Τα μαύρα συναισθήματα σκέπασαν σα σύννεφα την Κάρπαθο. Ο χαμός του νέου και ιδιαίτερα αγαπητού παιδιύ αφήνει το σημάδι ενός ανεξίτηλου άγριου πόνου. Πρώτα απ΄όλα στη φαμίλια του κι έπειτα σε όλο το νησί, αφού ίσως να μην υπάρχει συμπατριώτης που να μην τον γνώριζε ή έστω να μην είχε ακούσει μια γλυκιά μελωδία βγαλμένη μέσα από τα χέρια του.
Οι λέξεις, όπως γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις, λίγες, φτωχές και κυρίως άσημες, αδυνατούν να περιγράψουν όλα εκείνα που νιώθει σήμερα το νησί στο σύνολο του.
Κουράγιο στη μάνα, στον πατέρα, στους συγγενείς και σε όλους τους φίλους του άτυχου νέου. Ο χρόνος λένε ψέματα πως γιατρεύει, απλά μας κάνει περισσότερο σιωπηλούς, μα ίσως περισσότερο ικανούς να αναπολούμε τις τρυφερές στιγμές μας που χάθηκαν, έσβησαν για πάντα.
