Ο Μάης στην Νάουσα της Πάρου – Κάποτε

Ο Μάης στην Νάουσα της Πάρου – Κάποτε

γράφει ο εκ Καρπάθου Νικόλας Γαβαλάς

Μάης μήνας στην Νάουσα και αν και φυσά δυνατός βοριάς, ο ήλιος περιλούζει το χωριουδάκι μας με εκτυφλωτικό φως.

Το Πάσχα πέρασε αφήνοντας στις καρδιές των κατοίκων τη χαρά της Λαμπρής. Οι νοικοκυράδες επιτέλους ξεκουράστηκαν από τις ετοιμασίες και ολονύχτιες ακολουθίες. Τα κουλουράκια μοιράστηκαν και όσα περισσεύουν στις πιατέλες έχουν αρχίσει να πανιάζουν. Οι δρόμοι είναι ακόμα με το πασχαλινό γαλάκτισμα, και οι βασιλικοί στις γλάστρες και στους τενεκέδες στα πεζούλια των σπιτιών μοιάζουν με γροθιές μικρών παιδιών.

Στον Αϊ Γιώργη και Ζωοδόκοπη κιτρίνισαν τα άνθη και στεφάνια στις ιερές εικόνες, και οι παπαρούνες και μαργαρίτες στις γύρω τους αυλές παραμένουν ξαπλωμένες απ’ τις πατημασιές των προσκυνητών.

Ακούγοντας το “Χριστός Ανέστη” οι ντόπιοι περιμένουν τις ερχόμενες εορτές που θα φέρουν την αρχή του καλοκαιριού όταν θα έρθουν τα ξενιτεμένα τους παιδιά. ‘Ηδη έστειλαν γράμματα- σε φουσκωμένους φακέλους- ανακοινώνοντας τον πολυπόθητό τους ερχομό από την ξελογιάστρα Αμερική – Μόντριολ, Αθήνα και Περαία.

«Αμήν με το καλό Πεντάνουσά μου νά’ρχουν»! Καλό Δέξιμο να’χουν–να απαλύνουντις καρδιές των πονεμένων μανάδων – να σταματήσουν για λίγο τα δάκρυα και τη νοσταλγία, και να ανοίξουν τα σπίτια τους που παρέμειναν, σαν μνημεία, αδειανά και σκοτεινά στην παγωμένη βουβάδα του χρόνου.

…και εγω, το ξενάκι, πίσω από το Δημοτικό, ακούγοντας την φωνή του Τζανετή, περιμένω υπονετικά να τελειώσουν τα παιδιά τα μαθήματα για να σμίξουμε –να κάνουμε παρέα — ζήσεις που τελικά μας έδεσαν για πάντα…

— λίγα χρόνια αργότερα, συναντούσα καθημερινώς τον θείο τον Πέτρο στο λεωφορείο του στον ευκάλυπτο της πλατείας, για να πάμε παρέα «μέσα» στη Παροικιά για να φέρουμε τα παιδιά απ’ το Γυμνάσιο.

Η κάθε κερά του χωριού περιμένει, με στρωμένο τραπέζι, τον αφέντη και τα παιδιά της, και οι ηλικιωμένοι έχουν ήδη φάει και βγάζουν οι νοικοκυράδες τις πλυμένες κατσαρόλες έξω στον ήλιο για να στεγνώσουν.

…και έτσι η ζωή κυλούσε απλά και λιτά, και ο Μάης με την ελπίδα του και την θαλπωρή της ζεστασιάς του καλοκαιριού, μας γέμιζε με υποσχέσεις ερχομού, βεγγέρας – θάλασσας και μπάνια.

και ο άστατος Μάης στέκει ήρεμος και σιωπηλός –και γεμίζει τις ψυχές με ελπίδα, αναμονή και λαχτάρα….

…..με το καλό το καλοκαίρι

–Νικόλαος Μ. Γαβαλάς

Νάουσα, Πάρος

4/5/2022