Μια φορά κι΄ένα καιρό… οι παππούδες μας περίμεναν πώς και πώς την ευλογημένη στιγμή, να αχνοφαίνεται στο ουρανοθάλασσο κοντά στο «Τραγοπήδημα» το πανί πρώτα, μετά η σιλουέτα των καϊκιών του Καπετά Κωνσταντάκη (Λάμπρου), του καπετά Μανωλάκη (Μαστροπαναγιώτη), του καπετά Ανδρέα (Ποταμιάνου) ή του καπετά Χαρή (Αλεξανδρίδη) για νάρθει η «πόστα». Το πολυπόθητο γράμμα με νέα από τα εποχικά ξενιτεμένα συγγενικά τους πρόσωπα στ’ Αϊδίνη, στο Χαρτούμ, στην Περσία, στο Μαρόκο και τέλος μέχρι τη μακρινή Αμερική.
Αυτά όμως, κάποτε!…
Τώρα, εδώ και ένα ακριβώς χρόνο στρογγυλοκαθίζεις στην αναπαυτική σου “μπερζέρα” ή στην “chaise longue” ανοίγεις τον υπολογιστή, επισκέπτεσαι την ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας «Καρπαθιακά Νέα» και έχεις σε εικοσιτετράωρη βάση την επικαιρότητα κτήμα σου.
Και όχι μόνο, ιστοριογραφίες από το μακρινό παρελθόν με μεράκι γραμμένες σε ενημερώνουν για τη διαχρονική εξέλιξη του νησιού μας. Μάλιστα, αυτήν τη δύσκολη περίοδο της «πανδημίας» που διανύουμε, τα ευθυμογραφήματα σε διασκεδάζουν, σε ψυχαγωγούν, σου ανεβάζουν την αισιοδοξία για το «Αύριο».
Μανώλη, σου εύχομαι να μακροημερεύσει το εκδοτικό σου εγχείρημα, με τη ίδια πάντα επιτυχία.
Φιλικά
Ανδρέας Ηλία Μακρής
