Το "Θαλασσινό παραμύθι" του Μηνά Η. Περσελή

Το "Θαλασσινό παραμύθι" του Μηνά Η. Περσελή

Στην Κάσο λένε κάποτε παντρεύαν το φεγγάρι

Με την ξανθή Ροδοσταμνιά που ανέθρεψαν οι γλάροι

Μια φώκια απ’ την Αστυπαλιά ήταν η προξενήτρα

Που συμπεθέρους έκανε την μέρα με την νύχτα

Κι ήρθαν πουλιά απ’ τον βοριά κι αστέρια απ’ την δύση

Να ευχηθούν στ’ αντρόγυνο σαν τα βουνά Να ζήσει

Ρίξανε κλήρο μυστικό και βγάλανε κουμπάρο

Στην συνοδεία του γαμπρού έναν Ροδίτη γλάρο

Με τον μα ί στρο κάλεσαν μια Νισυριά χελώνα

Που ‘ρθε να στρώσει βότσαλα στα νυφικά σεντόνια

Κι ήρθαν γλυκόλαλα πουλιά μ’ ατίμητα καλούδια

Την νύφη να παινέψουνε με μαγικά τραγούδια

Μια καβουρίνα απ’ την Κω κρατούσε τις λαμπάδες

Και μια δελφίνα Καλυμνιά κερνούσε αχιβάδες

Κι ήρθαν νεραιδοκόριτσα ως εκατό και χίλια

Να ράνουσι τα νιόνυφα με κρίνα και κοχύλια

Πορφύρες ήρθαν Λέρικες μες στ’ άσπρα κρινολίνα

Και φέραν χρωματ’ άλικα να βάψουν την γλαρίνα

Ήρθαν κι από την Κάρπαθο δυο άγρια περιστέρια

Κοράλλια να μοιράσουνε με τα χρυσά πανέρια

Κι έστειλε η θάλασσα ακριβά ζαφείρια και τοπάζια

Να βάλει η νύφη κι ο γαμπρός να λάμψουν τα σκοτάδια

Μπρατσέρα χρυσοσκάλιστη ήρθε από την Σύμη

Με τα προικιά του φεγγαριού διαμαντικά κι ασήμι

Απο την Πάτμο κίνησαν χειμώνια κι αλκυόνες

Και φέραν τ’ άσπρο νυφικό που ράψαν οι γοργόνες

Κι έστειλε η νύχτα αερικά την πίκρα να ξορκίσουν

Για να μπορούν παντοτινά με την χαρά Να ζήσουν

Απο το Καστελόριζο γαλάζιες πεταλούδες

Ήρθανε κι ομορρφύνανε της νύφης της πλεξούδες

Δυο Τηλιακοί χρυσαετοί ναυλώσανε μια σκούνα

Να συνοδέψουν τον γαμπρό με λύρα και τσαμπούνα

Κι έστειλε η μέρα την αυγή με τ’ άσπρα της χραμάκια

Σε κάθε βήμα τους ν’ ανθούν ρόδα και μανουσάκια

Μα ένα τελώνι του βυθού ξεφύτρωσε απ’ την άμμο

Γιατί δεν το καλέσανε να ‘ρθει κι αυτό στον γάμο

Κι έριξε πίκρα και χολή σε τάσι φιλντισένιο

Κι ήπιε η νύφη κι έγειρε σαν κρίνο μαραμένο

Κι ήρθαν στρατιές τα κύματα κι ο Ζέφυρος αντάμα

Για να γλυκάνουν μια σταλιά του φεγγαριού το κλάμα

Μαύροι θαλασσοκόρακες ήρθαν από την Χάλκη

Στα γκρίζα βάθη στρώσανε το νεκρικό κρεβάτι

Ο ήλιος μαυροφόρεσε και οι τέσσερις ανέμοι

Σβήσανε τ’ άστρα τ’ ουρανού κι έκλαψε το μελτέμι

Κι όταν κοιμάται η Ροδαμνιά το κύμα γαληνεύει

Μα όταν ξυπνά σαν το θεριό εκδίκηση γυρεύει

ΜΗΝΆΣ Η ΠΕΡΣΕΛΉΣ

φωτογραφία Μπάμπης Γενειάδης