Γεννημένος το 1867 στις Μενετές, ο Ηλίας Δρόσος ήταν ένα παλικάρι με αναγνωρισμένο το βαρύ ποιητικό του ταλέντο. Από τη εφηβεία του ήταν πασίγνωστος για τις μαντινάδες που τραγουδούσε στα γλέντια, στους γάμους και στα πανηγύρια της Καρπάθου όμως δεν είχε τύχη για ζωή. Στις 13 Ιουνίου 1903, σε ηλικία 36 ετών, βρήκε τραγικό θάνατο στο βουνό της Πεντέλης. Ο άτυχος λατόμος εργαζόταν κάτω από έναν μεγάλο όγκο μαρμάρου όταν εκείνος ξέφυγε από τη θέση του και τον πλάκωσε.
Ο Ηλίας Δρόσος άφησε σε όλους εμάς κληρονομιά την ιστορία του ξεσηκωμού των συγχωριαριανών του, των Μενετιατών, το 1888 και το διώξιμο του τότε τούρκου προέδρου της Καρπάθου.
Η σύλληψη, η φυλάκιση και τελικά η καταδίκη του Καρπάθιου ηγέτη και Ατζά, (δικαστή), Γιάννη Μελασσιανού τον ενέπνευσε. Έγραψε και τύπωσε το 1891 στην Αθήνα, το μικρό τεύχος με τίτλο “Η καταδίωξις του προέδρου της Σκαρπάθου και η άδικος φυλάκισης του Ιωάννου Μελασσιανού”, που ήταν ήδη 20 χρόνια Αζάς του νησιού.
Το μικρό βιβλιαράκι, πέρα από την απίστευτη ποιητική δεινότητα του Δρόσου, είναι ένα σπάνιο ντοκουμέντο για τη ζωή στην Κάρπαθο τον προ-περασμένο αιώνα!
Ο Δρόσος, διακρίνεται για τη λακωνικότητα και ταυτόχρονα είναι εύκολα αναγνωρίσιμη η μεγάλη μαεστρία του, στον έμμετρο λόγο. Δίνει στον αναγνώστη την ευκαιρία να ταξιδέψει με τη φαντασία του πάνω στις λέξεις και να φτάσει στο τέλος του 19ου αιώνα, να βρεθεί στην Κάρπαθο και να μάθει από πρώτο χέρι λεπτομέρειες από την εντελώς άγνωστη ιστορία της.
Ο Ηλίας Δρόσος, όπως πάρα πολλοί Καρπάθιοι, δούλευε λατόμος, στα νταμάρια της Πεντέλης εκείνη την εποχή ήταν ένα από τα σκληρότερα επαγγέλματα, με υψηλότατο βαθμό επικινδυνότητας και καθημερινών ατυχημάτων. Το Ιούνιο του 1903 συνέβη το δυστύχημα που βύθισε την οικογένεια και όλο το χωριό, τις Μενετές, στο πένθος.
Ακόμη κι ο χαμός του ανακοινώθηκε έμμετρα, ο Δεσποτάκης έστειλε ένα γράμμα στους συγγενείς του Ηλία Δρόσου γράφοντας έμμετρα για τον χαμό του:
“Μια πέτρα που λουστεύγασι και κρέμμετο να πέση
έπεσε και επλάκωσε τον Δρόσο μες τη μέση…”
Η επιτροπή του Χριστού, αποτελούμενη από τον Γιώργο Ι. Σακελλάκη, τον αείμνηστο Ηλία Ν. Χαλκιά και τη Ρήνα Ν. Ρουσσάκη ανατύπωσε το βιβλίο του Ηλία Δρόσου αποτιμώντας έτσι φόρο τιμής αλλά και αναγνώριση στον ποιητή Ηλία Δρόσο. Όχι μόνο για την τεράστια καλλιτεχνική αξία αλλά και το μοναδικό ιστορικό ντοκουμέντο που διασώθηκε.
Αλλά και Σύλλογος 5η Οκτ 1944, με πρόεδρο τον αείμνηστο γιατρό-συγγραφέα Ηλία Χωρατατζή, έπειτα από παραίνεση του Γιώργου Ι. Σακελλάκη, προχώρησε σε επανεκτύπωση του βιβλίου «Η καταδίωξις του προέδρου της Σκαρπάθου και η άδικος φυλάκισης του Ιωάννου Μελασσιανού» του Ηλία Δρόσου
Η σφαίρα κατά πως θωρώ ξανάστρεφα γυρίζει,
Τον Μάιον βρέχει και βροντά τον Άυγουστο χιονίζει.
Δεκέμβριον- Γενάριον αρχίζει καλοκαίρι,
Ταύτα τα ξαναστρέματα, κανένας δεν τα ξέρει.
Όπως μανθάνω και γρικώ τα πράγματα μετρώ τα,
Τα ύστερα δε συμγωνούν, δε μοιάζουν με τα πρώτα.
Δε ξεύρω το τι μέλλεται, τι πρόκειται να πάθουν
Οι υπάκουοι Οθωμανοί κάτοικοι της Καρπάθου
Ετούτοι δεν ακούστηκαν ποτέ το να μαλώνουν
Ούτε και κακουργήματα, να κάμνουν ούτε φόνους.
Εδά τους καβαλίκεψεν ο γέρος Εωσφόρος,
Ποιος θα πάγη στον Βαλή με ποιο μεγάλο δώρο
Εκτός τα λίρας τα πολλάς, και τα μεγάλα δώρα
Ακούσατε ένα νόστιμο που θε να πούμε τώρα.
Είναι σπιούνοι μερικοί, προδόται στην θρησκεία,
Ούτε Χριστόν φοβούνται αυτοί, ούτε και Παναγία.
Κάμνουν αυτιά σαν άλωνες, καθένας τους να ακούσει
Ενάντιον δια τον πασάν, να πάνε να το πούσι.
Τη σπιουνιά πηγαίνουσι ωσα καλό πεσκέσι
Με προθυμία στον Βαλή για να τους δώσει θέση.
Ένας μονάχα από αυτούς ετούτα δε τα αγάπα
Μα φρόντιζε να περπατεί εις του Θεού τη στράτα.
Αζαδοσύνη βέβαια μόνο σε αυτόνε πρέπει
Για αυτό έκαμε κατά σειρά, 19 έτη.
Μακάρι Παναγία μου να κάμει κι άλλα τόσα,
Μα όπως μανθάνω άδικα, εδά τον φυλακίσαν.
Υπόδικος ευρίσκεται, ακόμη δε δικάσθη
Αθώωσι παρακαλώ, εις τον Θεό τον πλάστη.
Ετούτος ονομάζεται Μελησινός αφέντης,
Πεπαιδευμένος ευγενής, και στη θωριά λεβέντης.
…………………………………………………………………………….
Σ αυτήν την νήσο ύπαρχον και δύο μουσουλμάνοι
Τον μεν τον είχον πρόεδρο, τον δε καιμακάμη.
Σ αυτήν την νήσον τα σκυλιά, είχανε κάμει χρόνους,
Κι έκαμναν οτι θέλασι, δεν εκτελούσαν νόμους.
Ποίος ουρανός, ποιά θάλασσα θα το βαστάξη τούτο,
Να κατατρέξουν τον γραικό, να αθωώσουν Τούρκο.
…………………………………………………………………………………….
Δεν γράφω περισσότερα, να μη με βαρεθείτε,
Έγραψα μάλιστα πολλά και να με συγχωρήτε.
Νουν έχετε και φρόνησιν, και μάτια και θωρείτε,
Στον ίσιο δρόμο πάντοτε, πρέπει να περπατήτε.
Ζητώ συγνώμην αν έκαμα, ως άνθρωπος και λάθος,
Δεν εννοω πως έγραψα μιαν λέξη με το πάθος.
Μα συνηθώ παντοτεινά, να λέγω την αλήθεια,
Όσα κι αν γράφω είν΄σωστά δεν είναι παραμύθια.
Υ.Γ. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε το πάθος για έρευνα στον συμπατριώτη μας Γιώργο Ι. Σακελλάκη, ο οποίος και δεν άφησε τον Δρόσο και το έργο του να σβήσει στην άβυσσο των χρόνων.
21.8.2022
Μανώλης Δημελλάς
Πρώτη δημοσιεύση
Καρπαθιακά Νέα
