.
Οι Μενετές τιμούν τη θυσία και τον ξεσηκωμό με το περίφημο Μνημείο της 5ης Οκτωβρίου, ένα μνημείο αφιερωμένο στους ήρωες της Επανάστασης, που δεσπόζει στην είσοδο του χωριού και αποτελεί σημείο αναφοράς για τους ντόπιους και επισκέπτες. Το μνημείο και οι εκδηλώσεις που γίνονται κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, παραμένουν ζωντανή υπόμνηση των δραματικών γεγονότων που οδήγησαν την Καρπάθο στη διεκδίκηση της ελευθερίας της.
Η σημασία της 5ης Οκτωβρίου δεν είναι μόνο συμβολική.
Ιστορικές καταγραφές και τοπικές μελέτες περιγράφουν το γεγονός ως «Επανάσταση» και τεκμηριώνουν τον ξεσηκωμό που οδήγησε στην απαλλαγή του νησιού από τις δυνάμεις κατοχής. Ας μη λησμονήσουμε και τον μοναδικό νεκρό της Επαναστάσεως, ήρωα Γεώργιο Βιττωρουλη που ακόμη διεκδικεί έναν χώρο μνήμης και σεβασμού.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο λόγος του Παναγιώτη στα 81 χρόνια από την Επανάσταση της Καρπάθου, αποκτά πολλαπλές αναγνώσεις: ως φόρος τιμής στους πρωταγωνιστές της τοπικής ελευθερίας, ως έκκληση για τη διατήρηση της παράδοσης που αγαπά (την Κάρπαθο, τα γλέντια, τα έθιμα) και ως προτροπή για εσωτερική ενδυνάμωση -όπως ο ίδιος μας δείχνει με τις επιλογές και τη ζωή του- απέναντι σε κάθε «συρματόπλεγμα» αμφιβολίας και περιορισμού.
Ο Παναγιώτης, με την πορεία του, μας υπενθυμίζει πως τα συρματοπλέγματα που μας κρατούν πίσω δεν είναι εξωτερικά, αλλά εσωτερικά. Και με το παράδειγμά του, αποδεικνύει ότι όταν υπάρχει θέληση, δεν υπάρχει «δεν μπορώ» — υπάρχει μόνο το «δεν θέλω».
Σε αυτόν τον νέο άνθρωπο, η Κάρπαθος βρίσκει έναν άξιο εκφραστή της ιστορίας και της ψυχής της. Και στην προσωπικότητά του, όλοι μας βρίσκουμε έναν καθαρό οδηγό: ότι το μέλλον δεν χτίζεται με δικαιολογίες, αλλά με αγώνα, αλήθεια και πίστη στις αξίες.
3.10.2025
Καρπαθιακα Νέα
