Απόσταγμα καρδιάς τα λόγια και οι φωτογραφίες από την Maria Tofaridou, η οποία με την φίλη της Theodosia Hadjiloe από την Κύπρο επισκέφθηκαν την Κάσο το περασμένο καλοκαίρι.
Η όμορφη ανάρτηση των ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΩΝ της ΚΑΣΟΥ!
“Φωτογραφικές, ταξιδιωτικές και πεζοπορικές εντυπώσεις από το νοτιότερο νησί των Δωδεκανήσων.”
Κάσος … ένα από τα νησιά των Δωδεκανήσων, που ομολογώ γνώριζα μόνο κατ’όνομα.
Προσεγγίζοντας το νησί με το πλοίο, η θέα των κυμάτων που κτυπούσαν στους βράχους με εντυπωσίασε.
Έμοιαζε με πούδρα ζάχαρης άχνης που πασπάλιζε ένα όμορφο γλύκισμα που όπως διαβάζοντας μετέπειτα προερχόταν και το όνομα της μικρής Κάσου.
Με το που πατήσαμε το πόδι μας στο νησί , το Φρυ το μικρό χωριό , πρωτεύουσα και λιμάνι του νησιού,
μας πασπάλισε και αυτό με τη σειρά του με μια ανεξήγητη ηρεμία και γαλήνη.
Και είπα μέσα μου … ‘πολύ καλά Θα περάσουμε εδώ’, αποκτώντας την ίδια στιγμή ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη.
Στο γουστόζικο και όμορφο παραλιακό Free Bar Kasos ήπιαμε το πρώτο μας ποτό, και είναι εκεί που συνειδητοποιήσαμε ότι οιάνθρωποι αγαπάνε και νοιάζονται αυτό το μέρος , γιατί εκτός από ποτό μας ‘σέρβιραν’ και βιβλία με την ιστορία του νησιού !
Περιδιαβάζοντας στα σοκάκια του χωριού, μας έκανε εντύπωση το πόσο φροντισμένα ήταν όλα, αλλά περισσότερη εντύπωση μας έκανε η παντού αναφορά στην Ηρωική Νήσο Κάσο, και όχι απλά στη νήσο Κάσο, φανερώνοντας τη περηφάνια των Κασιωτών για το τόπο τους, το σεβασμό και το” δεν ξεχνώ”για την ιστορία και τους προγόνους τους.
Τη παράσταση φυσικά κλέβει το λιμανάκι της Μπούκας , που λουσμένο στο φως της ημέρας μοιάζει σαν να βγαίνει από παραμύθι, ελκύοντας τον ταξιδιώτη σαν σειρήνα, αλλά και τη νύκτα μέσα σε ένα άλλο προσαρμοσμένο φως να δημιουργεί και πάλι μια παραμυθένια ατμόσφαιρα εξίσου μαγική, με τη χαλάρωση και την ηρεμία να βρίσκονται στο απόγειο.
Ξεχωριστή θέση στο χώρο με το περίτεχνο καμπαναριό της δεσπόζει σε ασπρογάλανο χρώμα η εκκλησία του Αγίου
Σπυρίδωνα πολιούχου της Κάσου.
Περπατώντας στο χωριό, παρατηρήσαμε εγκαταστάσεις κάδων για ανακυκλώσιμα υλικά, απόδειξη ότι οι τοπικές αρχές νοιάζονται πραγματικά, και αυτό μας χαροποίησε ιδιαίτερα .
Η διαδρομή με τα πόδια στο παλιό λιμάνι του Εμπορειού, για μπάνιο και φαγητό μας ξύπνησε συναισθήματα μια άλλης
εποχής.
Ψάχνοντας για τα μονοπάτια της φύσης , συναντηθήκαμε με τον κύριο Ηλία που μας υποδέχτηκε με μεγάλη χαρά
και όχι μόνο προθυμοποιήθηκε να μας ενημερώσει για αυτά, αλλά μας ανέβασε με το αυτοκίνητο του μέχρι την αρχή του
μονοπατιού του Πριωνα . Μέσα στην αγριάδα του τοπίου, η θέα από τη κορυφή μαγευτική, έχοντας από τη μια με την εικόνα του νησιού από ψηλά, από την άλλη ένα μακρύ και ατέλειωτο γαλάζιο πέλαγος, και που και που η παρουσία , το βλέμμα, και το βέλασμα των κατσικιών και προβάτων.
Η περιήγηση συνεχίζεται οδικά πλέον με τον Ηλία , στην Αγία Μαρίνα, το Αρβανιτοχώρι, το Πόλι και επίσκεψη στην ιερά μονή του Αγίου Μάμα, και το εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής, όπου συναντήσαμε μια γλυκύτατη μορφή , αυτή της κυρίας Κούλας να φροντίζει το χώρο.
Με τη συνοδεία του καλού πλέον φίλου Ηλία , η άλλη μέρα μας βρίσκει στην Ελληνοκαμάρα , λατρευτικό σπήλαιο του 5ου αιώνα π.χ., και στη συνεχεία στο μνημείο πεσόντων στη τοποθεσία Αντιπέρατος, στην ομώνυμη παραλία και στην πιο πέρα παραλία της Αμμούας.
Τόπος βραχώδης και άνυδρος η Κάσος, μα συνάμα ξεχωριστός, με ανθρώπους αυθεντικούς, φιλόξενους και δυνατούς που
επέλεξαν να παραμείνουν στο νησί, ζώντας στο δικό τους ρυθμό , χαμογελαστοί, έτοιμοι πάντα να σου διηγηθούν ιστορίες δικές τους, αλλά και των προγόνων τους με ξενιτεμούς σε μακρινή Αυστραλία και Αίγυπτο.
Περιμένοντας την άφιξη του πλοίου για αναχώρηση, ατενίζουμε από το εστιατόριο Μύλος, το λιμάνι του Φρυ φωτογραφίζοντας εικόνες από γλάρους, αγοραπωλησίες ψαριών, , ψαροκάικα, ιστιοφόρα , ανθρώπινες στιγμές , συνειδητοποιώντας έτσι ότι η Ηρωική
Κάσος μας σύστησε σε ένα άλλο είδος διακοπών, αυθεντικών, ήρεμων , γαλήνιων και ποιοτικών, όπως είναι και οι άνθρωποι της.
Ομολογώ ότι το νησί αυτό έχει κρυμμένες ομορφιές , και σου δίνει την ευκαιρία να τις βρεις και να τις περπατήσεις ; Η διαμονή μας στο νησί μικρή , για να καταφέρουμε να κάνουμε όσα θα θέλαμε.
Δυστυχώς δεν υπολογίσαμε την ιδιαίτερη ομορφιά του, και οι μέρες μας εκεί, λίγες, πολύ λίγες…..
Με ένα ολόγιομο φεγγάρι να κατρακυλά τη πλαγιά του βουνού, αφήνουμε πίσω το νησί και τις γλυκές αναμνήσεις που μας
δημιούργησε.
Προωθώντας τις εντυπώσεις μας σε φίλους και γνωστούς εδώ στη Κύπρο, θα προσπαθήσουμε να τηρήσουμε μια υπόσχεση….
Να ξανάρθουμε , γιατί η Κάσος έχει πολλά να δείξει, και εμείς πολλά ακόμη να μάθουμε, να δούμε , μα πιο πολύ να περπατήσουμε.
Ειλικρινές ευχαριστίες και πάλι στο φίλο Ηλία, που διέθεσε προσωπικό χρόνο να μας ξεναγήσει στο νησί του.