Α Ν Ε Κ Δ Ο Τ Ο ( X)
Η πράντα (το πανό) με το ……λιοντάρι .
Τα χρόνια της κατοχής σε νηπιακή ηλικία κάποια σοβαρά γεγονότα μπορεί να σου φαίνονται αστεία.
Στα Πηγάδια το 1943 βρέθηκα με το πατέρα μου στο πατρικό που δεν είχα γνωρίσει , διότι οι γονείς μου είχαν μετακομίσει πριν γεννηθώ στο Απέρι όταν τα Πηγάδια είχαν κηρυχθεί εμπόλεμη ζώνη.
Ένα στρατιωτικό φορτηγό αυτοκίνητο σταθμευμένο με τρεις γερμανούς περίμεναν…..
Όταν άνοιξε η πόρτα στο σαλόνι κατόπιν εντολής, άρχισαν να μεταφέρουν έπιπλα (καθίσματα ) στο φορτηγό . Σκοπός ήταν να χρησιμοποιηθούν στα στρατηγεία τους που εγκατέστησαν σε διάφορους στάβλους που είχαν επιτάξει.
Ο πατέρας μου παρακάλεσε το γερμανό αξιωματικό να αφήσουν κάποια από τα έπιπλα διότι ,όπως είπε , δεν ήταν δικά μας αλλά της αδελφής της γυναίκας μου που όταν βομβαρδίστηκε πρόσφατα το σπίτι της τα μετέφερε εδώ .
Ο Γερμανός αξιωματικός δεν έδωσε σημασία σε ότι άκουσε και διέταξε να συνεχισθεί η φόρτωση.
Όταν άδειασαν το σαλόνι, αγανακτησμένος και φανερά εκνευρισμένος, με ύφος μάλλον ειρωνικό , δίχως να σκεφθεί σε ποιους απευθύνεται, τους λέει:
Ξεχάσατε να πάρετε και εκείνο εκεί, για ” ντεκόρ ” δείχνοντάς τους ” τη πράντα με ζωγραφιά το λιοντάρι”κρεμασμένη στο τοίχο.
Ο Γερμανός αξιωματικός, ζήτησε να την ξεκρεμάσουν, και αφού την τύλιξε σε ρολό άρχισε να κτυπά τον πατέρα μου μέχρι την έξοδο…..
Τον ακολούθησα τρέχοντας με πολύ γέλιο διότι μου φάνηκε πολύ αστείο τα κτυπήματα με ένα ύφασμα…
Αυτό όμως δεν ήταν ένα τυχαίο ύφασμα , όπως μου εξήγησαν μετά από χρόνια αλλά ήταν πού έφερε το έμβλημα της Αγγλίας ( το λιοντάρι) που δε γνώριζε ούτε ο πατέρας μου , και εκνεύρισε το γερμανό.
Υ. Γ. Ίσως συμβαίνει καμμιά φορά το γέλιο ενός παιδιού να αποτρέψει τα χειρότερα………….
