του Μανώλη Δημελλά
Το υπερωκεάνιο έλυσε κάβους από τον Πειραιά, ακόμη ένα ταξίδι ξεκινούσε και θα κρατούσε έντεκα μερόνυχτα με τελικό προορισμό μια άλλη πατρίδα, την Αμερική.
Οι επιβάτες δεν έδειχναν απολύτως καμιά ανησυχία για τη ρότα, μόλις χάθηκε ο Πειραιάς από το βλέμμα τους μαζεύτηκαν μέσα στο ευρύχωρο σαλόνι και με το νου, όλο και γύριζαν προς τα πίσω, ο καθένας έπιανε κάβο στα μέρη που είχε αφήσει, ή μάλλον δέσει, ένα κομμάτι της ψυχής του.
Δυο Καρπάθιοι, δυο θαλασσινοί γιατροί, ήταν ανάμεσα στους αναχωρητές ταξιδιώτες, ο Μενετιάτης Ηλίας Χωρατατζής και ο Μεσοχωρίτης Νικόλαος Μάλτας.
Δεν έχασαν ευκαιρία, αμέσως έπιασαν κουβέντα από τη μια η αγάπη τους για την επιστήμη και από την άλλη το μεγάλο, αληθινό και αστείρευτο πάθος, το νησί τους!
Όταν ακούστηκε από τα μεγάφωνα η ανακοίνωση για τους γιατρούς, που θα έπρεπε να δηλώσουν το επάγγελμα τους, κι δυο χαμογέλασαν!
-Λες η μοίρα να μας δοκιμάσει; να μας έφερνε ένα σοβαρό ιατρικό περιστατικό κατά τη διάρκεια του υπερατλαντικού ταξιδιού;
Μάης 1958, πέντε χρόνια μετά από το παρθενικό του ταξίδι (20/10/1953) και το μεγαλύτερο υπερωκεάνιο, το ΟΛΥΜΠΙΑ της εταιρίας Greek Line, ιδιοκτησία των εφοπλιστών Γουλανδρή, ήξερε πια το δρόμο για την Αμερική με κλειστά μάτια.
Τραβούσε με ταχύτητα 20-22 κόμβων και οι 138 καμπίνες Α θέσης, όπως και οι 1.169 της τουριστικής, ήταν γεμάτες από Έλληνες και Ευρωπαίους μετανάστες.
Μπορεί στο παιγνίδι των μεταφορών να είχαν μπει και τα σιδερένια πουλιά, τα αεροπλάνα, όμως ακόμη κρατούσε σταθερά η υπερωκεάνιος επιβατική ατμοπλοΐα. Τότε φαίνεται πως ο ανθρώπινος χρόνος έτρεχε λιγάκι πιο αργά από ότι σήμερα!
Λίγες μέρες μετά τον απόπλου, όταν πια το πλοίο είχε περάσει τα Ευρωπαϊκά λιμάνια του Παλέρμο και του Γιβραλτάρ και βρισκόταν στον ανοιχτό Ατλαντικό, όταν και πάλι από τα μεγάφωνα ακούστηκε ένα επείγον κάλεσμα όλων των γιατρών.
Οι δυο Καρπάθιοι αμέσως έτρεξαν και ο καπετάν Σιγάλας, τους ενημέρωσε για ένα σοβαρότατο περιστατικό. Μαζί του ήταν και ο γιατρός του πλοίου, Δωδεκανήσιος και εκείνος, ο Καλύμνιος Πικραμένος.
Ένας 16χρονος Ιταλός, σύμφωνα με τη πρώτη διάγνωση, προσβλήθηκε από περιτονίτιδα και η ρήξη της σκωληκοειδούς απόφυσης θεωρήθηκε δεδομένη.
Ο 36χρονος χειρουργός Ηλίας Χωρατατζής και ο γιατρός Νικόλαος Μάλτας φόρεσαν γάντια και μάσκες, ανέλαβαν αμέσως δράση. Κατά την επέμβαση, που κράτησε περίπου δυο ώρες, διαπιστώθηκε καθολική περιτονίτιδα, όμως ακριβώς στο ίδιο χρόνο η θάλασσα χόρευε τανγκό το υπερωκεάνιο! όλο και αγρίευε και ο καπετάνιος έδινε μια διαφορετική μάχη, προσπαθούσε να κρατήσει, όσο ήταν δυνατόν, σταθερό το μεγάλο βαπόρι.
Με το τέλος της εγχείρησης και οι τρεις Δωδεκανήσιοι γιατροί έδειχναν ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα.
Όμως το θρίλερ δεν είχε σταματήσει! Ένα 24ωρο αργότερα και η υγεία του νεαρού επιδεινώθηκε, μάλιστα τα πράγματα ήταν τόσο δύσκολα που κάποιοι Ευρωπαίοι γαστρεντερολόγοι που ταξίδευαν για ένα συνέδριο στη Νέα Υόρκη μιλούσαν για ελάχιστες πιθανότητες επιβίωσης. Το παλικαράκι πέθαινε!
Οι δυο Έλληνες δεν το έβαλαν κάτω, πρότειναν στον πλοίαρχο να τηλεγραφήσει και να ζητήσει φάρμακα, αντιβιοτικά, και ένα αεροπλάνο να τα ρίξει από ψηλά στο πλοίο.
Η προσπάθεια βρήκε άμεση ανταπόκριση από τις καναδικές αρχές. Ένα αεροπλάνο σηκώθηκε και 3,5 ώρες μετά προσέγγισε το πλοίο. Μια καινούρια ατυχία θα έφερνε νέες δυσκολίες! Ξαφνική ομίχλη είχε σκεπάσει το βαπόρι και το αεροπλάνο ήταν αδύνατο να πετάξει τον σάκο με τα φάρμακα.
Ο πιλότος, μετά από πολλές προσπάθειες, απέτυχε να πετύχει το στόχο, οι δυο σάκοι έπεσαν στο πέλαγος, μακριά από το πλοίο. Παρά την θαλασσοταραχή ο καπετάνιος Σιγάλας πήρε τη γενναία απόφαση, κατέβασε μια βάρκα με αποστολή να ψάξει για τη σωτηρία μέσα στη θάλασσα, έπρεπε να βρεθούν τα φάρμακα!
Η ελπίδα δεν είχε χαθεί, μετά από αρκετό ψάξιμο μέσα στην τρικυμία τα αντιβιοτικά ανασύρθηκαν από τους ναύτες και δόθηκαν στον ασθενή που σώθηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Μετά από 10 εφιαλτικά μερόνυχτα και οι 1400 επιβάτες επιτέλους ηρεμούσαν! Είναι εκείνες οι απίθανες στιγμές που ένας γιατρός μπορεί να μοιάσει με έναν μικρό θεό!
Λίγες ώρες αργότερα και το υπερωκεάνιο ΟΛΥΜΠΙΑ έφτανε στα ανατολικά παράλια του Καναδά, στην πρωτεύουσα της επαρχίας της Νέας Σκωτίας, έδεσε στο πρώτο λιμάνι του προορισμού του, το Χάλιφαξ.
Γιατροί από το νοσοκομείο της πόλης παρέλαβαν τον Ιταλό που είχε αποφύγει τον κίνδυνο, όμως στην προβλήτα περίμεναν και πολλοί δημοσιογράφοι και φωτογράφοι. Ο άθλος των Ελλήνων γιατρών είχε μαθευτεί και δεν θα περνούσε απαρατήρητος.
Ο Ηλίας Χωρατατζής και ο Νικόλαος Μάλτας έζησαν ένα θρίλερ μεσοπέλαγα κι όμως κατάφεραν να γράψουν διαφορετικό τέλος, να αφήσουν μακριά το θάνατο και την υποψία του.
Η μοίρα παίζει τόσο παράξενα παιγνίδια, χρέωσε τους δυο Δωδεκανήσιους γιατρούς με τη ζωή ενός άγνωστου νεαρού Ιταλού! Μια δεκαπενταετία πίσω και οι δυο γιατροί πάλευαν να πετάξουν από πάνω τους οτιδήποτε ιταλικό…
