Εισαγωγή
( Απόσπασμα )
“Η εικόνα του Μαραντόνα, του μεγάλου ποδοσφαιριστή που πρωτόπαιξε στα 17 του στην Εθνική της χώρας του σαν νέος Πελέ, που διώχνεται από το Παγκόσμιο Κύπελλο της Αμερικής στα 33 του, σαν ένας “κοινός ναρκομανής”, ήταν η αιχμή του δόρατος για να αρχίσει να γράφεται στο μυαλό μου αυτή η ιστορία.
Φαντάστηκα τον Ντιέγκο Μαραντόνα περισσότερο σαν ήρωα μυθιστορήματος και λιγότερο σαν πρωταγωνιστή ποδοσφαίρου.
Καθόλου παράξενο κάπως έτσι, να ήθελε κι ο ίδιος να δει τον εαυτό του, να ζήσει μακριά από τον “απάνθρωπο” κόσμο μας, όπως πιθανόν και να τον έβλεπε στο δικό του μυαλό.
Ίσως παίρνοντας την “δόση” του, προσπαθούσε να απελευθερωθεί από τα “νευρωτικά στρες” της εποχής.
Κάπου όμως πήρε λάθος δρόμο, κάπου ίσως πήρε λάθος τραίνο.
Την αλήθεια ίσως να μην την μάθουμε ποτέ.”
Αποσπάσματα από το βιβλίο
1.“Με τράβηξε σαν μαγνήτης, η αμφιταλαντευόμενη προσωπικότητα του, τα πάθη του, τα ανθρώπινα λάθη του.
Γιατί αν είχαν περισσότερη φαντασία οι άνθρωποι της FIFA του ’94, ίσως να τον ξαναβλέπαμε να χορεύει το “Το τελευταίο Ταγκό” στο Παρίσι του ’98.
Από ένα Βασιλιά χωρίς Θρόνο, όλα μπορούσε να τα περίμενε κανείς!
Γιατί ίσως να πίστευαν οι άνθρωποι της FIFA, ότι ένα πληγωμένο θηρίο , δεν ξέρεις πότε θα ξανακτυπήσει η πότε θα “ξαναδαγκώσει”!
Ο Μαραντόνα δεν έκρυψε ποτέ ότι υπήρξε θαυμαστής του Ernesto Che Guevara .
Che Emiliano
Όταν ήταν μικρός δεν είχε την φωτογραφία του Πελέ ή του Γκαρίντσα στο δωμάτιο του αλλά τις φωτογραφίες του Τσε και την φωτογραφία του Emiliano .
Αυτό όμως το ανακάλυψαν οι άνθρωποι της FIFA και δεν του το συγχώρεσαν ποτέ, γιατί οι επαναστάτες τους χάλαγαν την απέραντη βιτρίνα, λέρωναν τον μανδύα του καθωσπρεπισμού τους”.
2. “1989
Ο Μαραντόνα κρατώντας τον λόγο του δια μια ακόμη φορά , προς την δόξα Τραβά, χαρίζοντας στην Νάπολι τον πρώτο της ευρωπαϊκό τίτλο, το κύπελλο ΟΥΕΦΑ .Απουσιάζει δυο μήνες στην Αργεντινή και αρνείται να συνεχίσει την καριέρα του στην Ιταλία , ζητώντας μεταγραφή σε Γαλλικό σύλλογο .
Κανείς δεν θα μάθει ποτέ , γιατί αυτή η ξαφνική μεταστροφή του Μαραντόνα ; Ποιο αόρατο χέρι άρχισε να τον καθοδηγεί σε αυτές τις αντιφατικές επιλογές ;
Ίσως η “Επίσημη Αγαπημένη” του αρχίζει αργά-αργά να κάνει την εμφάνιση της στο αίμα του.
Ο Μπους είναι πια Πρόεδρος της Αμερικής, προκαλώντας την απογοήτευση σε 2 εκατομμύρια Έλληνες, που ακόμα δεν έχουν σβήσει τα δάκρυα τους για τον Δουκάκη.
Στην Ελλάδα δολοφονείται από τις 17 του Νοέμβρη ο Βουλευτής της “Νέας Δημοκρατίας” Παύλος Μπακογιάννης.
Τον ίδιο χρόνο δημιουργείται το συγκρότημα “Πυξ Λαξ” και αφήνει την τελευταία του πνοή ο Ισπανός Ζωγράφος Σαλβαδόρ Νταλί.”
3.Ένα Κοκτέιλ Εφεδρίνη ήταν το κύκνειο άσμα του Μαραντόνα , όπως θα γράψει στη Ελλάδα , το SPORTIME ! Πάντα η ΦΙΦΑ είχε αγαθές σχέσεις με δικτατορικά καθεστώτα .
Ίσως αν ερευνήσουμε , να βρούμε κάποια βαθιά σχέση μεταξύ τους .
Όταν το 1991 , πιάστηκε ο Μαραντόνα με κοκαΐνη στο αίμα του , δεν έπρεπε να ξαναπαίξει ποτέ πια ποδόσφαιρο . Χιλιάδες παιδιά σε όλο τον κόσμο, ξανάδαν το ίνδαλμά τους στα αμερικάνικα γήπεδα να ζωγραφίζει στο πράσινο χαλί . Χιλιάδες παιδιά αισθάνθηκαν να φεύγει η γη κάτω από τα πόδια τους βλέποντας το ίνδαλμά τους να συλλαμβάνεται δια χρήση κοκαΐνης.”
Ο Τσέχος συγγραφέας και φιλόσοφος Βάτσλαβ Χάβελ εκλέγεται πρόεδρος
της Τσεχοσλοβακίας.
Βγαίνει στον αέρα πανελλαδικής εμβέλειας μη κρατικό κανάλι, το ANT1.
Βιβλία του Νίκου Ζαβόλα
1.ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ,1986 ( Καμπάνα )
2.Seasons to come, 1988 ( ΑAOP)
3.“ ΞΑΕΡΦΑΚΙ…” ,2000
4.ΑΓΓΕΛΟΙ ΣΤΗ ΒΩΛΑΔΑ,2004 ( GIOA )
5.“Μην πεθάνεις Τρίτη”, 2010 ( GIOA )
6.η κούρσα…, 2010 ( GIOA )
7.Bon Voyage, 2012 ( GIOA )
8.Bella Karpathos, 2013 (ANAZITISEIS ) ( Best Seller )
9.“Αποστάγματα Ψυχής”, 2015 ( ANAZITISEIS ) Βραβείο
10.Η γυναίκα με το Παρασόλι , 2015 ( ANAZITISEIS )
11.Ψηφίδες Ζωής, 2019 ( ANAZITISEIS) Βραβείο
12.Έλληνας σαν… ΦΩΣ!, 2020 ( ANAZITISEIS ) Best Seller
13.Μάσκες , 2020 ( GIOA )
14.Ο Βασιλιάς δεν είχε Θρόνο, 2021 ( ANAZITISEIS )
Ποιος είναι ο Νίκος Ζαβόλας
Γεννήθηκε στη Ρόδο,
Είναι από Κάρπαθο,
Βαπτίσθηκε Μακεδόνας .
Έμαθε Αγγλικά ( o τρόπος του λέγειν ) στην Ελλάδα ! Έμαθε Ελληνικά (ο τρόπος του λέγειν) στην Αμερική ! Έμεινε στάσιμος στα Αρχαία Ελληνικά από το Υπουργείο Παιδείας το 1972. Βραβεύθηκε στα Νέα Ελληνικά, από το Υπουργείο Εξωτερικών το 1994. Αν όλα αυτά συνέβαιναν
σε κάποιον άλλον μαθητή σε Αμερική ή Γαλλία ,
σίγουρα θα γυριζότανε κινηματογραφική ταινία από τον Oliver Stone
ή από τον Κώστα Γαβρά. Συνέβη όμως στην Ελλάδα και δεν γυρίστηκε ούτε Ντοκιμαντέρ.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Μέσα σε διάστημα 6 μηνών, κυκλοφόρησαν 2 βιβλία σου και θα κυκλοφορήσουν άλλα δύο. Σε μια εποχή που οι τέχνες και γενικά οι άνθρωποι του πνεύματος κυριολεκτικά επηρεασμένοι από την Πανδημία δεν παράγουν έργο και ξαφνικά έρχεσαι εσύ και ταράζεις τα ήσυχα ύδατα της Λογοτεχνίας με τέσσερα βιβλία. Πως εξηγείς αυτό το γεγονός ; Γιατί μιλάμε για ένα εντυπωσιακό Επίτευγμα, γνωρίζοντας ότι έχεις την επαγγελματική σου δουλειά και είσαι και πρόεδρος του Ελληνικού Σχολείου του Union, NJ.
Δεν νομίζω ότι κάνω κάτι το τρομερό. Μου αρέσει να γράφω και αυτό έκανα και εξακολουθώ να κάνω.
Δεν κάνω κάτι διαφορετικό τώρα, που δεν έκανα πιο πριν.
Ο Εκδότης μου που επενδύει στα βιβλία μου για 7η φορά, ίσως έχει κάτι περισσότερο να πει πάνω σε αυτό ή μπορεί εγώ να μην έχω καταλάβει πόσο μεγάλο μπορεί να είναι αυτό το “Επίτευγμα”.
Πιστεύω όμως ότι βοηθούν πάντα οι συγκυρίες, η κατάλληλη χρονική στιγμή , αν η ιστορία σου συμπίπτει με τα θέλω του εκδότη, γιατί η έμπνευση πάντα θα σου κτυπάει την πόρτα.
Λένε, όταν ο συγγραφέας έχει υπομονή, ο καλεσμένος θα κτυπήσει την πόρτα του κι εγώ έχω δεχτεί πολλούς καλεσμένους γνωστούς και άγνωστους, ( Καβάφης, Hemingway, Καζαντζάκης, Monet, Lorka, Tennyson, Κυριακίδης ) Σαν συμπέρασμα νομίζω ότι αυτό το “Επίτευγμα”, όπως το είπατε εσείς, μάλλον το οφείλω στην αγάπη που έχω για το γράψιμο, στην ψυχολογία μου να προσαρμόζουμε σε νέα δεδομένα και στην φαντασία μου.
Όμως, όλα αυτά, είμαι σίγουρος ότι τα διαθέτουν πολλοί άνθρωποι γενικά, σε οποιοδήποτε επάγγελμα η Χόμπι καταγίνονται
Γιατί ο Μαραντόνα;
Τον Μαραντόνα τον είδα πολύ περισσότερο από έναν καλό ποδοσφαιριστή, αν όχι από τους καλύτερους.
Δεν φίλησε ποτέ κατουρημένες ποδιές, αγωνίστηκε εναντίον του κατεστημένου του ποδοσφαίρου.
Τον είδα σαν τον Che Guevara του ποδοσφαίρου, που ήλθε να κτυπήσει την γροθιά του, στη αδικία, στην φασιστική αντίληψη και γενικά στα κακώς κείμενα του Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου.
Δεν τον αγιοποιώ γιατί δεν υπήρξε άγιος αλλά ούτε και οι άνθρωποι της FIFA που τον πέταξαν σαν στημένο λεμόνι, υπήρξαν αθώοι. Με συγκίνησε ο αγώνας του, τα πάθη του και φυσικά το αξεπέραστο ποδοσφαιρικό ταλέντο του.
Πως γίνετε και τα βιβλία σου γίνονται Best Sellers στην Κύπρο;
Σε αυτό δεν μπορώ να απαντήσω αλλά τους ευχαριστώ και θα ήθελα να οργανώσουμε κάποια στιγμή με τον Εκδοτικό Οίκο που συνεργάζομαι (ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ ) μια παρουσίαση των βιβλίων μου στη Λεμεσό.
Πάντως, αν γνώριζα το μυστικό της επιτυχίας των βιβλίων μου στην Κύπρο, σίγουρα και το θα το εφάρμοζα και σε άλλα μέρη.
Στην Γαλλία επίσης υπάρχει ζήτηση των βιβλίων μου , όπως επίσης και στην Αμερική.
Γενικά οι Έλληνες του εξωτερικού προτιμούν τα βιβλία μου, με στηρίζουν και τους είμαι ευγνώμων.
Ψάξαμε και βρήκαμε, ότι σε όλα τα βιβλία σου σχεδόν, γράφεις για Ελλάδα για την ιδιαίτερη πατρίδα σου Κάρπαθο, ενώ ζεις και ευημερείς στην Αμερική. Μπορούσες κάλλιστα να γράψεις για την Νέα Υόρκη η για την πόλη των Αγγέλων αλλά εσύ επιμένεις Ελληνικά.
Πολύ ωραία ερώτηση. Μα δεν έφυγα ποτέ από την Ελλάδα, οπότε πως μπορώ να γράψω για κάτι που δεν γνωρίζω στον βαθμό που θα έπρεπε ή που θα ήθελα;Δεν το έψαξα που ίσως να έπρεπε και για την δική μου εξέλιξη. Δεν μπορώ να εξηγήσω τι αισθάνομαι όταν γράφω για την Ελλάδα. Σαν μια επανάσταση να γίνεται μέσα μου και να αισθάνομαι ελεύθερος λες και μια ανώτερη δύναμη με προστατεύει και να μου ψιθυρίζει:
-Μην ξεχνάς ότι είσαι Έλληνας!
Από το μυαλό μου δεν φεύγει ποτέ ο Ήλιος μας, το Αιγαίο και το Ιόνιο Πέλαγος ,το Ηλιοβασίλεμα, το Φεγγάρι του Αυγούστου και αυτό το ΦΩΣ του Παρθενώνα..
Επιτρέψτε μου να ρωτήσω, υπάρχει μια δόση υπερβολής σε αυτό που περιγράφεται;
Το ξέρω, ότι ίσως να ακούγεται υπερβολικό αλλά πιο υπερβολικό για μένα , είναι που υπάρχουν άνθρωποι που πέθαναν και δεν διάβασαν Καβάφη, Hemingway, Καζαντζάκη, Lorka, Ελύτη, Σεφέρη, Σαμαράκη. κλπ. Υπερβολή είναι οι Δάσκαλοι των Ελληνικών σχολείων στην Αμερική, να αμείβονται με ψίχουλα που αγωνίζονται για την ελληνική γλώσσα.
Γενικά το Ελληνικό Σχολείο στην Αμερική αντιμετωπίζεται σαν βαρίδι για την εκκλησία. Δεν αναφέρομαι για το Ελληνικό κράτος διότι ούτε καν υφίσταται στην ελληνική παιδεία της Αμερικής.
Το είδατε εσείς πουθενά; Υπερβολή είναι να λες God Bless America, ξεχνώντας ότι έχεις δώσει σε αυτήν την πατρίδα τα καλύτερα σου χρόνια.
Αν εργαζόσουν στην Ελλάδα με το ίδιο πάθος, ίσως να είχες και καλύτερη τύχη.
Κι αν κάποιος με ρωτήσει ότι δεν υπήρχαν ευκαιρίες, θα του απαντούσα: Να δημιουργούσες εσύ τις ευκαιρίες. Αλλά είχαμε την επιλογή της Αμερικής και δεν σκαφθήκαμε ποτέ να δημιουργήσουμε κάτι ωραίο στον τόπο μας. Η Ιδιοσυγκρασία του Έλληνα βλέπεις, ήταν και είναι να φεύγει με μια βάρκα με πανί. Εγώ ήλθα για σπουδές και τελικά έπεσα κι εγώ στην ίδια παγίδα.
Και για να μην δημιουργηθεί λάθος μετάφραση, πήρα αρκετά πράγματα από αυτή την Πατρίδα σε πολλούς τομείς. Δεν είμαι αχάριστος αλλά κι εγώ τις χάρισα τα νιάτα μου.
Πως γράφετε ένα βιβλίο σου; πρώτα βρίσκεις τους χαρακτήρες ή την ιστορία;
Εξαρτάται από πολλά πράγματα.
Στο Bella Karpathos δημιούργησα πρώτα τους χαρακτήρες και μετά βρήκα την ιστορία. Στον Κυριακίδη βασίστηκα στην αληθινή του ιστορία και πρόσθεσα φανταστικούς χαρακτήρες, χωρίς να αλλοιώνεται η Ιστορία του. Οπότε δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο. Η Αλήθεια είναι , όταν πρόκειται για φανταστική Ιστορία ( Bella Karpathos ), δημιουργώ πρώτα τους χαρακτήρες και αυτοί δημιουργούν με την σειρά τους την ιστορία. Στο τελευταίο μου βιβλίο,” Έλληνας σαν… ΦΩΣ!”, κι εδώ δημιούργησα πρώτα την Ελλάδα σε μορφή Γυναίκας και μετά ακολούθησε η ιστορία. Πάντα υπάρχει η έμπνευση η οποία έμπνευση μπορεί να παρουσιαστεί σαν αστραπή, σαν Οπτασία ή σαν φως, ακόμα κι από ασήμαντα πράγματα, όπως συμβαίνει γενικά στην τέχνη ή στο πνεύμα.
Τους ήρωες που δημιουργείς τους ξανασυναντάς ή τους ξεχνάς στο ταξίδι του χρόνου;
Μπορώ να ομολογήσω ότι με εντυπωσιάζουν οι ερωτήσεις που μου επιβάλετε, μπράβο σας.
Δεν είναι εύκολες ερωτήσεις αλλά τα δύσκολα όσο και να με φοβίζουν με κάνουν καλύτερο.
Έτσι τουλάχιστον πιστεύω.
Κάθε φορά που τελειώνω ένα βιβλίο, διοργανώνω ένα Πάρτι με καλεσμένους όλους τους ήρωες των βιβλίων μου κι όχι μόνο. Την Γιαγιά μου, τον Hemingway, τον Καζαντζάκη, τον El Greco, τον Victor Hugo, τον Κυριακίδη, τον Felipe Broukandi, την Άσπα, τον Monet, τον Picasso και άλλους
Κάθονται όλοι σχηματίζοντας κύκλο και μιλάμε μέχρι το πρωί. Είναι μια μοναδική εμπειρία, που δεν μπορεί να εξηγηθεί με λόγο η με εικόνα.
Έχεις αγωνία όταν κυκλοφορεί ένα νέο σου βιβλίο;
Η αγωνία μου είναι μέχρι να γράψω το βιβλίο.
Δεν έχω άλλη αγωνία. Φυσικά και θέλω να πάει καλά το βιβλίο μου, να μεταφραστεί και σε άλλη γλώσσα και να γυριστεί και κινηματογραφική ταινία.
Όμως όλα αυτά δεν εξαρτώνται από μένα, οπότε προς τι η αγωνία;
Επειδή είμαι Σουρεαλιστής συγγραφέας, νιώθω την μαγεία την στιγμή που γράφω και δημιουργώ νέο κόσμο. Η Δημιουργία είναι κάτι το ασύλληπτο, το μοναδικό και αυτοί που το ζουν σε ότι καταγίνονται , πρέπει να αισθάνονται το ίδιο που αισθάνομαι κι εγώ: Υπεροχή.
Δεν υπάρχει τίποτα ποιο ωραίο από τη Δημιουργία αλλά παρ’ όλα αυτά πάντα θα υπάρχει η αγωνία μέχρι να βάλλω το τέλος!
Για την Πανδημία τι πιστεύεις;
Δεν είμαι ειδικός! Οπότε δεν μπορώ να απαντήσω .Το μόνο σίγουρο είναι όταν γυρίσουμε στην “κανονικότητα” πολλά πράγματα δεν θα είναι όπως πριν …
Οι Εταιρίες θα δημιουργήσουν νέα προγράμματα για να δουλεύουν οι υπάλληλοι κι όχι μόνο , από το σπίτι.
Το NEFLEX θα φθάσει σε μεγάλες δόξες ενώ Ανεξάρτητες ταινίες δεν θα χρηματοδοτούνται πια από επενδυτές και έτσι οι παραγωγοί και σκηνοθέτες θα συνεργαστούν με συνδρομητικά κανάλια και με την τηλεόραση, με μοναδικό σκοπό το κέρδος. Ευτυχώς και θα υπάρχει ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος ο οποίος εκ των πραγμάτων είναι καταδικασμένος να παλέψει μόνο με την ποιότητα του εναντίον των Αμερικανικών υπερπαραγωγών
Μια ευχή;
Να γίνομαι καλύτεροι άνθρωποι! Είναι η μόνη ευχή που εξαρτάτε μόνο από μας.
Η Ζωή μας είναι απλή αλλά χρειάζεται όραμα, ελπίδα και αγάπη. Όραμα σε αυτό που ειδικεύεσαι .
Ελπίδα να μην τα παρατάς και να λες, θα τα καταφέρω
Αγάπη για αυτό που κάνεις και να μεθάς με κρασί, με δημιουργία και με έρωτα διότι με αυτό τον απλό τρόπο ανακαλύπτεις την Αθανασία.
