Πριν μερικά χρόνια είχα δημοσιεύσει το στιχούργημά μου “Η Ανομbρία” και σήμερα μου το θύμισε το FB.
Περιλαμβάνεται στο βιβλίο μου με τίτλο, “ΚΑΡΠος και ΑνΘΟΣ ΚΑΡΠΑΘΟΣ, Δεκαπεντασύλλαβα”, που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες από τις Εκδόσεις Παπαζήση και τον Πολιτισμικό Οργανισμό Ολύμπου Καρπάθου.
Η ανομbρία
Περνούσιτ τα μερόχρονα, χειμώνες-καλοκαίρια,
που ’εν αννοίουν οι ουρανοί, στάλα βροχή γεπ πέφτει,
για να ξετρέξουν οι πηγές κ’ η γης να ξεϊψάσει,
ν’ αθθοφορίσουτ τα ’εντρά και να καρποφορίσου.
Ήπεσαι βλάη στα ’ουνιά από την ανομbρία
κ’ έρκετ’ η αποκάμωση σϊά-σϊά της πλάσης.
Κλαί’ ο ντζευγάς για τη σπορά, κλαίει και για τα έθνη.
Κλαί’ ο βοσκός για την νομή, κλαίει τα ντζωντανά του
κ’ οι μέλιτσες πάκ’ κ’ έρκουτται κ’ άλλης λοής βουίντζου,
που δεν εβρίσκουσιν αθθόμ, μήε και στάλα μέλι.
Πάσιρ ρωτούσιτ τοπ παπά, ρωτούκ και τοδ δεσπότη.
-Μη φταίουσιν οι άκλεροι που βλαστημούτ τημ μοίρα;
-Μη φταίουν οι υστερότοκες που στη ντζωή γεν ήμπα;
Κ’ όλο ρωτού, ξαναρωτούμ μ’ απόκριση γεπ παίρου.
Και μνιαν ημέρα Κυριακή και μνιαπ ’πισήμαη σκόλη,
εσφύριξε το ξάνεμο στης εκκλησιάς τηπ πόρτα
κ’ οι θόλοι αντιβουήσασικ κ’ οι τρούλλοι πάνω ως πάνω:
γε φταίουσιν οι άκλεροι κ’ ας βλαστημούτ τημ μοίρα,
μήε κ’ οι υστερότοκες που στη ντζωήγ γεν ήμπα.
Το κρίμα πέφτει στη Βgενιώ, τημ μικροχηρεμένη,
απού ’ν’ ωσάτ το ’κόνισμα το κοντηλοσυρμένο,
’σάτ τηκ κολώνα τηχ χυτή τημ μαρμαρογλειμμένη
που ‘χει τα χείλη κόκκινα ’σάτ του λαού το όμα
κ’ ωσάτ τα χλοραμύγdαλα είναιτ τα δυο της μμάκια!
Ως έμπει μες στην εκκλησιά να κάμει το σταυρό της,
σφάλλουν οι ψάλτες, ο παπάς, σφάλλει και ο δεσπότης
κ’ αφήννουτ τα χερουβικά, μπερdεύgουτ τα τροπάρια
κ’ αλλάτσει ρόττα η σκέψη των, ο νους τω ξεστρατίντζει
κ’ ανεκατώννουτ τ’ ουρανού το πρέπος και τητ τάξη
κ’ ανεκαβέρουν οι καιροί κ’ αποξεχνούν να βρέξου.
Όλυμπος Καρπάθου, 26/7/21 © Γιώργος Ν. Κανάκης
Αναδημοσίευση από τη ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΟΥ,
ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 379
1.12.2023
Καρπαθιακα Νέα
