Είν’ ιστορίες άσχημες πολλές φορές που γράφω.
Για το ναυάγιο σήμερα και τον υγρό το τάφο.
Άνθρωποι από πόλεμο ανέχεια και πείνα
Η στη Μεσόγειο τις ζωές χάνουνε κάθε μήνα.
Μητέρες με μικρά παιδιά μικροί μεγάλοι γέροι
Αυτόν τον απολογισμό μόνο ο θεός τον ξέρει.
Στοιβαζουν οι δουλέμποροι σε βάρκες σαπιμένες.
Για να βρεθούνε στο βυθό νέες και παντρεμένες.
Πουλάνε ότι έχουνε και αφήνουν τη πατρίδα.
Για μια καλύτερη ζωή μόνο με την ελπίδα.
Όμως οι περισσότεροι για το βυθό θα πάνε.
Γίνονται γεύμα δυστυχώς στα ψάρια που πεινανε.
Είναι το έργο θλιβερό αυτή είναι η ουσία.
Ζωές πολλές τόσο άδικα να γίνονται θυσία.
Λεηλασίες πόλεμος έχουν εκεί οι τόποι.
Και ψάχνουν το καλύτερο οι δύστυχοι ανθρώποι.
Απο τη μία η φωτιά Μεσόγειος που την άλλη.
Η τραγωδία δυστυχώς είναι πολύ μεγάλη.
Οι κυβερνήσεις έπρεπε αυτά να τα προβλέψουν.
Τον άμαχο των πληθυσμό για να το προστατέψουν.
Όχι στη θάλασσα παιδιά να χάνουν τη ζωή τούς.
Πολλές φορές στη συντροφιά είναι και οι γονείς τους.
Ανάψετε ένα κερί όλοι για τη ψυχή τους.
Για αυτά που πήρε ο βυθός για την ανάμνηση τούς.
Κάνετε μία προσευχή για μάνα για πατέρα.
Που καταπίνει η θάλασσα χιλιάδες κάθε μέρα.
Ιωάννης Μιχαήλ Λαγωνικος Κάρπαθος Δωδεκάνησα
16.6.2023
Καρπαθιακά Νέα
