ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ, Όλυμπος
Μια αιωνιότητα και μια μέρα!
Γράφει ο Αλέξανδρος Λαμπρίδης
Xθες έζησα μια από τις πιο όμορφες νύχτες στην Όλυμπο Καρπάθου, το δεύτερο χωριό μου. Χθες γιορτάσαμε τα εκατοστά γενέθλια του Γιώργου Κανάκη! Γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1924, ο Γιώργος Κανάκης χθες, στην ταβέρνα “Όλυμπος” στο έμπα του χωριού, γιόρτασε …μια αιωνιότητα και μία μέρα!
Ένα από τα πιο εμβληματικά πρόσωπα της Ολύμπου, αδύνατο να μην τον ξεχωρίσεις ακόμη και στο κατάμεστο Πλατύ – το πάνω μέρος της πλατείας- στα γλέντια των πανηγυριών, προσωποποιώντας την παλιά της γενιά με τρόπο ανεξίτηλο. Λες και όλος ο βιωμένος χρόνος και ο τόπος του χαρτογραφήθηκε στο πρόσωπό του, στο βλέμμα, στο λόγο, στην πρεπιά του.
Με πλήρη διαύγεια πνεύματος, απίστευτη μνήμη, νου ξουράφι. Να αφηγείται ιστορίες μιας σκληρής ζωής χωρίς μεμψιμοιρίες, την Όλυμπο ενός ολόκληρου αιώνα. Να θυμάται και να εξηγεί μαντινάδες, τραγούδια παλαιότατα πολύστιχα, χαμένα στο χρόνο. Να τραγουδά για ώρα, σιγοντάροντας αγαπημένα του τραγούδια, όπως του Γιάννη Παπαϊωάννου, της Χαρούλας Αλεξίου, το “Σ΄αγαπώ γιατί είσαι ωραία” που πάντα λέει τελευταίο στις Σαββατιάτικες εξόδους του στην ταβέρνα της Μαρίνας Λεντάκη που ξέρει καλά τις μουσικές προτιμήσεις του και φροντίζει σε κάθε του έξοδο να του χαρίζει και άλλα χρόνια ζωής.
Μαζί του κάθε Σάββατο στην ταβέρνα και ο φιλαδελφός μου Yannis Hatzivasilis, o οποίος παραστέκεται στον αιωνόβιο συνονόματό του χρόνια τώρα, καταγράφει, θυμάται τις μαντινάδες του καλύτερα σχεδόν και από τον ίδιο και κάθε τόσο τον κεντρίζει να θυμηθεί και άλλες. Ο Γιάννης με είχε ειδοποιήσει από καιρό ότι φέτος ο Κανάκης γιορτάζει τα εκατό του χρόνια, το περίμενε πως και πως. Ο Γιάννης με το απίστευτο έργο καταγραφής, διάσωσης και προβολής της μνήμης, της παράδοσης και του πολιτισμού της Ολύμπου. Ο Γιάννης της δοτικότητας, της διαρκούς προσφοράς.
Χθες στην ταβέρνα γιορτάσαμε δύο γενέθλια και τα δύο με μια μέρα διαφορά. Πρώτα κόψαμε την τούρτα του 13χρονου Βασιλάκη, μια μέρα πριν τα γενέθλιά του, αργότερα τον ακούγαμε να έχει στήσει γλέντι με την παρέα του στο δίπλα σπίτι. Λίγο μετά, η Μαρίνα έκανε την έκπληξη φέροντας την τούρτα του Κανάκη, με το απίστευτο “100” εμπρός του. Κι όταν ο μικρός Bασίλης πλησίασε να ευχηθεί στο μεγάλο Κανάκη, εκείνος αντευχήθηκε την πιο όμορφη ευχή: “να πάρεις τα χρόνια μου κι ακόμη παραπάνω”! Να ακούς στα δεκατρία του μια τέτοια ευχή από έναν αιωνόβιο, ο οποίος αποδείχθηκε τόσο υπάκουος στην ευχή “να τα εκατοστήσεις” και την έκανε πράξη!
Ο Γιώργος Κανάκης συνομιλούσε με όλους μας χθες βράδυ. Την ίδια ώρα έμοιαζε να συνομιλεί με τον ίδιο το χρόνο, στοχαζόμενος τη ζωή του. Κάθε τόσο η παρέα τον ρωτούσε για το “μυστικό” της μακροζωίας του και της ευρωστίας του, εκείνος δεν έδινε ευθεία απάντηση και όμως, μέσα σε αυτά που στοχαζόταν κάθε τόσο, υπήρχαν απαντήσεις. “Ίσως να άντεξα γιατί η ζωή ήταν σκληρή, σκληραγωγήθηκα, δεν το φοβόμουν αυτό, το κυνηγούσα”!
Ο Κανάκης που κάποτε κατέβηκε από την ¨Ολυμπο στα Πηγάδια για να εκπληρώσει την επιθυμία της μάνας του που, όταν πια άρρωστη και μην μπορώντας να φάει τίποτε άλλο, του είπε απλά ότι θα ήθελε να φάει λίγο καρπούζι! Κι εκείνος της το έφερε, τόσες ώρες δρόμο, κι εκείνη του ευχήθηκε ακόμη και στην πέτρα πάνω να βρίσκει γεμάτο το τραπέζι του, όλα τα καλά της ζωής.
Μάθημα ζωής για όλους μας η χθεσινή βραδιά των γενεθλίων του Κανάκη, ενός μερακλή όχι μόνο των γλεντιών αλλά της ίδιας της ζωής. Ενός γλεντιστή της ζωής. Συνοδεύοντάς τον ως το σπίτι του νιώθαμε όλοι μας λιγο σοφότεροι, λίγο καλύτεροι, λίγο πιο διψασμένοι και υποψιασμένοι για όμορφη, αληθινή ζωή. Να τα χιλιάσεις Γιώργο Κανάκη!
υ.γ. χθες, μες στην όμορφη παρέα, τον Γιώργο Χηράκη φίλο του Κανάκη που ανέβηκε ειδικά από τα Πηγάδια, τους τρεις αδελφούς Xατζηβασίλη Αντώνη, Γιάννη και Μανώλη, τον ναύαρχο Κανάκη, τον Καναβό, τα αδέλφια της οικοδέσποινας Μαρίνας Λεντάκη, τον Γιάννη και τον Μηνά Μιχαηλίδη, το Bασιλάκη, την αδελφούλα του, τα άλλα παιδιά, τη Λίλα λίγο πιο πέρα – όλοι αγαπημένα πρόσωπα, ένιωθα ότι γιόρταζα κι εγώ τα χθεσινά γενέθλια της μητέρας μου, έστω και μακριά της. Στα 85 χθες η κυρία Σπυριδούλα! Σε τέτοιους ανθρώπους οι αριθμοί δεν μετράνε χρόνια αλλά καράτια.
υ.γ. 2: Ολυμπίτης μερακλής σημαίνει και δάκρυ – και είχε και δάκρυ χθες στην άκρη των ματιών του. Και το στερνό τραγούδι που ζήτησε να ακούσει; “φεγγάρι γιατί δεν μου φερες της αγάπης μου μαντάτο”…
10.11.2024
Καρπαθιακα Νέα
