Ο κουτσοφλέβαρος έχει έναν μεγάλο πρωταγωνιστή που δεν είναι άλλος από τον καιρό και την αγύριστη θάλασσα. Τρεις ξεχασμένες ιστορίες, που δεν έχουν μοσχομυριστές γοργόνες, τριγυρίζουν την Κάσο! Μια εγκατάλειψη επιβατών στα Αρμάθια, ένα ταλαίπωρο λίμπερτυ που πνίγηκε έξω από το Πλάτη και μια περίεργη εξαφάνιση Ιταλού πλοιάρχου πάνω από το ατμόπλοιο του, είναι τα άγνωστα περιστατικά που συνέβησαν σε τρεις διαφορετικούς Φλεβάρηδες στο τέλος της δεκαετίας του ᾽50.
Τον Φλεβάρης του 1957, γράφτηκε σε όλο τον κόσμο για το άγνωστο φωτεινό αντικείμενο που έγινε κομματάκια στον ουρανό Βόρεια της Καρπάθου! Και ενώ η ιστορία του UFO (;) έμεινε, γράφεται και αναφέρεται από τότε σταθερά σε όλους τους φίλους των εξωγήινων κόσμων, η υπόθεση του πλοίου της γραμμής που άφησε στο καταχείμωνο πάνω σε ένα ξερονήσι σαν ναυαγούς 16 ανθρώπους, σβήστηκε από την ανθρώπινη μνήμη.
Το πλοίο ΑΝΔΡΟΣ είχε βρεθεί στη μέση μιας πολύ άσχημης θαλασσοταραχής κι ο καπετάνιος αποφάσισε να μην πιάσει το λιμάνι της Κάσου (μάλλον δεν θα ήταν και η πρώτη φορά) και να τραβήξει για τη Ρόδο, οι 16 επιβάτες που είχαν προορισμό το νησί διαμαρτυρήθηκαν και πρότειναν να τους κατεβάσουν σε ένα κοντινό ερημονήσι (μόλις 2 χλμ. βορείως της Κάσου), στα Αρμάθια. Νησάκι πλούσιο σε κοιτάσματα γύψου, ενώ στην απογραφή του 1951 είχαν καταγραφεί 8 κάτοικοι!
Εκεί μέσα στις καλύβες του παλιού οικισμού και τις παράγκες των ψαράδων, με τσουχτερό το κρύο, έμειναν μια βδομάδα, όταν ο καιρός έσπασε έφτασε ένα βενζινόπλοιο που τους μετέφερε στην Κάσο.
Στο μεταξύ η περιπέτεια τους μαθεύτηκε στην πρωτεύουσα και είχε γίνει χοντρό σούσουρο, μέχρι που έστειλαν ένα πολεμικό αεροπλάνο που τους πέταξε τρόφιμα. Ορισμένοι από αυτούς, τους ιδιαίτερους ναυαγούς, επέστρεψαν κρυολογημένοι στην Κάσο, ενώ μεταξύ τους ήταν και ο Δήμαρχος τους νησιού, Θ. Καταλάνος.
Το πλοίο Άνδρος ναυπηγήθηκε σαν θαλαμηγός το 1908! Ήρθε στην Ελλάδα το 1948 με το όνομα Σοφία Τόγια, ιδιοκτησία από τους Ι. Τόγια και Ε. Τσεπά, αγοράστηκε από τον Ανδριώτη εφοπλιστή Διαπούλη και τότε ονομάστηκε Άνδρος.
Δεύτερη, ακόμη πιο παράξενη και ξεχασμένη, η ιστορία ενός…Μαρκήσιου!
Ακριβώς τον επόμενο Φλεβάρη, το 1958, ένα περαστικό φορτηγό 130 μέτρων τσακίστηκε πάνω στο νησί Πλάτη κι έμεινε για πάντα στο βυθό.
Ήταν πρώτο ξημέρωμα, στις 26 Φλεβάρη, 01.30, όταν το τελευταίο σήμα ΣΟΣ έφυγε από τον ασύρματο του πλοίου ΑΦΡΙΚΑΝΟΣ ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ, το βαπόρι είχε περάσει από τον κάβο Σίδερο της Σητείας και κατέβαινε ολοταχώς προς τα κάτω, όταν κοπάνησε κάπου και προσάραξε ανοιχτά της Κάσου. Έτρεξαν το ατμόπλοιο ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ ” και το μότορσιπ ΙΚΑΡΟΣ, ευτυχώς το πλήρωμα σώθηκε από το ναυαγοσωστικό ΜΑΡΙΓΩ ΜΑΤΣΑ όχι όμως και το ιστορικό λίμπερτυ, που είχε βαθύ ρήγμα, κόπηκε στα δυο και τελικά βυθίστηκε έξω από το νησάκι Πλάτη (35°23N/26°59E).
Το πλοίο με το παράξενο όνομα (ΑΦΡΙΚΑΝΟΣ ΜΑΡΚΗΣΙΟΣ) ήταν ένα από τα 198 φορτηγά πλοία Λίμπερτυ, που ναυπηγήθηκαν στον Καναδά κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτά τα πλοία είχαν ονόματα με πρόθεμα τη λέξη Fort, δηλαδή “Φρούριο”. Ο Μαρκήσιος είχε πρώτο όνομα το Fort Glenora.
Όσο για τον Μαρκήσιο, που γονάτισε στην Κάσο, αυτός είχε έρθει στην Ελλάδα το 1950, τότε απέκτησε το Ελληνικό όνομα George K. Έξι χρόνια αργότερα πουλήθηκε σε ξένη εταιρία και πήρε το τρίτο και τελευταίο του όνομα.
Την επόμενη χρονιά, το 1959, συνέβη ένα από τα πιο παράξενα ατυχήματα όμως κι αυτό πέρασε στα ψηλά των εφημερίδων και το καταβρόχθισε ο πανδαμάτωρ χρόνος. Ο καπετάνιος ενός ιταλικού πλοίου χάθηκε, άγνωστο γιατί, κάπου στα ανοιχτά της Κρήτης-Κάσου. Πρόκειται για το πλοίο με το όνομα RUBICONE.
Η ονομασία του πλοίου δίνεται από ένα ποτάμι στον Ιταλικό Βορρά, 320 χλμ από τη Ρώμη που έμεινε στη ιστορία για τη στρατηγική του θέση και από έναν κανόνα της ρωμαϊκής εποχής, που απαγόρευε στους Ρωμαίους στρατηγούς και στις λεγεώνες τους να περάσουν αυτό το ποτάμι.
Στις 20 Οκτώβρη 1944 το πλοίο RUBICONE είχε ζήσει μια απίστευτη περιπέτεια. Είχε σηκώσει άγκυρα από την Αβάνα της Κούβας. Μέρες αργότερα, το πλοίο είχε εντοπιστεί επιπλέει στα ανοικτά των ακτών της Φλόριντα. Το Rubicone είχε χαθεί στο τρίγωνο των Βερμούδων!
Είχε προορισμό τη Νέα Υόρκη κι ήταν φορτωμένο με πρώτες ύλες, για την πολεμική βιομηχανία. Όταν η ακτοφυλακή των ΗΠΑ επιβιβάστηκε σε αυτό απόρησε, το βρήκε άθικτο και εξακολουθούσε να έχει όλο το φορτίο του. Στην κουζίνα το φαγητό της μέρας ήταν μαγειρεμένο και έμοιαζε σαν να ξεκινούσε το γεύμα.
Όμως το μόνο ζωντανό πλάσμα πάνω στο σκάφος ήταν ένας σκύλος!
Απολύτως κανένα σημάδι ανθρώπινης ζωής, το πλήρωμα ήταν εξαφανισμένο. Δεν υπήρχε καμμιά εγγραφή στο ημερολόγιο που να μπορούσε να φανερώσει κάτι για τη τύχη των ναυτικών . Στην αιτία του συμβάντος γράφτηκε η λέξη “άγνωστο” και η ιστορία εξαφανίστηκε αθόρυβα.
Ας επιστρέψουμε στα δικά μας, ευτυχώς δεν έχουμε παράξενα θαλασσινά τρίγωνα, γιατί όλη μέρα θα ασχολούμασταν να τα λύσουμε! Ωστόσο οι περιπέτειες στο Κασοκαρπάθιο πέλαγος δεν σταματούν, μαθαίνουμε τις πιο μεγάλες ενώ οι μικρές, εκείνες οι πιο προσωπικές, συχνά άγριες στιγμές, σπάνια ξεπερνούν τα κύματα, τις τρώει η αλμύρα του χρόνου και η αχόρταγη ανθρώπινη ματαιότητα…
Μανώλης Δημελλάς
1.2.2023
Καρπαθιακά Νέα
Πηγές
Αρχεία εφημερίδων Πρόοδος, Ροδιακή, Ελευθερία, Εμπρός, Μακεδονία
