Συνήθως όταν η κοινωνία έχει μια ανοιχτή πληγή τότε οι κουβέντες και τα σχόλια περιττεύουν. Στεκόμαστε βουβοί κι ανήμποροι, αδύναμοι, σα τα μικρά παιδιά, όταν δε μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτά που μας συμβαίνουν. Έτσι και με το διπλό φονικό που συγκλόνισε την Κάρπαθο πριν από 9 χρόνια κι άφησε ανεξίτηλο μελανό στίγμα στο νησί.
Ήταν Μάιος του 2013, ένας μαύρος κι άραχνος Μάης, όμως η μνήμη δεν είναι κουρελόχαρτο.
Μια μάνα κι η κόρη της, βρέθηκαν νεκρές μέσα στο σπίτι τους, στο χωριό Όθος της Καρπάθου. Η υπόθεση είχε ταράξει όλη την Ελλάδα.
Ο φόνος, σύμφωνα με την ιατροδικαστική έρευνα, πρέπει να διεπράχθη μεταξύ της 06.00 και της 08.00 ώρας το πρωί της 30ής Μαΐου 2013.
Ο θάνατος της 76χρονης προήλθε από «βαρύτατες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, που είχε υποστεί από αμβλύ θλων όργανο» και η 44χρονη, από «τραυματικό πνευμοθώρακος, που προκλήθηκε συνεπεία νυγμού από νύσσον και τέμνον όργανο, πιθανότατα μαχαίρι (όχι οδοντωτό). Οι αιμορραγικές διηθήσεις της δε στην κεφαλή και οι λοιπές εκχυμώσεις και εκδορές, που διαπιστώθηκαν υποδηλώνουν ξυλοδαρμό».
Μάλιστα, όπως επισημαίνεται στην αρθρογραφία της εποχής, όργανο εγκλήματος δεν βρέθηκε ενώ ο ιατροδικαστής κ. Παναγιώτης Κοτρέτσος, διαπίστωσε, ότι αποκλείεται να σημειώθηκε συμπλοκή μεταξύ των δύο γυναικών και να κατάφερε η μια στην άλλη τα μοιραία τραύματα.
Πολλά γράφτηκαν κι ακόμη περισσότερα κυκλοφόρησαν στους δρόμους και στα καφενεία της Καρπάθου. Ας αποφύγουμε τις ανυπόστατες φήμες, που από την πρώτη στιγμή έκαναν ανυπολόγιστο κακό στους οικείους των και δυσκόλεψαν τις όποιες ερευνητικές προσπάθειες άλλωστε στην ουσία φαίνεται πως κανείς δε γνώριζε τίποτε.
Οι δυο δολοφονημένες γυναίκες ακόμη και σήμερα έχουν βαριά σκιά στη σύγχρονη ιστορία του νησιού.
Πως είναι δυνατόν να γίνεται ένα διπλό φονικό και να μην μπορεί να εντοπιστεί ο ή οι δράστες; Υπήρξαν σοβαρά λάθη και παραλείψεις από την Αστυνομία τέτοια που δε διευκόλυναν στη λύση των δυο εγκλημάτων;
Η μικρότερη κόρη και αδελφή της δολοφονημένης, δυο χρόνια μετά τα άγρια φονικά βρήκε το κουράγιο και προσπάθησε να ξανασηκώσει την έρευνα. Στην επιστολή που έστειλε στις εισαγγελικές αρχές ανάμεσα στα άλλα αναφέρει:
«…Γίνανε παραλείψεις από πλευράς αστυνομικών αρχών και οδήγησαν στη μη ανεύρεση του δράστη. Για αυτό το λόγο και εγώ ζητώ τώρα την επανάληψη και συμπλήρωση των ανακριτικών πράξεων προκειμένου να ανακαλυφθεί ο δράστης του στυγερού εγκλήματος και να πάψει να σπιλώνεται επ΄ αόριστον η μνήμη της αδελφής μου. Θέλω να γίνει εκ νέου αυτοψία και επιπλέον να κληθούν εκ νέου μάρτυρες της γειτονιάς που είτε να ήταν αυτόπτες μάρτυρες είτε να άκουσαν κάτι…».
Η εφ. Δημοκρατική της Ρόδου, είχε γράψει λίγες μέρες αργότερα:
«Στο αρχείο τίθεται εκ νέου, ελλείψει στοιχείων, η έρευνα για τον εντοπισμό και τη σύλληψη του δράστη/ών της διπλής δολοφονίας μάνας και κόρης, που συγκλόνισε το Όθος Καρπάθου. Για τα κίνητρα του εγκλήματος κατεγράφη έντονη φημολογία στην Κάρπαθο, υπήρξαν ύποπτοι αλλά δεν προέκυψαν επαρκή στοιχεία για την απαγγελία κατηγοριών…»
Φτάνουμε λοιπόν στο παρόν, σήμερα, 9 χρόνια από τους φόνους και κανείς δε μπορεί να απαλύνει τον πόνο της οικογένειας ούτε και να πει μια κουβέντα σ΄αυτούς τους ανθρώπους, που εξακολουθούν να θρηνούν αγαπημένα πρόσωπα με βουβή όμως αμείωτη ένταση.
Ένα τεράστιο «γιατί» τους πνίγει, κυριεύει τις υπάρξεις τους. Κανείς δε μπορεί να τους δώσει απαντήσεις και στα βιαστικά η κοινωνία, ανήμπορη, κάνει πως ποτέ δε συνέβη τίποτε.
Στην Κάρπαθο, όπως και σε όλους τους μικρούς τόπους, κυριαρχούν οι φήμες ως «έπεα πτερόεντα», έχουμε λοιπόν πολύ δρόμο μέχρι να επιλέγουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, να μιλάμε ανοιχτά και με τα χέρια πάνω στο τραπέζι, μακριά από ντροπές, δίχως φόβους για παρερμηνείες. Μέχρι τότε εκείνη η έρμη μάνα κι κόρη της, θα βρίσκονται στις μνήμες, θα στέκουν απαλά στο προσκέφαλο των συγγενών κι αυτοί, με τη δικιά τους σειρά, θα ζουν με έναν βαρύ κόμπο στην καρδιά και το μυαλό. Ένα αιώνιο «γιατί», θα πνίγεται στις μέρες και θ’ αλυχτά μέσα στις νύχτες τους.
Μανώλης Δημελλάς
Καρπαθιακά Νέα
