Έχει καταντήσει προσφιλής τακτική: όταν ξεσπούν προβλήματα, ο δήμαρχος Καρπάθου και η δημοτική αρχή επιλέγουν να κρύβονται. Αντί να σταθούν ενώπιον της κοινωνίας, να δώσουν εξηγήσεις και να αναλάβουν ευθύνες, προτιμούν τη σιωπή.
Πρόσφατο παράδειγμα η υπόθεση της αφαλάτωσης στο Απέρι. Ένα έργο που παρουσιάστηκε ως «λύση» για τη λειψυδρία, αλλά οι κάτοικοι ακόμη αναρωτιούνται: λειτουργεί τελικά ή όχι; Κι αν λειτουργεί, γιατί τα περισσότερα σπίτια είδαν νερό μόνο για ελάχιστο χρόνο; Σιωπή.
Ακόμη πιο χαρακτηριστικό είναι το διαχρονικό, άλυτο πρόβλημα της φροντίδας των αδέσποτων ζώων συντροφιάς. Εκατοντάδες γάτες στους οικισμούς μένουν ατάιστες, μετά και την ανεξήγητη διάλυση της ομάδας των 70 εθελοντών φιλόζωων που προμηθεύονταν τροφές για να τις στηρίζουν. Ένα δίκτυο που λειτουργούσε χάθηκε μέσα σε αποφάσεις που κανείς δεν εξήγησε ποτέ.
Κι όμως, αυτή η στάση σιωπής γίνεται ακόμη πιο ανεξήγητη αν σκεφτεί κανείς ότι ο κ. Φελλουζής εξελέγη με το εντυπωσιακό ποσοστό του 76,86%! Μια ισχυρότατη λαϊκή εντολή, που θα περίμενε κανείς να συνοδεύεται από θάρρος, διαφάνεια και ανοιχτό διάλογο με τους δημότες. Μάταια αυτό το καλοκαίρι περιμέναμε να έχουν ήδη πραγματοποιηθεί ανοιχτές συνελεύσεις στα χωριά του νησιού, με πρώτο στην ευαίσθητη όμως τόσο σπουδαία περιοχή της Ολύμπου.
Η σιωπή ενός δημάρχου δεν είναι απλώς απουσία λόγου, είναι έλλειψη λογοδοσίας. Κι αυτό είναι προβληματικό για αρκετούς λόγους:
Υπονομεύει τη διαφάνεια. Ο δήμαρχος διαχειρίζεται δημόσιους πόρους και έργα που αφορούν όλους. Όταν δεν εξηγεί τι γίνεται, οι πολίτες χάνουν την εμπιστοσύνη τους στις διαδικασίες.
Δημιουργεί αβεβαιότητα. Οι κάτοικοι μένουν με ερωτήματα (π.χ. αφαλάτωση: λειτουργεί ή όχι;). Η σιωπή εντείνει τη σύγχυση και οδηγεί σε φήμες και καχυποψία.
Δείχνει έλλειψη σεβασμού προς τους δημότες. Οι πολίτες έχουν δικαίωμα να γνωρίζουν, ιδίως όταν έδωσαν ισχυρή εντολή με την ψήφο τους. Η σιωπή ερμηνεύεται ως αδιαφορία.
Αποδυναμώνει τη δημοκρατία. Η ουσία της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι ο διάλογος με την κοινωνία. Αν δεν υπάρχει επικοινωνία, η εξουσία γίνεται κλειστή και αποκομμένη.
Μετατρέπει τα προβλήματα σε πληγές. Χωρίς ενημέρωση, λύσεις ή εξηγήσεις, τα προβλήματα χρονίζουν (π.χ. αδέσποτα, νερό, Λατομείο -Πισσάδικο) και η κοινωνία αισθάνεται εγκαταλελειμμένη.
Όσο για το γνωστά επαναλαμβανόμενο αφήγημα «όποιος δουλεύει δεν μιλάει», είναι πια κενό γράμμα. Αφού τα προβλήματα παρά τη σιωπή παραμένουν άλυτα και χρονίζουν. Ο κόσμος περιμένει πράξεις, λύσεις και ειλικρίνεια. Περιμένει να ακούσει απαντήσεις και να δει έργα, όχι γενικόλογες υποσχέσεις και λόγια του αέρα.
Η Κάρπαθος έχει ανάγκη από διαφάνεια και λογοδοσία. Γιατί οι πολίτες δεν ψήφισαν τη σιωπή, υπερψήφισαν τη λύση!
Μανώλης Δημελλάς
30.8.2025
Καρπαθιακά Νέα
