Στις 5 Οκτωβρίου 1944, στην Παναγία Μενετών, οι Καρπάθιοι ύψωσαν για πρώτη φορά τη γαλανόλευκη, σηματοδοτώντας την έναρξη της Επανάστασης της Καρπάθου. Ήταν η στιγμή που ένα νησί, κουρασμένο και πεινασμένο από τον πόλεμο και την κατοχή, ύψωσε το ανάστημά του και φώναξε «Ελευθερία» πριν ακόμη σιγήσουν τα όπλα της Ευρώπης. Οι Μενετές έγινε τότε η καρδιά ενός ολόκληρου λαού που διεκδίκησε το δικαίωμα να ανασάνει ελληνικά.
Μέσα σε εκείνες τις φορτισμένες μέρες, ένας νέος άνθρωπος, ο Γεώργιος Βιττωρούλης, έμελλε να χαράξει το όνομά του με αίμα στη μνήμη του τόπου. Εξερράγη το ολμοβολο κατά τη διάρκεια ασκήσεων, καθώς οι Καρπάθιοι προετοιμάζονταν για κάθε ενδεχόμενο στην οριστική αποτίναξη της σκλαβιάς. Ήταν ο μοναδικός νεκρός των ημερών του ξεσηκωμού, ένας ήρωας που δεν κρατούσε όπλο σε μια μάχη, αλλά κουβαλούσε στην ψυχή του την ίδια φλόγα ελευθερίας.
Κι όμως, το σημείο όπου έπεσε παραμένει χωρίς ένδειξη, χωρίς ένα λιτό σημάδι μνήμης που ακόμη κι αυτό θα το πλήρωνε ο γιος του που δε γνώρισε πατέρα και εζησε τη φτώχεια και την ορφανια στο είναι της ψυχής του. Η κοινότητα αρνήθηκε την τοποθέτηση μνημείου, ενώ υπάρχει θετική απόφαση της προηγούμενης δημοτικής αρχής του Γιάννη Νισυριου, που η σημερινή διοίκηση αποφεύγει να υλοποιήσει. Μια σιωπή που πονάει περισσότερο από τις λέξεις, γιατί αποκαλύπτει πως, πολλές φορές, η λήθη κερδίζει έδαφος και ψυχές εκεί όπου η ιστορία ζητά δικαίωση.
Αν δεν τιμηθεί αυτός ο ήρωας που έδωσε τη ζωή του, τότε τι ακριβώς θέλουμε να θυμόμαστε;
Την τελετή ή την ουσία της επετείου;
Οι λαοί δοκιμάζονται από το πώς σέβονται τους ταπεινούς ήρωές τους.
Όπως ο άγνωστος στρατιώτης σε κάθε γωνιά της γης, όπως οι πέτρες των μαχών που θυμίζουν ανώνυμες θυσίες, έτσι κι εδώ, στο νησί που πρωτοσήκωσε το λάβαρο της ελευθερίας, ο Γεώργιος Βιττωρούλης αξίζει να σταθεί στο φως και να μας ζεστάνει η σκιά της ιστορίας του.
Η Επανάσταση της Καρπάθου δεν είναι απλώς παρελθόν, είναι υπόσχεση. Και κάθε υπόσχεση χρειάζεται πρόσωπα που τη γέννησαν. Ας είναι, λοιπόν, η φετινή επέτειος η στιγμή που η σκιά του ήρωα θα γίνει φλόγα μνήμης. Γιατί η ελευθερία χωρίς τιμή και ευγνωμοσύνη, μένει πάντα μισή.
Μανώλης Δημελλας
4.10.2025
Καρπαθιακα Νέα
