Από τον καθηγητή Μανόλη Μελά
ΛΟΓΟΣ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΣ Σ’ ΕΝΑ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΑΛΙΚΑΡΙ ΣΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΕΜΜ. ΣΠΑΝΙΔΗ ΕΚ ΜΕΝΕΤΩΝ
Όσα δε σου’ πα, φίλε μου, στον επιτάφιό σου
Ες τα σαράντα θα τα ‘πω εις το μνημόσυνό σου
Έβαλε ο Θεός σημάδι παλικάρι στα Λατσιά
Κι η μανούλα του στον Άδη τράβηξε μια χαρατσιά
Της καρδιάς μου θησαυρέ, μην περνάς την χαρακιά
Που παραμονεύγει ο Χάρος – η ζωή ‘ναι πιο γλυκιά!
Δεν ήκουσες της μάνας σου τα κρίσιμα τα λόγια
Και έτσι τώρα βρίσκεσαι στου Άδη τα κατώγια
Κι ήρτεν ο Χάρος κι ήυρε σε στ’ Αγίοργιού τα μέρη
Εις το ξενοδοχείο σου που το ‘χες για λημέρι
Πήραν στρατί-στρατί το μονοπάτι αρχοντοπούλες και καλοκυράδες,
Από τις ξένες χώρες βασιλιάδες και καβαλάρηδες απάνω στ’ άτι
Κανείς για του Σπανίδη την αγάπη δε σκότωσε το δράκο ή τον αράπη
Και να του φέρει αθάνατο νερό…
Ήμοιασες του πατέρα σου στη γνώμη και τη χάρη
Που ‘το στην Επανάσταση το πρώτο παλικάρι
Εις το γεφύρι τ’ Απεριού, στου Κορακιού τις στράτες
Βρέθηκεν ως οπλαρχηγός μ’ ένοπλους Μενεδιάτες
Ετρόμαξανν οι Ιταλοί απού το μπουμπουνίδι
Και τη σφραγίδαν έδωσαν στα χέρια του Σπανίδη!
Ήσουν ο πρώτος του χωριού στην παλικαροσύνη
Και την αλήθεια πρέσβευες και τη δικαιοσύνη!
Αγάπησες τις Μενετές με γενναιοδωρία
Η πατριδολατρία σου έγραψεν ιστορία!
Φύλακας των αδύναμων και των αδικημένων
Και των παιδιώνε του χωριού και των κατετρεγμένων.
Εμείς πρωτάκια ήμασταν κι εσού στην έκτη τάξη
Και τους παρεκτρεπόμενους τους ή(β)αλλες σε τάξη!
Θυμάσαι το μαντράχαλο που μας παρενοχλούσε;
Δεν ήκουε Θεού βροντή, μόνο σε προκαλούσε
Με μια μπουνιά τον ξάπλωσες τότε, Μιχάλη, κάτω
Και για να ξανασηκωθεί ήτο των αδύνατω!
Φιλότιμος και τίμιος και αποφανεμένος
Μ’ ήφυες με παράπονο και βαρυκαρδισμένος
Περήφανε μοναχογιέ, βλαστάρι του Σπανίδη,
Εύχεται ούλο το χωριό να ΄χεις καλό ταξίδι!
5.7.2025
Καρπαθιακά Νέα
