Την περίοδο 1975-76, ο Αιμίλιος Έδεν, έπειτα από εισήγηση του λογοτέχνη Δημήτρη Σιατόπουλου, θέτει ζήτημα σε μια συνέντευξη στην εφημερίδα «Βραδυνή», με θέμα την ίδρυση μιας «Ακαδημίας Αιγαίου» και προτείνει ως τοποθεσία από τον Δωδεκανησιακό χώρο, την Κάρπαθο, μια από τις σημαντικότερες ακριτικές περιοχές μαζί με το Καστελλόριζο. Την ίδια περίοδο, εισηγήθηκε ένα πρόγραμμα πολιτισμού και περίθαλψης του Αιγαίου. Γι’ αυτήν του την προσπάθεια τιμήθηκε από την Ορθοδοξία με το Χρυσό Σταυρό της «εν Δωδεκανήσω Εκκλησίας».
Έχουν περάσει 45 χρόνια από πρόταση του Αιμίλιου Έδεν. Όμως μέχρι σήμερα παραμένει φρέσκια μα και τόσο μετέωρη, ποιος αλήθεια μπορεί να “σηκώσει” ψηλότερα τον λόγο του ποιητή;
Λίγα λόγια για τον Αιμίλιο Έδεν
Γεννήθηκε στις 31 Μαΐου 1941, στην Αντιγόνη (Πριγκιπονήσια). Είναι γόνος ιατρικής οικογένειας, καθώς ο παππούς κι ο πατέρας του ήταν γιατροί. Από το 1950 – 1953 φοιτά στη Μεγάλη του Γένους Σχολή, αλλά λόγω των γεγονότων της Κύπρου, που είχαν ήδη ξεσπάσει, αποφασίζει να συνεχίσει τις λυκειακές σπουδές του στο Ζωγράφειο Λύκειο, από το οποίο κι αποφοίτησε το 1961. Το 1958 αρχίζει να γράφει τα πρώτα του ποιήματα και να ζωγραφίζει, κοντά σε έναν Ιταλό δάσκαλο και τον Πίνδαρο Πλατωνίδη.
Ξεκίνησε τις σπουδές του σαν πρωτοετής φοιτητής της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αλλά μετά τον επαναπατρισμό της οικογένειάς του εγκαθίσταται κι ο ίδιος στην Αθήνα και συνεχίζει τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Είχε την τύχη να γνωρίσει μεγάλες προσωπικότητες του πνεύματος όπως ο Ηλίας Βενέζης, ο Νίκος Καρούζος, ο Οδυσσέας Ελύτης, η Κοραλία Θεοτοκά κι ο Γεώργιος Θεοτοκάς.
Το 2007 εκπροσωπεί την Ελλάδα στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ ποίησης, που πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Στο Φεστιβάλ αυτό βραβεύτηκε με το βραβείο της παγκόσμιας ποίησης «Ναζίμ Χικμέτ». Έχει κυκλοφορήσει 5 ποιητικές συλλογές: «Ελπίδες» (1969), «Ταξιδεύοντας» (1979), «Ηρωικά Επτάλοφα» (1980), «Τα μη λεγόμενα» (1990) και τέλος το «Ορφέας. Αναφορά στον ισορροπιστή του ονείρου». Ζωγραφικά έργα του έχουν εκτεθεί στην γκαλερί «Newman Rooms» της Οξφόρδης, στη «Villiers» του Λονδίνου, καθώς και στη «Nell Yperifanos Gallery Inc.» της Νέας Υόρκης.
